Podcasty Krytyki Politycznej krytykapolityczna.pl

W dwa lata od rozpoczęcia pełnoskalowej agresji Rosji na Ukrainę Dariusz Gzyra wraca do tematu pozaludzkiego wymiaru wojny. Niemal od początku w doniesieniach o niej, jak i spowodowanym nią masowym uchodźstwie, były obecne zwierzęta. Stopniowo jednak ich wizerunki i historie znikały z mediów. Dziś pojawiają się rzadko. W szesnastym – i ostatnim dla Krytyki Politycznej – odcinku podcastu „Ważne nieważne”, sięgniemy do dzienników i wierszy czasu wojny, zawartych w książce „Wojna 2022. Dzienniki, eseje, wiersze” (Centrum Mieroszewskiego, Nowa Polszcza, 2023), żeby odnaleźć w nich ślady zwierząt. W przywoływanych cytatach odnajdziemy wiele wątków, które szerzej omówione są w ramach wykładu Dariusza Gzyry „Pozaludzki wymiar wojny w Ukrainie.” https://www.youtube.com/watch?v=4nXVCL1RS6Y Zachęcamy do polubienia profilu podcastu „Ważne nieważne” na Facebooku https://www.facebook.com/wazneniewazne

Tym razem rozmówczynią Dariusza Gzyry jest Edyta Bystroń, ilustratorka, rysowniczka, autorka komiksów, organizatorka warsztatów. W swojej twórczości porusza zagadnienia z dziedziny szeroko pojętej problematyki społecznej, kwestie związane z niesprawiedliwością systemu władzy czy eksploatacją zwierząt. Aktywnie uczestniczy oraz współtworzy wydarzenia promujące sztukę komiksową w Polsce. Dowiemy się jaki status w środowisku twórców i twórczyń komiksów ma tematyka związana ze zwierzętami i kto tworzy komiksy prozwierzęce. Poznamy przykłady podobnych prac z Polski i ze świata. Prześledzimy różne wątki twórczości Edyty, charakterystyczne elementy jej stylu i techniki, jakie wykorzystuje. Jak działa selfpublishing? Czy twórczość komiksowa wrażliwa na wykluczenie zwierząt może być źródłem dochodu? Czy rysunkowe opowieści musi i powinien poprzedzać solidny research związany z poruszaną tematyką?

Kolejny odcinek podcastu Dariusza Gzyry „Ważne nieważne” to zbiór (niedomkniętych) myśli na temat dopuszczalności wykorzystywania zwłok lub fragmentów zwierząt, w tym ludzi, w ramach sztuki, szczególnie sztuki krytycznej. Czy sztuce wolno w tym względzie więcej niż to ma miejsce w sferach poza nią? A może mniej? Jakie są przykłady wykorzystywania ciał zwierząt w sztuce? Jak artystki motywują sięganie po fragmenty zwłok jako tworzywa sztuki? Jakie cele chcą osiągnąć? Jakie ich uczucia, myśli, wątpliwości temu towarzyszą? Czym jest repodmiotowienie? Czy każde użycie jest nadużyciem? Kiedy jest, a kiedy nie? Co ma do tego szowinistyczna norma społeczna i znormalizowane korzystanie ze zwierzęcych ciał w wielu aspektach życia? Czy sztuka krytyczna sięgająca po zwierzęce ciała, jest wegańska? Czy definicja weganizmu ma sens? Jak mogłaby brzmieć lepsza?

Antybiotykooporność może pojawiać się naturalnie, jednak niewłaściwe i nadmierne stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych w ochronie zdrowia i w weterynarii powoduje wzrost skali tego problemu. Tak, antybiotyki stosowane są w hodowlach zwierząt, szczególnie w tych przemysłowych. Środki te stosowane są nie tylko w przypadkach chorób zwierząt, lecz także w celach profilaktycznych i jako stymulatory wzrostu. O antybiotykooporności, której przyczyną jest także sektor hodowlany, jest ten podcast.

Jak przekonywać do politycznych rozwiązań kryzysu, którego obywatele się boją lub wprost nie przyjmują do wiadomości? Czy widmo katastrofy mobilizuje do działania, a może zamyka nas w gorsecie bezpiecznych, choć błędnych odruchów i przekonań? Kto może opowiedzieć wizję "obwarzanka uzbrojonego" i czy można ją ludziom sprzedać niczym robota kuchennego, polityka lub proszek do prania? O niełatwych wnioskach z badania narracji "obwarzanka uzbrojonego" rozmawia ich autor, Bartosz Matyja z psycholożką społeczną, dr Magdaleną Budziszewską. *** Podcast powstał we współpracy z Fundacją im. Heinricha Bölla w Warszawie. Zawarte w tekście/wywiadzie poglądy i konkluzje wyrażają opinie autorki/rozmówczyni i nie muszą odzwierciedlać oficjalnego stanowiska Fundacji im. Heinricha Bölla.

Trzeci odcinek to próba odpowiedzi na pytanie, dlaczego za miliardami dotacji do szkodliwej produkcji żywności stoją klasyczni poeci z ich naiwnymi wizjami wiejskiej sielanki i czy liczby i prawa biologii wystarczą do przekonania świata o potrzebie zmiany. Słuchajcie podcastu, czytajcie Monbiota – a kotlet, sojowe latte, a nawet lokalny pomidor nigdy nie będą tym samym, co niegdyś. *** Georges Monbiot domaga się rewolucji w dziedzinie, o której myślimy dużo, ale nieczęsto systemowo, a już z pewnością nie politycznie. A przecież to co i jak jemy, a przede wszystkim kto i jak to wszystko produkuje, to sprawa życia i śmierci dla milionów ludzi i ekosystemów Ziemi. Autor książki „Regenesis” https://shorturl.at/eBS13 stawia tezy obrazoburcze: nasze rolnictwo (zwłaszcza hodowla zwierząt na mięso i nabiał) zatruwa przyrodę i przy okazji nas na skalę większą niż przemysł; wiele żywności „ekologicznej” czy „organicznej” niespecjalnie zasługuje na swoje nazwy, a globalny system żywnościowy, który pozwala nam cieszyć się produktami z całego świata i w każdej chwili stoi na krawędzi załamania. Wyjałowione gleby nie pozwolą na dalszy wzrost plonów, a niszowe projekty alternatywnego rolnictwa okazują się często zabawą bogatych i na ich użytek. To wszystko nie znaczy, że katastrofa jest nieuchronna – choć liczba ludzi głodnych od kilku lat znów zaczęła rosnąć. Publicysta słynnego „Guardiana” nie uprawia czarnowidztwa i nie wieszczy apokalipsy. Nie domaga się ascezy, depopulacji Ziemi, ani powrotu do wyśnionej wspólnoty łowców-zbieraczy. Pokazuje za to źródła nadziei, ale też bohaterów i zalążki lepszego świata, w którym dobre plony nie kłócą się z regeneracją natury, a nowoczesne technologie służą człowiekowi, a nie korporacjom. My – Paulina Januszewska i Michał Sutowski – w podkaście Krytyki Politycznej opowiadamy te wątki pasjonującej książki Monbiota, które zachęcą Was do sięgnięcia po całość: skąd zło, co już się robi, by mu zaradzić, ale też co nas powstrzymuje przed całkowitą przebudową systemu żywnościowego.