Friendtalkative Podcast เพื่อนปรึกษา

ข้อความโพสต์จาก Ray Dalio ได้เขียนข้อความไว้ว่า "ไม่มีใครที่ได้รับข้อยกเว้นในกระบวนการนี้ สิ่งต่าง ๆ จะไปได้ด้วยดีนั้นจะขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้คนที่สามารถประเมินได้อย่างจริงใจ ในทั้งจุดแข็งและจุดอ่อน โดยเฉพาะจุดอ่อน"
- จงเริ่มต้นที่จะเข้าใจว่าคุณและคนของคุณนั้นจะจัดการให้มันผ่านพ้นไปยังกระบวนการสร้างของวิวัฒนาการ
- ขณะที่เวลาเจอสภาวะยากลำบาก ให้เราแนะนำเหมือนเราเป็นผู้น้อยและรับฟังสิ่งนั้นด้วย มันจะสร้างความสุขและทำให้องค์กรประสบผลสำเร็จตามไป
- ไม่ว่าจะเป็นจุดแข็งหรือจุดอ่อน ทั้งสองสิ่งมีความสำคัญไม่แพ้กัน แต่เวลาให้ความสำคัญกับจุดอ่อนคือการให้กำจัดจุดอ่อนอย่างตรงจุดที่สุด
- การควบคุมเป็นสิ่งอันตราย ถ้าเราไม่มีคู่มือในการควบคุมผู้คน เราจะไม่สามารถเรียนรู้ได้เลยว่า คนใดควรคุมหรือไม่ควรคุม รวมไปถึงปล่อยให้เขาเรียนรู้เอง
- จุดอ่อนเป็นสิ่งที่ควรพัฒนา ถ้ามันสามารถพัฒนาต่อไปได้ ทั้งหัวหน้าและผู้น้อยจำเป็นจะต้องปรับตัวเข้าหากัน ไม่มีใครคนใดควรปรับอยู่คนเดียว

หนังสือ Eat That Frog!: 21 Great Ways to Stop Procrastinating and Get More Done in Less Time ของ Brian Tracy
- ถ้าการผัดวันประกันพรุ่งคือกบตัวหนึ่ง เราควรกินกบตัวนั้นซะ เพราะว่าถ้ากบมันเป็นตัวขวางกั้นนี่คือคำอุปมา
- สิ่งที่ทำให้ชีวิตเนิ่นช้าหลัก ๆ คือคิดว่าวันพรุ่งนี้คือวันที่เราจะทำสิ่งที่เราตั้งใจ ไม่ใช่วันนี้ที่เราควรทำมากที่สุด
- ปัญหาของปัญหาก็คือปัญหาอยู่ดี การคิดว่าวันหนึ่งปัญหาจะมลายหายไป เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในสากลจักรวาล
- กำหนดการจัดการของปัญหาชีวิตทั้งหมดในวันนี้ ไม่สร้างปัญหาถ้าเราไม่รู้เรื่องทั้งหมดของมัน แล้วค่อย ๆ แก้ไขมันไปทีละจุด
- ทั้งนี้ การมีเวลามากขึ้นไม่จำเป็นจะต้องหาเวลาเพิ่ม แค่ลดเวลาที่ไม่สำคัญลงไป ซึ่งมันจะต้องดูว่าเวลาใดบ้างที่ไม่สำคัญเท่าที่ควร

