9 Kakofonie Evenwicht, je leven

Een kakofonie aan vogel geluiden, 's morgens heel vroeg op de camping. Deze weken staan in het teken van vogels op verschillende manieren. Dit had ik niet van tevoren bedacht of gepland, het gebeurde gewoon. Een aflevering over buiten wandelen, vogels kijken, dansen, fotograferen en over het horen van de vogels.
(foto: Cover van het boek van Erna Koelman)
Volledig transcript:
Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'.
Fijn dat je luistert naar deze podcast wat speciaal gaat over ons specifieke zintuig evenwicht, maar ook over het evenwicht in de breedste zin van het woord. En ik zei al: fijn dat je luistert. Deze aflevering, seizoen 6, aflevering 9 heb ik genoemd: 'kakofonie'. Want deze weken die staan in het teken van vogels.
En het begon met de kampeervakantie. We zijn weggeweest naar de camping met de caravan en 's ochtends vroeg op de camping, daar hadden we al gehoord -tenminste mijn man had het al gehoord- dat daar dan een kakofonie van vogelgeluiden was. En toen heeft ie op een dag, op een ochtend heel vroeg dat we opstonden, ik denk, ik meen zo'n uur of half 6 of zo, heeft mijn man een video-opname gemaakt, want ik hoorde die kakofonie namelijk helemaal niet, ik had geen hoortoestellen in. Ik hoorde wel geluid. Ik hoorde de merel, de zanglijster, maar hij zei: er zijn héél veel vogels die tegelijk aan het fluiten ...ehm... tjerpen, ...ehm... kwetteren... zingen... van alles! Ik hoorde dat niet. Maar toen ik dat filmpje daarna luisterde, met mijn hoortoestellen in, toen ineens hoorde ik ook hoe ongelofelijk veel vogels daar in de buurt ja, allemaal geluid maakten. Geweldig vond ik het!

En tijdens één van die zonnige vakantiedagen, want het was erg zonnig, waren we op de fiets voor een lange tocht en onderweg kwamen we fazanten tegen en hazen in het veld, vind ik ook altijd leuk om te zien! En bij een vogelkijkhut, vlakbij Rijssen is dat, bij een klein natuurgebiedje, zijn we even gestopt. En we hebben de verrekijker altijd mee in de fietstas. Toen ook. Met de verrekijker gingen we daar bij de vogelkijkhut kijken naar wat er allemaal te zien was. Maar we zagen geen enkele vogel vliegen boven dat veld. En ineens was er wel een hoop gekwetter en werd er dus wel van alles gevlogen en wij dus kijken met die verrekijker en er vlogen dus vogels op. Waardoor ze zijn opgeschrikt, dat is onduidelijk. Dat weet ik niet, misschien was er wel een roofvogel die wij niet hebben gezien. Maar dat waren grutto's, een tureluur en kieviten.
En toen eenmaal de rust was weer gekeerd zag ik ineens een kleine knalgele vogel bovenop een paaltje zitten. En af en toe ging dat kopje omhoog en dan ging die snavel heen en weer en dan was er een hele hoge piep piep piep, ...ehm... nou ja, zoals die dat deed, die vogel. 'k Kan het niet eens nadoen. En ik heb dat minutenlang bekeken, want ik vond dat zo grappig. En hij maakte alleen dat geluid als ie dat kopje omhoog deed. Als hij gewoon naar voren keek en om zich heen keek maakte ie geen geluid en dan ging dat koppie weer omhoog en dan ging dat snaveltje weer heen en weer, was zo grappig om te zien. Het bleek een gele kwikstaart te zijn. En gele kwikstaarten kom je niet zo heel veel tegen. Witte kwikstaarten die kom je heel vaak tegen. Die zitten dan op de weg en die zie je ook aan het staartje die dan zo heen en weer gaat en dan vliegen ze weer een stukje voor je uit en dan gaan ze daar weer op de weg zitten en dan, ze hippen dan, ja, voor je uit. En deze die zat gewoon rustig op een paaltje.

Terug bij de tent, hoorde Roel ineens een groene specht. Ja, dan moet ik er weer even op focussen, want ik kan het niet zomaar tussen alle andere geluiden die te horen zijn, kan ik het niet zomaar uitfilteren. En even later hoorde ik hem ook wel. Tussen het geluid van de merels en de zanglijsters en de vinken die er allemaal waren. Want ook overdag bleven ze toch wel geluid maken, bleven ze allemaal wel zingen. En dat is dus niet alleen maar 's morgens vroeg. Alleen 's morgens vroeg, dan is alles te