Planetarna dyrygentka. Wiersz. #259 Dziennik Zmian — Miłka O. Malzahn

Planetarna dyrygentka
dedykuję tę mini opowieść wszystkim tym, którzy nudząc się, rysują na marginesach różne planety, tym, którzy mają choć jedną podkoszulkę z nadrukiem kosmosu i choć jedną sztukę biżuterii z księżycem lub gwiazdką.

PS. z ciekawostek, nie mogę go opublikować przez MUGO, gdzie publikuję piosenki :)
Ten wiersz to już przesada :)
Od: Obsługa treści
Temat: Niezgodność z wydaniem "Planetarna dyrygentka.
Witamy,
nie jesteśmy w stanie obsłużyć Twojego wydania "Planetarna dyrygentka" ponieważ przesyłany plik nie jest utworem muzycznym, a serwisy streamingowe nie zezwalają na wrzuanie tego typu treści.
Pozdrawiamy,
Zespół MUGO
............................................................. Coż trudno.
Ale tutaj - tak. Tutaj możesz zajrzeć w głąb tej nocy.


Na wsi
swobodnie patrzę w głęboką czerń nieba
nie boję się pochłonięcia
siatka gwiazd przecież mnie złapie
i nie pozwoli dryfować
w kosmosie. PS. Jak wyglądają skrzyżowania epicykli?
Swobodnie patrzę pozwalam wibrować tej siatce
drżą planety przed moimi oczami
zamykam je pod powiekami.
Nadal wirują – wędrują, niepostrzeżenie dla otwartego oka
Zamknięte oko – widzi to wyraźnie
i wtedy pojmuję:
jestem dyrygentką!
Podnoszę ręce i maluję im niewidzialne ścieżki
chodźcie moje planety
krążcie moje planety
jestem zahipnotyzowana
nie boję się pochłonięcia.
Na wsi - wychodzę z domu, swobodnie patrzę
tylko po to
żeby połączyć kosmos z ziemią
w moim ciele.





---

Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/milkamalzahn/message