Fioletowym trójkątem wyróżnieni Henryk Dornik

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska.

Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu.

Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich.

Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”:
Nasz słabnący głos z przeszłości
Nie o pomstę jest wołaniem
W Bożej miłości znosiliśmy udręki
Bogu posłuszni, z umiłowaniem.
Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni,
Jak pomiot prawie już unicestwieni,
Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia,
Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni.
Milknący nasz głos z tych dni okrutnych
Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie;
Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze,
By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska.

Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu.

Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich.

Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”:
Nasz słabnący głos z przeszłości
Nie o pomstę jest wołaniem
W Bożej miłości znosiliśmy udręki
Bogu posłuszni, z umiłowaniem.
Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni,
Jak pomiot prawie już unicestwieni,
Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia,
Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni.
Milknący nasz głos z tych dni okrutnych
Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie;
Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze,
By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska.

Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu.

Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich.

Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”:
Nasz słabnący głos z przeszłości
Nie o pomstę jest wołaniem
W Bożej miłości znosiliśmy udręki
Bogu posłuszni, z umiłowaniem.
Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni,
Jak pomiot prawie już unicestwieni,
Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia,
Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni.
Milknący nasz głos z tych dni okrutnych
Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie;
Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze,
By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska.

Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu.

Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich.

Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”:
Nasz słabnący głos z przeszłości
Nie o pomstę jest wołaniem
W Bożej miłości znosiliśmy udręki
Bogu posłuszni, z umiłowaniem.
Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni,
Jak pomiot prawie już unicestwieni,
Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia,
Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni.
Milknący nasz głos z tych dni okrutnych
Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie;
Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze,
By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska.

Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu.

Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich.

Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”:
Nasz słabnący głos z przeszłości
Nie o pomstę jest wołaniem
W Bożej miłości znosiliśmy udręki
Bogu posłuszni, z umiłowaniem.
Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni,
Jak pomiot prawie już unicestwieni,
Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia,
Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni.
Milknący nasz głos z tych dni okrutnych
Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie;
Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze,
By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska.

Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu.

Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich.

Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”:
Nasz słabnący głos z przeszłości
Nie o pomstę jest wołaniem
W Bożej miłości znosiliśmy udręki
Bogu posłuszni, z umiłowaniem.
Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni,
Jak pomiot prawie już unicestwieni,
Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia,
Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni.
Milknący nasz głos z tych dni okrutnych
Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie;
Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze,
By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.