Jong Beleggen, de podcast Pim Verlaan / Milou Brand

Bij bedrijven die tot deze categorieën behoren, denken we al gauw aan een moat. Toch is het zeker niet altijd een goede belegging: denk maar aan het duopolie van Airbus en Boeing. Onderlinge competitie is namelijk leuk voor de consument, maar kan flink in het nadeel werken van de bedrijven. We ontleden de vormen van onderlinge concurrentie aan de hand van Game Theory en het bekende Prisoner’s Dilemma, bespreken de strategie van Adyen, maar we beginnen met een nieuwtje van Milou en een quote van Tom Russo: “I think investors should think more and trade less”.

Omdat de beleggerswereld groter is dan alleen de dagelijkse beslommeringen van Pim en Milou komen in deze aflevering twee andere beleggers aan het woord: Guido (32) en Ronald (59). Deze vanaf het begin zeer betrokken beleggers in de Jong Beleggen-community nemen je mee in hun portfolio, beleggersbeslissingen en strategie. Beiden beleggen ze in kwaliteit, maar verschil mag er wezen: de één is vrachtwagenchauffeur en houdt van high margin-bedrijven, de ander belegt voor een iets concreter doel dan de meeste lange termijnbeleggers, wat noopt tot andere keuzes. Ook komen we even kort terug op de vorige aflevering over ROIC.

De metric ROIC bevat veel voor beleggers zeer belangrijke informatie over een bedrijf. Het vertelt je hoeveel waarde een bedrijf creëert dan wel vernietigt, het zegt iets over de aanwezigheid van een competitief voordeel en het laat zien in hoeverre een bedrijf in staat is zijn eigen groei te financieren. Kortom: bijzonder waardevolle informatie, en dus een metric waar iedereen goed naar zou moeten kijken. Gek genoeg wordt de ROIC in de praktijk maar weinig gebruikt. In deze aflevering hoor je hoe je ‘m gebruikt en geloof ons: dat wil je weten.

Grote kans dat je nog nooit van deze grote belegger hebt gehoord, maar na erin te zijn gedoken moeten Pim en Milou concluderen dat het een hele bijzondere is. In de lijn van Buffett en Munger, maar dan eigentijds. Deze kwaliteitsbelegger pur sang onderscheidt zich van andere beleggers door ultieme discipline en een extreem kritische blik, met een zeer select beleggingsuniversum. Zijn toverwoord: voorspelbaarheid. Hoe Kantesaria Pim inspireert en terug brengt naar de essentie van beleggen, hoor je in deze aflevering - en dat is zeer de moeite waard.

Tijd om voort te bouwen op de vorige aflevering, waar Pieter Slegers uitlegt hoe je kwaliteitsbedrijven zoekt en vindt en waar we eindigen met een ‘investable universe’, bouwen we deze aflevering verder. Pieter maakt onderscheid tussen drie soorten aandelen: owner-operator stocks, monopolies & oligopolies en cannibal stocks. Hij legt de concepten uit aan de hand van voorbeelden als LVMH en Kelly Partner Group en put daarbij weer uit zijn brede ervaring op het gebied van beleggen in kwaliteit. Daarnaast komt natuurlijk het waarderen van kwaliteit aan bod.

De gewone particuliere belegger is niet per se slimmer dan de knapste professionele belegger, en toch kan eerstgenoemde alsnog een outperformance halen. Maak je beleggingsuniversum tot een vijver waar slechts grote vissen in zwemmen, dan is het geheid hengelen naar succes. Een manier om dit te doen is je te richten op bedrijfskarakteristieken waarvan bewezen is dat ze gemiddeld op lange termijn beter renderen dan andere bedrijven. Dat is de strategie van Pieter Slegers van Compound Quality, die in deel 1 van dit tweeluik zijn visie op beleggen in kwaliteit deelt en uitlegt naar welke zes criteria hij kijkt.