Levenswijs vief

Vijftig jaar geleden was lesbienne en homo zijn een gegeven in de taboesfeer. Was je in die tijd holebi, dan hield je het verborgen. Er was ontzettend veel onbegrip. De houding tegenover holebi’s is vandaag niet meer dezelfde als toen. Er is veel veranderd, maar het kan nog steeds beter. Maggy is 73, als lid van de RainbowAmbassadors zet ze zich in voor de rechten en zichtbaarheid van LGBTQIA+ ouderen. Ze woont al vele jaren samen met haar partner Bea, maar ooit was dat anders. Maggy legde een lange weg af om te komen waar ze nu staat.

Maryse -uitgesproken als Maries- is 64 jaar en gepensioneerd leerkracht. Een dame met een brede glimlach en veel charisma. Ze heeft Afrikaanse gelaatstrekken, kort zwart kroezelhaar en een mooie koffiebruine huidskleur. “Ik ben de dochter van een zwarte vader en een blanke Vlaamse mama. Ik ben geboren in Congo, opgegroeid in Limburg. Ja, racisme is deel van onze maatschappij. Ik heb zelfs de indruk dat het weer toeneemt”. 

Tijdens de hoogtijd van de steenkoolmijnen had Belgïe een tekort aan werkkrachten. Migranten van Italïe, Spanje, Griekenland en Turkije werden verwelkomd. In een latere fase volgden ook Polen en bij mondjesmaat de rest van de wereld. Velen keerden niet terug naar hun land van herkomst maar bouwde hier een nieuw leven uit. Tadek Jatczak is een gezellige, vlotte, extroverte man van 71 jaar. Veertig jaar geleden belandde hij met zijn familie en vier koffers vanuit Polen in ons land. 

In deze aflevering trekken we naar Antwerpen. In woonzorgcentrum Armonea Moretus, op één van de kamers op de tweede verdieping woont, leeft en bidt Rachel De Kimpe. Rachel is niet als de andere dames op de gang. Rachel was vroeger immers zuster Augusta. Toch bleef ze niet haar hele leven de bruid van God. Haar rijke en aparte leven deelt ze maar al te graag met ons.

Misschien wilde jij als kind wel brandweerman worden. Of leraar! Of dokter! Whatever! Jean-Paul Buyse had andere dromen. Hij wilde een carrière als piloot en slaagde daarin. Jarenlang gierde hij door het luchtruim, ondertussen klom hij op in de hiërarchie van het leger om uiteindelijk als Luitenant-Generaal met pensioen te gaan.Vandaag praten we met hem over zijn passie voor het vliegen, zijn carrière en zijn kindertijd in Congo.

In deze aflevering hebben we het over onderwijs. Wilfried's carrière is een vat aan jobs binnen het onderwijs en binnen de cultuur- en jeugdwerking. Hij was lang onderwijzer, werd schooldirecteur, pedagogisch adviseur en inspecteur. Mede dankzij hem kwamen er wijzingen in de manier van lesgeven en disciplinering. Zo wordt er vandaag meer ingezet op de belevenis en de participatie van de leerlingen en zijn lijfstraffen verleden tijd.