มีคนมาปรึกษาว่า เรื่องมีอยู่ว่า เรากับพ่อของลูกมีปัญหากันจนถึงขั้นต้องตัดสินใจแยกทางกัน เรากับพ่อของลูกตกลงกันแล้วว่าจะบอกกับลูกว่าพ่อต้องไปอยู่กับย่า ไปดูแลย่าอะไรประมาณนี้ค่ะ เรายังไม่ได้บอกกับลูกตรง ๆ ว่าพ่อกับแม่เลิกกันแล้ว เพราะกลัวลูกจะเสียใจ และไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อกับแม่เลิกกัน เราจบกันด้วยดีนะคะ เรายังคงติดต่อกันเรื่องลูกอยู่ เขาก็โทรหาลูก วันหยุดก็มาหาลูกปกติ ทุกครั้งที่เข้ามาหาลูกเขากลับไปลูกก็แอบร้องไห้คนเดียวทุกครั้ง เพราะคิดถึงพ่อ เราก็เข้าไปกอดและคุยกับเขาทุกครั้ง ลูกก็จะถามกับเราตลอดว่าทำไมพ่อไม่มานอนกับเรา เราก็ไม่รู้ว่าจะตอบลูกไปว่ายังไง จะบอกไปตรง ๆ ว่าเลิกกันแล้วหรือว่ายังไงดีคะ พอจะมีวิธีพูดหรืออธิบายแบบไหนเพื่อให้ลูกเสียใจน้อยที่สุดไหมคะ ตอนนี้ลูกเราอายุ 5 ขวบค่ะเป็นผู้หญิง
- ให้ลองสังเกตลูกของเราก่อนว่า เขานิสัยเป็นอย่างไร ติดพ่อ รักพ่อ รวมไปถึงชอบอยู่กับใครมากกว่า
- การเลิกกันของพ่อแม่ ก็คือการเลิกกันของพ่อแม่ ส่วนลูกยังคงเป็นลูกพ่อและแม่เหมือนเดิม ให้เน้นย้ำกับลูกฟังเมื่อถึงเวลาที่สมควร
- เด็กบางคนไปเชื่อมโยงว่าพอแม่และพ่อไม่ได้รักกัน ก็อาจจะส่งผลทำให้เด็กกลัวว่าจะไม่รักเขาไปด้วย ซึ่งมันก็มีส่วนเป็นไปได้ในความรู้สึกส่วนลึก
- เด็กทุกคนมีการสังเกตอยู่แล้วว่า การเปลี่ยนแปลงของความสัมพันธ์กำลังจะเกิดขึ้น รวมไปถึงเกิดขึ้นไปแล้ว ระยะทำใจจึงจำเป็นต้องปล่อยให้เด็กแต่ละคนเยียวยาตัวเองส่วนหนึ่ง
- ทั้งนี้ ไม่ต้องไปคิดแทนลูกของเรา ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่เข้าใจในวันนี้ แต่วันหนึ่งเขาย่อมต้องเข้าใจ ให้เราที่อยู่ในฐานะพ่อแม่ ทำอย่างสิ่งที่ปรารถ

ข้อความโพสต์จาก Morgan Housel ได้เขียนข้อความไว้ว่า "มันไม่จำเป็นต้องหาสิ่งใดมาโน้วน้าวเพื่อที่จะเชื่อว่าเราชาญฉลาดและมีสุขภาพที่ดี แต่มันจะต้องใช้ข้อเท็จจริงอย่างยิ่งเพื่อที่จะโน้วน้าวที่จะเชื่อสิ่งตรงกันข้าม - Dan Gilbert"
- แง่มุมของคนที่ชาญฉลาดหรือมีชีวิตที่ดีอยู่แล้ว ส่วนใหญ่จะมีสติรู้ตัวและไม่ค่อยชื่นชมตัวเองอะไรมาก
- แต่ในอีกมุมมองหนึ่ง เราอาจจะต้องใช้ข้อมูลมากมายเพื่อที่จะพิสูจน์ตัวเองว่า เราอาจจะไม่ได้ฉลาดหรือมีชีวิตที่ดีขนาดนั้น
- เมื่อสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น สิ่งหนึ่งย่อมเกิดขึ้นตาม ถ้าเรารู้อะไรมากจริง ๆ แบบของจริงเลย เราจะทำความเข้าใจอะไรอย่างง่ายดาย
- บางทีคนที่ดื้อด้านที่สุดอาจจะไม่ใช่คนที่มีชีวิตที่ดี แต่เป็นคนที่มีชีวิตที่ไม่ค่อยดี แล้วปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะทำให้ชีวิตดีขึ้นก็ได้
- ทั้งนี้ การโน้มน้าวใครก็ตาม ไม่ใช่เรื่องที่จะคิดแบบตื้น ๆ ได้เลย เราจำเป็นจะต้องขบคิดถึงปัญหา สาเหตุ รวมไปถึงผลลัพธ์ของทางที่จะโน้มน้าวไปด้วย

