Huis van de Dichter De Standaard

Dominique De Groen (1991) is de coolste dichter van ons taalgebied. Voor haar bundel 'Slangen' werd ze bekroond met de Jan Campert-prijs 2022 en de Cultuurprijs van de Stad Gent 2022. Ze is ook schrijver en beeldend kunstenaar, en werkt op dit moment aan 'Corpus Britney', een roman over kapitalisme, hekserij en Britney Spears. De gedichten in de bundel 'Slangen' hielpen haar om liefdesverdriet te verwerken. Ze was eigenlijk niet eens van plan om een bundel te schrijven. Maar de gedichten drongen zich op. Als slangen kronkelden ze Dominiques bewustzijn binnen.

Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter’ wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken.

In deze podcast dient dit gedicht van Dominique De Groen als uitgangspunt voor het gesprek:


Walg van dit trieste meisje, werp haar van me af als slangenvel
en de dorre dode huid krult op in de vlammen.

Een film en in iedere scène ben ik Jennifer Lopez die een anaconda wurgt die zich rond de zeldzame bloedorchidee heeft
gewikkeld waaruit zij de molecule voor een levenselixir wil
destilleren

en in iedere scène komt de gele albino tijgerpython die rond
Britney’s nek gedrapeerd lag tijdens haar performance van
I’m A Slave 4 U op de 2002 VMA’s naar me toe geglibberd,
wikkelt ze zich rond mijn naakte lichaam en knijpt...

... toont me, vlak voordat mijn ogen uit hun kassen springen,
een gladde natte wereld zonder dieptes, een toekomst met
schubben die niets anders bedekken dan nog meer schubben...

... een shift van technologieën voor het verwezenlijken van een
betere wereld naar technologieën van controle & surveillance...

Dominique, wat is de diversiteitsaanpak in jouw werk?
De verbolgen kunstenaars kronkelen naakt in biologisch
afbreekbare glitter, in de glinsterende assen van het teken

de kurkdroge prairie bedekt onder gistende kadavers
ik draai ze om en ieder gezicht is het mijne

less like a phoenix rising from the ashes, more like a raccoon
waddling away from a dumpster fire

Ik ben hier niet om vrienden te maken, ben hier om te winnen

Uit Slangen, het balanseer, 2022

‘Huis van de Dichter’ is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren’ en in ‘Watou. Huis van de Dichter.’ Dit is de zesde en laatste aflevering. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. Concept en scenario: Jelle Van Riet. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou.
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nisrine Mbarki (1977) is dichter, columnist, schrijver, theater- en programmamaker. Ze debuteerde begin 2022 met ‘Oeverloos’, een bundel waarin ze haar meertaligheid en rijkgeschakeerde afkomst voluit inzet. De bundel stond op de shortlist van zowel de C. Buddingh’-prijs als de Herman De Coninckprijs. Haar gedicht over haar moeder is de leidraad van dit gesprek. ‘Een moeder is een heilige maagd en als je heilig bent, kun je ook veel fouten maken.’

Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter’ wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken.

‘Huis van de Dichter’ is een zesdelige podcastreeks die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren’ en in ‘Watou. Huis van de Dichter.’ Dit is aflevering 5

In de podcast dient dit gedicht van Nisrine Mbarki als uitgangspunt voor het gesprek:

ma mère
ma mère komt uit een geslacht des femmes fortes
zoals haar moeder en grootmoeder
zij dragen de wereld op hun heupen en hun nageslacht als hoofdtooi
mama is gebouwd uit cactusbladeren
en het lijfje van een bijenkoningin
ze werd door de Franse nonnen gekneed
mijn moeder kan niet vergeten laat staan vergeven
kan huizen bouwen van lucht en honing
zegt dat haar psychiater gek is
de stem van mijn moeder snijdt in de tijd
ma mère is een natuurlijk bestrijdingsmiddel van taboes
mama est une boîte de vitesse vivante
ze slaapt overal behalve in haar eigen bed en eet lopend
gaf haar eerste kind aan haar moeder
draagt gouden merkzonnebrillen
mijn moeder houdt niet van koffie
ze schreeuwt in het Tasjelhit omdat ze leeft zegt ze
mama heeft mitrailleurs achter haar kiezen
en een atoombom aan haar huig hangen
ze stelt haar vizier zorgvuldig af op organen
maar schiet op je ogen
vloekt genadeloos (hier staat een vloek in het Arabisch)
mama is een wolkbreuk in Brabant
zegt dat god in haar hart zit en niet in haar haar
ze bijt haar kroost in de nek
draagt ze duizenden kilometers naar haar vaderland
eist waar ze recht op denkt te hebben
klaagt goddeloos als ze pijn heeft en ook als ze geen pijn heeft
zegt dat ze haar leven heeft verspild aan kinderen
vindt overal mannen en vindt mannen niets
kan al haar bezit weggeven als ze wordt geraakt door een illusie
mijn moeder zette mijn vader schaakmat
heeft een hekel aan politiek en stemt ook niet meer
mama is een vreemdelingenlegioen
komt uit een gezin van tien
is een dochter van de Atlantische Oceaan
weet niet waar ze begraven wil worden
mijn moeder is vuur en baart as
ma mère

Uit Oeverloos, uitgeverij Pluim, 2022

De podcast ‘Huis van de Dichter’ is een concept en een scenario van Jelle Van Riet, ambassadeur van het Huis van de Dichter. Concept en scenario: Jelle Van Riet. Opname en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou.
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Luuk Gruwez (1953) neemt met zijn zwierige en bandeloze gedichten, zijn grote liefde voor het kleinmenselijke en zijn eeuwige neiging tot zelfrelativering en poëziespot, in dichterskringen een unieke plek in. In zijn recent verschenen bundel 'Balts' schrijft hij over het baltsen en verleiden dat voorafgaat aan de creatie.
In de podcastreeks 'Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou en gaat met hen in gesprek over poëzie - en dus over het leven. Leidraad van hun gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule met onder meer herman Van Rompuy en Tijmen Goovaerts.
Huis van de Dichter is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum. De reeks verschijnt elke zaterdag in de podcastreeksen 'DS Letteren' en in 'Watou. Huis van de Dichter'. Dit is aflevering 4. Concept en scenario: Jelle Van Riet. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou.
In deze podcast dient dit gedicht van Luuk Gruwez als uitgangspunt voor het gesprek:

BOKSER
Ik hou niet op tot ik ben uitgeteld, plompweg
tegen het canvas geklopt. Mijn spiegelbeeld
verraadt geen bloedneus of gezwollen oog.
Ik heb geen sparringpartner, enkel mijzelf.

Geen kloof is te bekennen in mijn brauw,
geen uppercut die ooit mijn kaak deed breken.
Waarom houd ik mijzelf dan voor bekeken?
Ter wille van de trieste roes van het verlies?

Maar op een dag zal ik het halen, zeker! ‘Red mij,
red mij,’ zal ik smeken. En redden zal ik het.
O, laat het in mijn holle kop zo galmen dat
iedereen mij al van ver kan horen dromen.

Bang ben ik niet, maar kijk mij minzaam in de ogen.
Aai mijn wangen. Bewonder mij desnoods en smijt
in elk geval mijn spiegel stuk zodat ik word bevrijd.
En als het eenmaal zover is, leg mij dan af en zeg:

‘Hier ligt er een die tot het laatst zo dapper bokste
dat hij zelfs heimwee kreeg naar al zijn nederlagen.’

Uit Balts, De Arbeiderspers, 2023
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Mustafa Stitou (1974) is een van de belangrijkste dichters van zijn generatie, bekroond met vele prijzen en hij was stadsdichter van Amsterdam. Met Jelle Van Riet praat hij over wat hij wil bereiken met zijn poëzie, over de breuk met zijn geloof, de kloof met zijn ouders, over het twijfelen van de poëzie en zelfs over duiven.

Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter’ wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken.

‘Huis van de Dichter’ is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren’ en in ‘Watou. Huis van de Dichter.’ Dit is aflevering 3. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou.

In deze podcast dient dit gedicht van Mustafa Stitou als uitgangspunt voor het gesprek:

Ze kneedt het deeg met haar vuisten.
Op haar knieën kneedt ze het deeg
voorovergebogen en met rechte armen
die gelijkmatig op en neer bewegen
kneedt ze het deeg in een grote
teil op de vloer van de keuken.

