`Bir Ses Bir Nefes Tarık Tan

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım

Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat.

Turgut Uyar


---

Support this podcast: https://podcasters.spotify.com/pod/show/taru0131k-tan/support

Atıl boşluğa ve kükre üstüne
Kükre ki, çekinsin, çekilsin
Sende bir sen olduğunu daha bilsin
Sen ki; kızıl ormanların en köklü canavarı kesilirsin
Nedir bu iyi olduğuna inancın
Korkutuyorsun beni
Nedir bu sürekli kendini inandırma çabası
Burası Dünya, burada olunmuyor.
Burada ölünüyor.
Burası taklit ve tekerrürden ibaret
Söylenmeyen sözlerden, bitmemiş bitişlerden,
Gösterilmeyen cesaretten ibaret burası.
Kim bilir kaç yüzyıl yaşadın,
Toprağın güneş değmemiş ağaç köklerinde.
Bitir artık şu kaygıyı
Bitir artık şu kavgayı
Ondaki kaygısızlık senin köklerini çürütecek be akıllı
Yapma kendine bunu, yapma.
Senin mayan sevgiyle yoğruldu
Onun anlayacağı dil ise uzaklık
Ne geldiyse başına kaygısızlık ve kayıtsızlıktandı.
Kulbu düşmüş demlik gibi kaldın ortada bak
Olmuyor işte, zorlama, zorlanma da
 İhtimallerin hepsi tükendi
Bitti
Gitti
Yorma kendini, yorulma da
Ben saflığa ve iyileştirmeye olan inancımı çoktan yitirmişken
İnsanlar… Ah insanlar
Susun, çünkü en çok benim sessizliğe ihtiyacım var.
Hatta mümkünse bazıları hiç konuşmasın
Çünkü ben yüzyıllardır onların konuşmasını bekledim.
Çünkü… Neyse ne işte
Bazı şeylerin çünküsü olmaz, olamaz. Gerek de yoktur artık zaten
Gece yaşanılanlar, sabah unutulmaya yeminlidir.
Sonra gece tekrar hatırlanır.
Düşe kalka, öyle böyle, unutulmamış ama unutulmuş gibi yapılan
Çoktan bitmiş bir kahve kavanozunun dibinde kahve aramak gibi
Azdan az çoktan çok gidermiş
Hayatımda duyduğum en anlamsız söz
Benim için anlamsızlar
Kalbimde bir sızı oluşturan her kelime ya da cümledir
Ne diyordum
Unuttum bile
Boşversene


---

Support this podcast: https://podcasters.spotify.com/pod/show/taru0131k-tan/support