6 Een jaar geleden Evenwicht, je leven

Het is alweer een jaar geleden dat mijn moeder is overleden op 20 april. Er is op 20 april een knop op 'aan' gezet en die is pas uitgezet op de dag na de uitvaart. Zo kom ik van het een op het ander. Over de grilligheid van het leven en over gelukkig zijn en dankbaarheid.
(In S3 afl13 heb ik uitgebreid verteld over hoe de week tussen 20 en 26 april is verlopen, het regelen van alles rondom de uitvaart).
(eigen foto, is van het plekje met spullen en foto van mijn moeder)
Volledig transcript:
Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast van Paula Hijne. En ik ga vertellen over het evenwicht zowel fysiek als psychisch. Dit is seizoen 6, aflevering 6: Een jaar geleden.
Ik maak deze podcast nu in de week tussen 20 april en 26 april. Dat is een hele bijzondere week geweest vorig jaar in 2023. Mijn moeder is op 20 april overleden. Ik heb daar al eerder een podcast over gemaakt van hoe dat allemaal in die week gegaan is. En hoe ik ook de uitvaart heb voorbereid.

Dan is het heel gek als je een jaar later bent en je denkt daar weer aan terug. Het is toen geweest dat op 20 april om, ik meen kwart voor 8 of zo, dat mijn zus belde om te vertellen dat mijn moeder was overleden. Dan gaat er ergens een knopje op 'aan'. En die is pas uitgegaan, helemaal na de uitvaart, eigenlijk een dag later. Want na de uitvaart zijn we naar huis gegaan, gaan slapen en de volgende dag pas, toen kon ik het los laten. Toen pas van: hè, nu hoef ik even niets. En dat was natuurlijk nodig, want een hele week op 'aan' continu bezig met alle dingen die geregeld moeten worden; dat is heftig. Dat is veel. Ik heb de hele uitvaart ook voorbereid. Ik heb alle foto's daarvoor uitgezocht, dat was gewoon moeilijk om het allemaal te regelen met mijn zussen. Die zaten ook met hun werk. En als zelfstandig ondernemer kun je beter je werk plannen en zo. Dus ik kon een heleboel afspraken gewoon afzeggen en andere afspraken heb ik wel door laten gaan als dat mogelijk was. Ik ben wel naar de sportschool geweest en ik heb zelfs nog een radioprogramma opgenomen in die week. Maar de rest van de tijd of eigenlijk al die tijd eromheen, ben ik bezig geweest met het voorbereiden van de uitvaart en ook de, ja, de dingen die nodig zijn die je moet regelen met de bank en zo. Dat is heel veel werk geweest.

En gelukkig konden we daarna op vakantie. En dat was heel fijn om dan rustig erover te kunnen praten of het weer even te herhalen, om daar samen over te praten. Op een gegeven moment heb ik daar over geschreven. Pas in juni heb ik er over geschreven. In juni 2023 dan. Dat voelde als een moment van leegte, een 'niet weten'. Het was een rouwproces en tegelijkertijd dankbaarheid. Er waren toen volop ideeën... en ik had weinig daadkracht. Ik had ook weinig energie, want ik was ontzéttend verkouden geworden en heel draaierig. En ik was zó graag aan de slag gegaan en dat deed ik op dat moment niet. Ik wilde dus allerlei dingen beginnen ook, ik wilde tot actie komen, maar ik wist echt niet wanneer ik daaraan moest beginnen en hoe ik dat dan moest doen. Kwam ook natuurlijk door dat rouwproces. Ja, die tranen die vloeien... die alles... het zette me even stil en ik deed in die tijd zo weinig. Tenminste dat léék tenminste. Ik deed in ieder geval heel weinig voor mijn werk. Want het lukte me niet echt om daar werk van te maken, terwijl er dus zo veel te doen was. Helemaal in juni was het eigenlijk alweer voor de zomervakantie en dan wil je weer heel veel dingen afronden en opruimen en zorgen dat het allemaal klaar is. Maar op dat moment zat ik echt mezelf in de weg en toen besefte ik wel van: is deze periode dan nodig om straks weer stappen te zetten?

En op een gegeven moment in het schrift schrijf ik verder. Het is ook in de junimaand. Naar aanleiding van een quote die ik gelezen had en die quote is: 'de werkelijkheid is grillig en onvoorspelbaar' en dan schrijf ik: over Ménière wordt ook de grilligheid ervan vaak benoemd, maar als nu het hele leven grillig is? Dan is dat