Uitgejankt sla je haar gade, hoog
vanaf een keukenstoel, de troon
waarop ze je heeft vastgebonden
met de ceintuur van haar badjas zodat je
stil blijft zitten en zij voor acht monden
het brood klaarmaken kan.

Hypnotiserend haar malende armen,
hypnotiserend het zuigende geluid
van haar knedende vuisten. Behalve jullie
is niemand thuis. Glimlachend kijkt ze op.
Nee ze is niet boos meer. Helemaal
voor jezelf heb je haar. Vast zit je en je lacht.


Uit Waar is het lam?, De Bezige Bij, 2022

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Joke van Leeuwen is dichter voor drie- tot honderdjarigen. Zij schrijft, tekent en performt, en gaat in al die disciplines even speels, diepgaand en eigenzinnig te werk. Onder haar schare fans bevinden zich kleine en grote mensen, critici, jury’s en Koningin Mathilde. Jelle Van Riet praat met Joke over het ongekende plezier dat poëzie kan teweegbrengen in jonge en minder jonge harten.

Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter’ wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken.
‘Huis van de Dichter’ is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren’ en in ‘Watou. Huis van de Dichter.’ Dit is aflevering 2.
Opname en montage: Katharina Smets.

In de podcast dient dit gedicht van Joke Van Leeuwen als uitgangspunt voor het gesprek:

NOU KIJK

Nou kijk, de wereld zit zo in elkaar:

er is een weet ik zeker
een ja maar
een IK ZAL HET JOU ZEGGEN
en een NEE
een HOU JE MOND
een ik heb geen idee
een IK WEET ALLES BETER
een hoezo?
een WAT WEET JIJ
ERVAN?
en een ho ho
een jij bent niet normaal
een jij bent stom en ga maar weg
en een welnee waarom? een is er iets?
een JA ER IS WEL MEER
een luister en een
LUISTER JIJ EEN KEER
een WACHT
MAAR WANT
IK SLA JE OP
JE SMOEL
een hee begrijp je niet wat ik bedoel?


Uit Hee daar mijn twee voeten, Querido, 2019
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dichter Johanna Pas, die op 22 juni 2023 overleed, was kort daarvoor nog te gast in het Huis van de Dichter in Watou voor de opname van de gelijknamige zomerse podcastreeks van journalist Jelle Van Riet. In deze eerste aflevering hoort u de mooie gesprekken tussen Jelle en Johanna. Zo vertelt Pas bijvoorbeeld hoe ze via de taal van de poëzie tracht mee te buigen met het leven, dat zich even intens als genadeloos aan haar openbaart. En ze vertelt ook waarom koeien net als dichters zijn.

Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter’ wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken.

‘Huis van de Dichter’ is een zesdelige podcastreeks die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren’ en in ‘Watou. Huis van de Dichter.’ Dit is aflevering 1.



In de podcast dient dit gedicht van Johanna Pas als uitgangspunt voor het gesprek:

Dit lichaam

We willen niet weten hoe kwetsbaar het is – dit
lichaam van ons. Hoe het zomaar kan breken in
een vliegtuig een auto of op een terras. Door de
aarde die beeft, door een dronken bestuurder,
door de haat die we voeden

We willen niet weten hoe kwetsbaar het is

Maar de ochtend is leeg tot het eerste signaal
tot het breken van nieuws en het schemert
het schemert – en we willen het weten het tweeten
reposten herlezen bezweren en nog een keer delen
en nog –

Ooit was er op zondag geen nieuws
en als troost van de kansel een preek
over tandengeknars en talenten vergooien
en geweeklaag en vuur

Maar de ochtend is nieuw en we tweeten reposten
we herlezen en delen – met de hel in ons hart – want
we willen het weten: hoe een kind op een strand
hoe een mes in een hand en het wankelen wankelen
over zeeën en grenzen –

We willen het weten en dan – als de zon schijnt
de haan kraait – de wijn degusteren en alles
vergeten vergeten vergeten

Uit Was, of hoe ik mijn huid verloor, PoëzieCentrum, 2023

De podcast ‘Huis van de Dichter’ is een concept en een scenario van Jelle Van Riet, ambassadeur van het Huis van de Dichter. Opname en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou.


See omnystudio.com/listener for privacy information.