Jong en Sterk Podcast Ine Noël

Sta je ook wel eens stil
Bij jouw parcours
Bij de reis die jij al hebt afgelegd
Hoe de storm jou heeft laten groeien
Welke inzichten je hebt gekregen
Welke mogelijkheden je hebt gezien
Welke stappen je hebt gezet



>

Mijn proces, mijn groei, mijn inzichten, mijn ontvangen inspiratie.
Ik deel het je graag om jou te kunnen inspireren.
Via mijn schrijfsels, maar ook in mijn podcast.
Om jou handvatten te bieden.
Niet omdat het moet,
Wel omdat ik geloof dat me maar samen kunnen groeien
We worden geïnspireerd,
Maar we inspireren ook anderen.
Dit gewoon door te zijn wie we -werkelijk- zijn.
Ook jij!

>

Gasten met een meervoudige beperking, allemaal hebben ze een aparte handleiding, noden en behoeften. Soms heel pittig, vaak ook wel rust.
En in zo’n rustig moment, waarin ik kan en mag stilstaan, om gewoon te observeren in het NU, komt er veel bewondering en verwondering in mij naar boven.
Zij laten me zien wat puurheid is.
Hun emoties zijn écht -en kent soms geen grenzen,
Ze houden geen rekening met wat anderen van hen denken
Ze houden zich niet in of plooien zich niet om een ander te pleasen
Ze hebben geen angst of het wel goed genoeg is, of ze wel goed genoeg zijn
Ze zijn gewoon zoals ze zijn, puur en ongeremd, écht.

Hier mocht ik nog wat in leren. Over dat stukje puur zijn, die échte ik mogen laten zien, bewust worden van de stukken die ik -onbewust- weggestopt had, mogen voelen, mogen Zijn.




>

Als je ergens mee zit, is het makkelijk gezegd: laat het gewoon los.
En toch is het vaak makkelijker gezegd dan gedaan.
Loslaten.
Elke stap dat onze jongeren zetten, is als ouder vaak een loslaten. Zowel in de kleine dingen, die iets minder ‘zwaar’ aanvoelen, als in de wat grotere dingen, die dan wel wat ‘zwaarder’ of ‘emotioneler’ kunnen zijn.
Hoe jij het ook voelt, het is oké en jij mag het voelen zoals het zich aandient. Maar wat zit er achter dat loslaten?


>

Stel jezelf de vraag:
Wat is het ergste dat zou kunnen gebeuren als…

… ik mijn mening meedeel?
… ik gewoon mezelf ben?
… ik ‘nee’ zeg tegen de ander (en dus ‘ja’ tegen mezelf)
… ik de keuze maak waar ik me op dit moment het beste bij voel?

Wat is dan werkelijk het allerergste dat er zou kunnen gebeuren? Dat een ander zou verschieten, dat de ander op zijn tenen getrapt is, dat hij of zij geen vrienden meer wil zijn omdat je voor jezelf opkomt (en dus niet meer doet wat hij/zij wil dat jij doet), dat je de andere optie in je keuze laat varen, …

Dus als je het even niet weet, als de angst even om je heen lijkt te kruipen, als je twijfelt over de uitweg die er misschien even niet lijkt te zijn.
Adem dan eens diep in en uit, stel jezelf de vraag ‘Wat is het ergste dat zou kunnen gebeuren?’ en zet dit antwoord in perspectief. Is het die angst en die energie waard om er nu in te steken. Of valt het eigenlijk allemaal wel mee?

Vaak is het helemaal niet zo erg als dat de angst ons op dat moment laat voelen.



>

Wat als je dreigt te slippen?
Wat doe je als je slipt met de wagen?
Dan kijk je naar het punt waar je heen wil, want daar ga je dan ook heen!
Zie je een boom en denk je ‘oh nee, oh nee, niet die boom’ en blijf je daar je aandacht op vestigen,
Dan is de kans groot dat je alsnog tegen die boom zal aanbelanden
Kan je die boom naast je neer leggen en de weg zien waar je wel heen wil
Focus je daar dan op, blijf kijken naar dat punt waar je wél heen wil,
Want dan kan je alsnog gewoon op de baan blijven.



>