கோட்டைகளுக்குப் பதிலாக பாதைகள் | இலங்கையின் இனவாத அரசியல் | பி.ஏ. காதர‪்‬ எழுநா

1818 இல் கிளர்ச்சி வெடிக்கும் வரை தமக்கு சரியான தகவல் கிடைக்காததற்கும், கிளர்ச்சி  வெடித்தபின்னர் அதனை நசுக்குவதற்கும்  தாம் மிகுந்த சிரமப்பட்டதற்கும் இரு காரணங்களை பிரித்தானியர் இனம்கண்டனர். ஒன்று கண்டியை சிறப்பாக கண்காணித்து நிர்வகிப்பதற்கு மலைப்பாங்கான கண்டி பிரதேசத்தினை பாதைகளால் இணைக்கவேண்டும் . மற்றையது தமக்கு விசுவாசமான உள்ளூர்த் தலைவர்களை உருவாக்கி தமது நிர்வாகத்தில் இணைத்துக்கொள்ளவேண்டும் என்பதாகும்

1818 இல் கிளர்ச்சியை அடக்குவதற்கு தமது படைகளை அனுப்பியதன் மூலம் கண்டி இராச்சியத்தில் அதுவரை தொடர்பு இல்லாதிருந்த  பகுதிகள் பற்றிய  புவியியல் அறிவு அவர்களுக்கு ஓரளவு கிடைத்தது. உண்மையில் கண்டிய மன்னர்கள் பாதுகாப்பு காரணங்களுக்காக பெரும்பாலான மாட்டுவண்டி, குதிரை வண்டி பாதைகளை கைவிட்டிருந்தனர். வெல்லஸ்ஸ கிளர்ச்சி நசுக்கப்பட்ட பின்னர் உடனடியாக உள்ளூரில்  தகவல் வழங்குபவர்களையும் பிரிட்டிஷ் அளவையாளர்களையும் பயன்படுத்தி  தீவின் வரைபடத்தை முழுமைப்படுத்தி, பின்னர் மத்திய மலைநாட்டை இணைக்கும் சாலைகளின் வலையமைப்பை பிரித்தானியர் உருவாக்கினர். இது அவர்களது இராணுவக் கட்டுப்பாட்டை ஸ்தீரப்படுத்தியதுடன்,  பெருந்தோட்ட  உற்பத்தியை சாத்தியமாக்கியது.