33 min
Lekcja 26: XXI wiek patrzy na “Ballady i romanse” Jak zachwyca? Język polski po godzinach
-
- Books
Zapraszam na lekcję 26.
Kiedy w 1822 r. Adam Mickiewicz zdecydował się na wydanie pierwszego tomu z poezją, znanego najbardziej jako Ballady i romanse, nikt nie miał wątpliwości – oto idzie nowe. Zarówno Ci, którzy późniejszemu wieszczowi kibicowali, jak i ci uważający go za grafomana. Oczywiście to nie było tak, że Mickiewicz wyskoczył ze swoimi Balladami jak Filip z konopii. Klasycystyczna literatura i tak się już kończyła, mimo buńczucznych odezw Koźmiana i jemu podobnych. Można powiedzieć, że Koźmian, to dzisiejsi boomersi, a romantycy – pokolenie Z. Z jednym małym „ale”.
O ile w XIX wieku romantycy mogli się dość ostro dystansować od neoklasyków, a podział był wyraźny i zrozumiały przez każdego, o tyle od tegoż samego XIX w., od walki romantyków z klasykami, zaczyna się powolne mieszanie ze sobą pojęć, postaw, gatunków. Skutki tego widzimy dziś. I śmiem twierdzić, że w dzisiejszej rzeczywistości z poezją Mickiewicza byłby duży kłopot.
W tym odcinku:
* mówię o stosunku Ballad i romansów do nauki,
* opowiadam o tym, czym dla Mickiewicza był język i jaką pełnił funkcję,
* mówię o stosunku Ballad i romansów do gatunków literackich,
* zastanawiam się nad “ludolubstwem” w Balladach i szerzej, w romantyzmie.
Jeśli chcesz przeczytać to, o czym mówiłam, sprawdzić bibliografię, z jakiej korzystałam, zajrzyj do artykułu, na podstawie którego powstał ten odcinek:
* XX wiek patrzy na Ballady i romanse
Podcastu JAK ZACHWYCA? można słuchać na tej stronie oraz na platformach:
* Soundcloud
* Spotify
* Anchor
* Google Podcast
* iTunes
Zapraszam na lekcję 26.
Kiedy w 1822 r. Adam Mickiewicz zdecydował się na wydanie pierwszego tomu z poezją, znanego najbardziej jako Ballady i romanse, nikt nie miał wątpliwości – oto idzie nowe. Zarówno Ci, którzy późniejszemu wieszczowi kibicowali, jak i ci uważający go za grafomana. Oczywiście to nie było tak, że Mickiewicz wyskoczył ze swoimi Balladami jak Filip z konopii. Klasycystyczna literatura i tak się już kończyła, mimo buńczucznych odezw Koźmiana i jemu podobnych. Można powiedzieć, że Koźmian, to dzisiejsi boomersi, a romantycy – pokolenie Z. Z jednym małym „ale”.
O ile w XIX wieku romantycy mogli się dość ostro dystansować od neoklasyków, a podział był wyraźny i zrozumiały przez każdego, o tyle od tegoż samego XIX w., od walki romantyków z klasykami, zaczyna się powolne mieszanie ze sobą pojęć, postaw, gatunków. Skutki tego widzimy dziś. I śmiem twierdzić, że w dzisiejszej rzeczywistości z poezją Mickiewicza byłby duży kłopot.
W tym odcinku:
* mówię o stosunku Ballad i romansów do nauki,
* opowiadam o tym, czym dla Mickiewicza był język i jaką pełnił funkcję,
* mówię o stosunku Ballad i romansów do gatunków literackich,
* zastanawiam się nad “ludolubstwem” w Balladach i szerzej, w romantyzmie.
Jeśli chcesz przeczytać to, o czym mówiłam, sprawdzić bibliografię, z jakiej korzystałam, zajrzyj do artykułu, na podstawie którego powstał ten odcinek:
* XX wiek patrzy na Ballady i romanse
Podcastu JAK ZACHWYCA? można słuchać na tej stronie oraz na platformach:
* Soundcloud
* Spotify
* Anchor
* Google Podcast
* iTunes
33 min