Dorane Shokhoofayi | پادکست دوران شکوفای‪ی‬ PersianBMS

راوی : اون روز عصر من و داداشم از زور بی حوصلگی دم درخونه روی جدول باغچه نشسته بودیم و کوچه رو تماشا می کردیم. که یه وانت جلوی خونه کناری آقای فتحی ایستاد. خیلی وقت بود که این خونه خالی بود و داشتند تعمیرات می کردند. بالاخره تعمیرات تموم شده بود و یکی اومده بود توی اون خونه زندگی کنه که از همینجا زندگی من…

راوی: خیلی هیجان داشتم که با ندا دخترهمسایه جدیدمون که هفده هجده سالی داشت و پنج شش سالی از من بزرگتر بود دوست بشم، بخصوص که دختر خیلی خوشرو و مهربونی به نظر می رسید…

راوی: ندا برام تعریف کرد که اونم وقتی۱۲-۱۳ سالش بوده همین مشکلات رو داشته اما نگرانی‌ها و اضطراباتش از بین رفته و خاطرات خوبی از نوجوونی براش مونده. خیلی برام جالب بود.

راوی: وقتی با ندا مناجات و دعای دسته جمعی خوندیم و دیدم که چه تأثیر خوبی روی خودم و مامان و بابام و حتی سهراب گذاشت، پیش خودم فکر کردم کاش دایی مجید و زن دایی و باربد هم می تونستن دعا بخونن.

راوی : داشتم درباره گروه نوجوانان می گفتم. بعد از جلسه دعا، ندا یه جزوه کوچیک از تو کیفش در آورد و شروع کرد به معرفی طرح توان دهی نوجوانان که چی هست و چه هدف‌هایی داره.

نگار: خدا هم کمکمون می کنه. اگه دعا کنیم و ازش کمک بخوایم.
مریم : من که می گم خدایی وجود نداره. اگه وجود داشت این همه بدبختی و بی عدالتی همه جا رو نگرفته بود.