หนังสือ The Myth of Normal: Trauma, Illness, and Healing in a Toxic Culture ของ Gabor Maté and Daniel Maté
- เมื่อยุคสมัยของความเป็นปกตินั้นเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง มันจะหมายถึงอย่างไรถ้าเราผิดปกติ
- การพูดถึงคำว่าปกตินั้น มักจะพูดอยู่กรอบแคบว่า เราต้องเป็นเหมือนคนในสังคมถึงจะปกติ แต่จริง ๆ ทางจิตวิทยาไม่ได้เป็นแบบนั้น
- สุขภาพของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน สภาพแวดล้อม ความคิด รวมไปถึงจิตใจก็เป็นส่วนที่สำคัญที่จะเข้าใจตัวเราเองว่าสิ่งใดเกิดขึ้นสิ่งนั้นย่อมมีเหตุผลเสมอ
- การเปลี่ยนแปลงของความคิดและจิตใจ ก็จำเป็นจะต้องเรียนรู้ที่จะมีพันธะ กับความเป็นเนื้อแท้ของสรรพสิ่ง เพราะชีวิตจะขาดการยอมรับและการค้นหาตัวเองไปไม่ได้
- สิ่งใดเกิดขึ้นกับความคิด อารมณ์ และจิตใจของเราล้วนเป็นเรื่องปกติสามัญ ถ้าเราไม่ไหวที่จะเป็นแบบนี้ก็ขอให้ปรึกษาคนที่ปรึกษาได้ วัฒนธรรมที่เป็นพิษจะทำให้เราแย่ลงได้

มีคนมาปรึกษาว่า ช่วยหน่อยค่ะพอดีพ่อเป็นคนหัวโบราณมาตั้งแต่เด็ก ขนาดเราทาปากก็ยังไม่ชอบ ล่าสุดตอนปี 4 กำลังจะเรียนจบมาฝึกงานแล้วค่ะ พ่อก็ยังไม่ให้มีแฟน เราก็ไม่กล้าบอกว่าเรามาพักบ้านแฟน จนตอนนี้พ่ออยากเห็นว่าพักที่ไหนอย่างไร เราควรทำยังไงดีคะ บอกไปตรง ๆ ก็กลัวได้จ่ายค่าเทอมเอง พ่อเคยบอกว่าถ้ามีแฟนก็จะให้จ่ายค่าเทอมเอง คือที่บ้านแฟนดีมากยอมให้เอาแมวมาอยู่ด้วย แม่แฟนใจดีมาก เราก็ลองถามแม่หลายรอบแล้วว่าจะบอกพ่อเรื่องนี้ยังไงดี แม่บอกว่าอย่าบอกเลยเดี๋ยวพ่ออาละวาด เราก็งงว่าทำไมต้องขนาดนั้น ล่าสุดก็จะมาให้ได้เลย ทำยังไงดีคะคิดไม่ออกแล้ว คือถ้าบอกไปจริง ๆ ผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง เราคบกับแฟนมา 1 ปี ปิดพ่อมาตลอด บอกมานอนบ้านเพื่อนตลอดเลย และไม่เคยบอกเลยว่ามีแฟนค่ะ แต่จริง ๆ เราก็ผิดเองที่ไม่กล้าพูดกับพ่อเลย มันเลยเป็นปัญหาใหญ่มาก ๆ ในตอนนี้ เครียดมากเลยค่ะ
- ถ้าพ่อเราเป็นคนหัวโบราณ เราก็อาจจะต้องปรึกษาแม่ แต่ถ้าแม่เตือนแล้วว่าอย่าไปบอกก็จงอย่าบอก
- เมื่อชีวิตเหวี่ยงบางสิ่งให้เป็นโจทย์ยาก นั่นคือคนในครอบครัว มันจึงเป็นทั้งโจทย์และบททดสอบที่ยากอย่างยิ่ง
- ให้เวลากับพ่อ และให้เวลากับตัวเอง ไม่จำเป็นต้องไปเร่งรีบที่จะต้องบอก ถ้าพ่อต้องการมาหาจริง ๆ ก็อาจจะต้องเตรียมแผนรับมือ
- หากเรามั่นใจว่าสิ่งที่เราทำ เราพร้อมจริง ๆ เรารู้ว่าปัญหามันจะเกิดขึ้นใหญ่โตมาก ก็ต้องลองชั่งน้ำหนักดู เพราะคำว่าได้อย่างเสียอย่างมันมีอยู่จริง
- บางครั้งความผิดอาจจะเป็นตัวเราเองที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ คนเป็นพ่อเป็นแม่ชอบวิตกกังวลไปก่อนว่าปัญหามันจะเกิดขึ้น นั่นจึงเป็นสาเหตุให้พ่อแม่ย่อมมองเราเป็นเด