Tula ng Pusong Iniwan RR Timoteo

Maraming lakas ang inipon ko
Makalimutan lang ang ngiti mo.

Maraming lakas ang inipon ko
Makalimutan lang ang amoy ng iyong pabango.
Na naglalakbay sa ilong
Patungong puso.
Amoy na kayang pakiligin
Kayang pasayahin
Kayang alipinin
Bawat taglay kong angkin.

Maraming lakas ang inipon ko
Mawala lang sa isip ang tinig mo.
Tinig na kayang payapain
Bawat problemang malalim —
Sa pera
Sa trabaho
Sa pamilya
Sa sarili.
Mabisang pampigil ang yong tinig
Sa maraming beses kong tangkang pag-alis.

Maraming lakas ang inipon ko
Wag ko lang hanap-hanapin
Ang higpit ng yakap mo.
Yakap na tila laging nagsusumamo,
Na kita’y pawalan
At hayaang maglaho.
Mahal,
Patawarin mo ako,
At umabot tayo dito.

Maraming lakas ang inipon ko
Maalis lang sa isip ko ang ‘yong mga pangako,
Na walang iba kundi tayo
Na bawat hapunan
Laging magkasalo,
Na bubuo tayo ng sariling mundo.
Haaaaaaaaaay!
Ngayon ko napagtanto
Di pala lahat ng kwento
Maligaya ang dulo.

Maraming lakas ang inipon ko
Wag lang magbalik muli:
Ang ngiting bumihag sa’king puso
Ang di malimutang amoy ng pabango
Ang di mawala-walang mayuming tinig
Ang hinahanap-hanap na yakap
At mga pinangakong pangarap.
Mahal,
Maraming lakas ang inipon ko
Masabi lang ang "paalam".

Nagpapasalamat ako, sa kabila ng mga nangyari, patuloy kong nararamdaman kung gaano kalaki ang tiwala sa akin ng mga magulang mo, na kung papipiliin lang daw sila, ako ang pipiliin nila. Hindi sa pinipilit kong maging tayo ulet, nakakataba ng puso marinig ang mga taong pinaka-nagmamahal sayo, ako ang mahal hindi yung bago mo. Sana, matutunan rin nilang mahalin ang mahal mo. Ingat ka!

May mga gabing gusto kitang kantahan, gaya ng dati kapag di ka makatulog.

Kagabi, nagsinungaling ako sa’yo
Hindi totoong busy ako.
Papaano magiging busy ang isang taong
Maghapon nakabantay sa telepono?
Nagaantay,
Umaasa.
Umaasang babalik sa dating gawi
Ang lambing ng ‘yong tinig
At marahang ngiti sa bawat hinto ng hininga.
Nagsinungaling din ako
Nang sinabi kong okay na ako.
Hindi ako magiging okay.
Walang okay na taong ulit-ulit babalikan
Ang mga naipong larawan
Ng kamay na magkahawak
At balikat na magkaakbay.
Ng pagkaing di maubos-ubos,
Ng masunuring tuwalyang sang linggong pinagsaluhan,
Ng halimuyak niyong pabango,
Ng gusto mong tamang timpla ng kape,
(Di masyadong matamis,
Di masyadong matapang)
Sakto lang.
Gaya ng aking pagkatao,
Di masyadong matamis,
Di masyadong matapang,
Sakto lang.

Nagsinungaling din ako, nang sabihin kong "kaya ko pa"
Mahirap kayaning lumaban mag-isa.
Bumibigay ang lahat sa kawalan ng pahinga.
Gaya ng pagbigay ng tuhod ng tsuper sa maghapong pasada,
Ng pagbigay ng nilakaran mong kawayang tulay,
Ng pasensyang nasasagad sa palagian mong di pag-uwe sa bahay,
At nang tuluyang pagbigay ng di mapigil-pigil na damdamin.
Damdaming di natatakpan ng tawanan,
Ng masarap na higop ng mainit-init pang sotanghon,
Ng halamang nadidiligan ng malulungkot na salitang kinikimkimkimkim.
Damdaming di na paawat pa sa ngiti mo’t bango.
Gaya ng pagbigay ng isip sa mga tanong na di masagot-sagot,
Bumibigay ang lahat sa kawalan ng pahinga.
Bumibigay ang puso sa kawalan ng pag-asa.

Bago ako tuluyang bumigay, magsasabi ako ng totoo,
Ikaw ang laman ng puso
Iba man ang piliin mo.