Ruinersi. O życiu z dala od miasta Ewa Bakota

Czy jak będę mieć dom na wsi, będę jeszcze wyjeżdżać gdzieś indziej na wakacje?

Takie pytanie zadaje sobie większość osób, które przymierzają się do zakupu wiejskiego siedliska. Bo przecież i dom, i jego remont to niemałe pieniądze i na wakacje może już nie wystarczać budżetu. Bo trzeba dbać o ogród, bo jak się ma swoją miejscówkę, to trzeba jej pilnować i nie jeździ się już nigdzie indziej. I w końcu - bo przecież tak było z rodzicami, kiedy kupili swoją działkę. Przyjrzałam się, jak to wygląda u znajomych ruinersów. Czy starcza im sił i pieniędzy, by wyjeżdżać bliżej i dalej? Jeśli nie, to jak długo trwa przymusowa rezygnacja z wakacji? Czy to ich nie frustruje i czy nie brakuje im podróży, kiedy przez jakiś czas trzeba mocno oszczędzać?

A może ruinersi rzeczywiście na wsi „dziadzieją”, dziwaczeją i latami trwają w podróżniczej hibernacji?Popytałam więc i opowiadam, jak to jest z tymi podróżami - i dlaczego właśnie tak.

W dziesiątym, jubileuszowym odcinku tego podcastu pytam znajomych ruinersów z Mazur… jak to jest być ruinersem.



15 osadników z miasta opowiada o blaskach i cieniach życia na wsi, dzieleniu swoich aktywności między miasto a wieś, trudach remontu i o znaczeniu, jakie ma dla nich istnienie i wsparcie społeczności Mazurskich Ruinersów.



Dwoje giżycczan mówi z kolei o tym, jak widzą działania i rolę przyjezdnych z wielkich miast na Mazurach - i czym ruinersi różnią się od letników i turystów.

Sama prawda, zero lukru!

Znaleźć dom na wsi i nie zwariować to czasem wyzwanie większe niż dom wyremontować. Nieruchomości na sprzedaż znikają w błyskawicznym tempie i nadal drożeją, a ich poszukiwanie wymaga czasu, wielu godzin przekopywania internetu, dziesiątek telefonów do agencji nieruchomości i częstych wyjazdów z miasta.



Podpowiadam, jak zabrać się za temat i jak proces przeprowadzić, by nie zajął całych lat - jak było zresztą w naszym przypadku, zanim zabraliśmy się za niego na serio! Równie ważne jak same poszukiwanie jest jednak przyjrzenie się swoim potrzebom, by wiedzieć, czego się szuka - to bardzo ułatwia sprawę.



Na co zwrócić uwagę, co przemyśleć, co zaplanować, z czego zrezygnować, a czego się trzymać? Jak dobrze wybrać, region, okolicę, działkę, najbliższe sąsiedztwo i samo siedlisko? Garść porad czeka w odcinku!

Dziś odwiedzam sąsiadów - przyrodników Basię i Przemka, którzy w miejscowości Lisy pod Puszczą Borecką prowadzą agroturystykę Mazurski Folwark. Są tam konie, jest joga, warsztaty przyrodnicze, kuchnia wege i… bardzo dużo pracy.



Moi goście opowiadają, jak to jest prowadzić dużą agroturystykę, jak radzili sobie, nim stała się tak popularna i zaczęli zatrudniać współpracowników, jak wygląda ich życie w sezonie turystycznym i po nim, a także o tym, co robią, kiedy turyści wyjeżdżają, a oni mają czas poświęcić się proekologicznym działaniom swojej Fundacji Psubraty. I radzą, od czego zacząć, kiedy marzy się o prowadzeniu własnej agroturystyki na końcu świata.

Jedną z częstych obaw przed wyprowadzką na wieś jest… samotność. “Rodzina, wszyscy bliscy i przyjaciele zostaną daleko, a ja będę na tym odludziu zupełnie sam/sama” - wiele osób ma takie wątpliwości. I trudno się im dziwić!



Jednak w świecie po pandemii z wielkich miast ucieka mnóstwo ludzi, a internet pomaga nawiązywać nowe kontakty i poszukiwać nowych znajomych w okolicy. Jak to zrobić? Wskazuję kilka strategii, które u mnie - u znajomych ruinersów - sprawdziły się doskonale. Efektem jest liczne grono cudownych znajomych, a nawet licząca już kilkaset osób grupa na Facebooku Mazurskich Ruinersów. I nasz towarzyski grafik wypełniony nawet bardziej niż w bywało to w mieście!



A co z tęsknotą za bliskimi z poprzedniego, miejskiego życia? Podpowiadam też, jak o nie dbać, by nie tylko nie zanikły, ale nawet by rozkwitły. Bo o samotność na wsi trzeba się naprawdę bardzo, bardzo postarać.

Agnieszka i Grzesiek opowiadają o tym, jak to jest mieszkać jednocześnie w Warszawie i malutkiej wiosce na Mazurach. W Warszawie prowadzą firmę, która wymaga ich regularnej obecności w mieście, ale odkąd kupili stary dom na końcu świata, tak zarządzają swoim czasem, że spędzają w nim niemal połowę roku. Tak, to możliwe!



W tym odcinku mówią o tym, jak organizują sobie częste wyjazdy na wieś, jak ogrzewają dom zimą i jak zabezpieczają go na czas swojej nieobecności. A także o tym, czy regularne pokonywanie trasy Warszawa-Mazury jest uciążliwe, dlaczego nie męczy ich życie na walizkach i… ile to wszystko kosztuje. Oraz o tym, jak na ciągłe zmiany miejsca reaguje ich kilkuletni synek - i o poznanych na Mazurach ruinersach, z którymi zaprzyjaźnili się tak bardzo, że na Mazury wpadają czasem tylko po to, by się z nimi spotkać. I o tym, że choć mają dom na wsi, nadal jeżdżą na wakacje - tak, to też możliwe! Pozazdrościć? Pewnie, i naśladować!