Ուշի-ուշո‪վ‬ Anahit Khechoyan

Վստահության արժանի մարդիկ են պատմում (թեև Ալլահն ավելին գիտե), թե Բաբելոնի կղզիներում առաջին օրերին եղել է մի թագավոր, որ կանչել է իր բոլոր մոգերին ու ճարտարապետներին և կառուցել այնքան նրբամիտ ու այնքան վարանամիտ մի լաբիրինթոս, ուր ոտք դնել չէին համարձակվում անգամ ամենախոհեմ կտրիճները, իսկ մտնողները կորչում էին:

Գարնան գույների շքեղությունը չի փայլում նրա համար, հսկա արևի և ո՛չ մի ճաճանչ չի թափանցում հոգու գիշերը նրա:
Գլուխը թեթև խոնարհած` ականջ է դնում նա իրերի մտերիմ գաղտնիքներին: Ինչ որ ամենուրեք շշնջում մեղմ ու մեղմիկ, միայն նրա ականջին է լսելի...

Հյուրանոցում միայն երկու ամերիկացի կային։ Սենյակ բարձրանալիս կամ իջնելիս նրանք չէին ճանաչում աստիճաններին իրենց հանդիպող ոչ մի կենվորի։ Ամերիկացիների սենյակը երկրորդ հարկում էր, որի պատուհանները դիմահայաց էին ծովին։ Պատուհաններից երևում էին նաև զբոսայգին և պատերազմի զոհերի հուշարձանը։ Զբոսայգում բարձր արմավենիներ ու կանաչ նստարաններ կային։ Արևոտ եղանակին այնտեղ միշտ ինչ֊որ նկարիչ էր լինում՝ իր նկարակալով։ Նկարիչներին դուր էին գալիս սաղարթախիտ արմավենիները, ծովին ու այգիներին դիմահայաց հյուրանոցների փայլուն գույները։ Իտալացիները, երկար ճանապարհ կտրելով, գալիս էին պատերազմի զոհերի հուշարձանը դիտելու, որ բրոնզաձույլ էր և փայլփլում էր անձրևի տակ։ Անձրևում էր։ Կաթիլները մեկիկ- մեկիկ պոկվում էին արմավենիների սաղարթներից։ Խճապատ ծառուղիներում փոքրիկ լճակներ էին գոյոցել։ Անձրևի տակ փրփրածուփ ծովի ալիքները երկար շերտերով փշրվում էին ափին, հետո ավազը լափ լիզելով նահանջում ետ, նորից ետ էին գալիս ու փշրվում՝ երկար շերտով, անձրևի տակ։ Հրապարակում, հուշարձանի մոտ ավտոմեքենաներ էին մնացել։ Դիմացի սրճարանի դռան շեմին մատուցողը կանգնել, նայում էր դատարկ հրապարակին։

Կանգնած էինք *** գյուղաքաղաքում: Բանակային սպայի կյանքը հայտնի է: Առավոտյան՝ վարժանքներ, հեծելադաշտ: Ճաշը գնդի հրամանատարի մոտ կամ ջհուդական պանդոկում, երեկոյան՝ փունջ և թղթախաղ: *** -ում դուռը բաց ոչ մի տուն չկար, ոչ մի հարսնացու, մենք հավաքվում էինք միմյանց տներում, ուր սեփական մունդիրներից բացի, ոչինչ չէինք տեսնում:

Բժշկի ընդունարանում նստած էին ութ հոգի: Բոլորն էլ անհամբեր իրանց հերթին էին սպասում: Բոլորն էլ աշխատում էին մի բանով զբաղվել, որ ժամանակն աննկատելի անցնի:

Սա մի հրաշալի հեքիաթ է սովորական շնիկի մասին։ Ավելի ճիշտ՝ սա սովորական հեքիաթ է մի հրաշալի շնիկի մասին ․․․