Vrijheid volgens Barend Vrijheid volgens Barend

Deze keer ga ik iets vertellen over mijn boekje over vrijheid en hoe we de aarde bezitten. Er bestaan grofweg drie manieren om de wereld, of een land, te organiseren. Op het moment zijn twee daarvan heel bekend, terwijl de derde bijna vergeten lijkt. De meest bekende smaken zijn het neo-liberalisme en de plan-economie. Over de derde smaak gaat mijn boekje.

De derde smaak is Geoisme of Georgisme. Georgisten zijn voorstander van een vrije markt, maar zien tegelijk in dat mensen gelijke rechten hebben op de aarde. Georgisme stelt ons in staat om radicaal iets te doen tegen bijvoorbeeld ongelijkheid of milieuvervuiling zonder onze vrijheid hiervoor in te leveren. De vrije markt die Georgisten voor zich zien, ziet er totaal anders uit dan de vrije markt zoals we die nu kennen. Mensen zouden weer veel makkelijker een eigen bedrijfje op kunnen richten. Mensen zouden samen met vrienden een woning of een
appartementengebouw kunnen neerzetten als ze vinden dat ze teveel huur betalen. En mensen zouden hun eigen afweging kunnen maken tussen hard werken en veel consumeren of lekker rustig-aan doen. Over deze derde smaak gaat mijn boekje On Libety and Earth Ownership.

Dit is een link naar een ander boekje dat ik noem:

https://www.amazon.com/How-Our-Economy-Really-Works/dp/0856835293

En dit is een link naar mijn boekje:

https://barend.geoliberty.nl/index.php/book/

Vroeger was in Engeland een deel van het land gemeenschappelijk bezit. Dat land noemde men de Commons. Voor een deel ging dat om woestenij, of wat we tegenwoordig natuur zouden noemen, maar voor een deel was het ook landbouwgrond. Mensen die geen land bezaten konden op deze plekken wat vee laten grazen, voedsel verbouwen of brandhout verzamelen. Dat zorgde ervoor dat het minder welvarende deel van de bevolking toch in zekere mate onafhankelijk was: ze waren niet volledig afhankelijk van werkgevers die land of fabrieken bezaten.



Dit onderwerp komt uitgebreider aan bod in het boek The Anatomy of escape: A defence of the commons van Kevin Carson en een paar anderen.

https://store.c4ss.org/index.php/product/anatomy-of-escape-book/

https://www.amazon.com/Anatomy-Escape-Defense-Commons/dp/1726634108



En dit zijn de andere boeken die ik noem:

Hammond en Hammond

https://www.bol.com/nl/nl/f/the-village-labourer-1760-1832/33690055/

https://www.gutenberg.org/ebooks/69002

en

Eric Foner:

https://www.amazon.com/Free-Soil-Labor-Men-Republican/dp/0195094972

Heel veel mensen zien in dat de vrije markt een land welvarender maakt dan een bemoeizuchtige overheid. Toch bestaan er ook twijfels. Waarom heeft, ondanks jarenlange economische groei, een grote groep hardwerkende mensen nog steeds moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en wat is hiervoor de juiste oplossing? Is de vrije markt te ver doorgeschoten, of is de markt juist nog niet vrij genoeg? Dit artikel bespreekt enkele minder opvallende vormen van dwang. Onder andere de manier van denken van Benjamin Tucker en Charles Johnson wordt besproken. Hoe kunnen gewone mensen profiteren van een werkelijk vrije markt?

Onder welke voorwaarden kunnen we ons land beschouwen als "een vrij land"? Dit is een belangrijke vraag, juist nu! Democratie is een mooie start, maar het levert helaas nog geen garantie op vrijheid. Enkel als de meeste mensen beseffen dat dwang ongewenst is, kunnen we vrij zijn. Als teveel mensen gewoon meewerken aan griezelige dingen zoals het invoeren van de QR-code is onze vrijheid in gevaar. Het idee om in de strijd tegen nepnieuws censuur acceptabel te maken is griezelig. Natuurlijk is de wereld complex. Maar het kritiekloos accepteren van dwang en het ter discussie stellen van onze vrijheid van meningsuiting is levensgevaarlijk.

De meeste mensen die vrijheid belangrijk vinden gruwen van het woord gelijkheid. Wie aan gelijkheid denkt, denkt misschien in eerste instantie aan belastingdiensten, toeslagenaffaires of aan een communistische heilstaat. 

Mensen die streven naar gelijkheid kunnen inderdaad enorm veel schade aanrichten, dat heeft de geschiedenis wel bewezen. En in de praktijk zijn ook de minder rijke mensen meestal beter af in een land waar vooral vrijheid hoog in het vaandel staat. Toch is het te gemakszuchtig om het ideaal van gelijke kansen zomaar los te laten. Sommige mensen hebben het zwaar en daar moeten we iets aan doen. 

Mike Otsuka heeft in 2003 een boek geschreven met de titel Libertarianism without inequality. Het idee van libertarisme zonder ongelijkheid kan ons in de goede richting helpen. We kunnen ook zorgen voor meer gelijkheid zonder daarbij veel schade aan te richten.

Zaterdag is er een protestmars om aandacht te vragen voor de klimaatverandering. Waar zouden de deelnemers precies om moeten vragen? Luchtvaart verbieden? Meer subsidie op windmolens? Ik ben natuurlijk niet geheel objectief, maar mijn advies is: vraag om geo-libertarisme!

Misschien kennen jullie geo-libertarisme vooral als de uitwerking van het begrip leven en laten leven. Het gaat om bevrijding van een overheid die af en toe denkt dat we haar slaven zijn. En het gaat om het kunnen beschikken over ons deel van de aarde, door te erkennen dat de aarde een geschenk aan de hele mensheid is. Wie niet over zijn deel van de aarde kan beschikken, kan niet in vrijheid leven. Dat zien we op dit moment heel duidelijk terug in de woningmarkt: wie niet over een plekje kan beschikken om een huisje neer te zetten, is gedwongen om zijn leven lang een torenhoge huur te betalen aan een handige vastsgoedbelegger. Misschien hadden jullie er nog niet aan gedacht dat geo-libertarisme ook een noodzakelijke basis vormt als we de aarde willen redden. Daarom ga ik jullie uitleggen waarom het huidige stelsel veel mensen min of meer dwingt om de aarde te vernietigen. En we gaan bekijken hoe het anders en beter kan.

Een beter milieu begint met geo-libertarisme.