Off Pitch met Juuls Off Pitch met Juuls

Het vrouwenvoetbal zit mede dankzij het succes van de Oranjeleeuwinnen al een tijdje enorm in de lift. De grote opkomst bij de wedstrijd van de Vrouwen 1 tussen  Ajax en Feyenoord in de Johan Cruijff Arena bewees dat wederom maar weer. Daarom vind ik het belangrijk om ook daar aandacht aan te geven. In deze nieuwe aflevering heb ik een zeer open en puur gesprek met voetbalsters Dania Boussatta (Marokko / Wooter Academie) & Ziva Henry (Nederland / Ajax Vrouwen).

In mijn ogen zijn Ziva en Dania de opkomende nieuwe gezichten van het huidige moderne vrouwen voetbal. Ik heb intens veel bewondering voor hun vastberadenheid en doorzettingsvermogen. Ondanks dat hun rugzakje al aardig is gevuld met internationale ervaringen met het nationale elftal is dit pas het begin van een mooie carrière, waar beide al vroeg, ieder op een eigen manier keuzes hebben moeten maken om het plezier in voetbal te behouden. Ik wens je heel veel luister

🎧 ⚽️ // Tygo: "Ik denk dat we ook wat vaker mogen benoemen dat we trots op elkaar zijn"
In de allereerste episode van mijn nieuwe reeks, een super openhartig gesprek met jeugdvoetballers Silver Elum (Fc Groningen O18) & Tygo Groen (Almere City O18) waarbij we het hebben over vriendschappen, opoffering, teleurstelling en familie. Ik ken Silver & Tygo inmiddels al een jaar of 6 en heb zie ze als speler en mens alleen maar groeien. Door te luisteren naar de ervaringen van jonge spelers probeer ik te leren van hun beleving, om vervolgens zo goed mogelijk aan te sluiten bij hun behoeften. Ze inspireren niet alleen, maar zetten mij ook geregeld aan het denken omdat hun blik op de wereld nog heel fris en onbevangen is.
Ik wens je heel veel luister plezier!

Drie jaar geleden kreeg ik tijdens de lockdown het idee om een YouTube serie op te starten. Het werd Youth is the Future, een kanaal voor en door jeugdvoetballers. Dit kanaal had een inspirerend en educatief karakter waar niet over jeugdspelers werd gesproken, maar met, want juist de spelers zelf kunnen ons van alles leren. Het is nog steeds mijn droom en doel om met Youth is the Future een maatschappelijk doeleinde te creëren, waarbij ik aandacht kan blijven geven aan het menselijk aspect in het voetbal.

Er zijn zoveel jonge jongens met de potentie, ambitie en droom om later een succesvolle voetballer te worden. Maar als het op profvoetbal aankomt zien mensen vaak alleen de buitenkant. De successen, mooie doelpunten, statistieken, een glamour wereld en het grote geld. Wat jeugdspelers er van jongs af aan daadwerkelijk voor moeten doen en laten om de top te bereiken ziet bijna niemand. Door de jaren heen heb ik veel spelers leren kennen en ervaren dat zij nu al op hele jonge leeftijd, allemaal vol interessante en bijzondere verhalen zitten. Zij vertellen mij over hun beleving als speler, ik daag ze uit met diepe vragen, brengen ze waar het kan, in contact met gelijkgestemde en leg ze uit hoe zij zo goed mogelijk voor zichzelf kunnen zorgen in dit proces.

Mens zijn, het is zo simpel en complex tegelijk. Soms maken we het ook moeilijker dan het is. We besteden ons hele leven aan een zoektocht om de beste versie van onszelf te worden, om vervolgens te ontdekken dat we van begin af aan al hadden wat we zochten. We zijn altijd bezig met meer, meer, meer dat we amper waarderen wat we al hebben. We staan zelden stil bij de manier waarop we met onszelf communiceren en de mensen om ons heen. Vaak beseffen we door alle ruis niet dat je altijd een keuze hebt in het leven, ongeacht de situatie. Tijdens het ondernemersprogramma dat ik volgde leerde ik bouwen aan het fundament van mijn praktijk en de juiste mindset op zakelijk gebied. Een les die mij veel rust en vertrouwen heeft gebracht. Dit levert mij nu nog steeds heel veel op.
Daarom was het bouwen van een stevig fundament op sociaal-emotioneel vlak voor mij een belangrijke basis tijdens trajecten met spelers. Want het wordt ons van jongs af aan beperkt geleerd dat je manier van denken bepaalt hoe jij in het leven staat. Je leert nergens fundamenteel hoe je omgaat met jezelf, met anderen, met gevoelens, gedachten, emoties en te zijn in het hier en nu. De piramide van zelfbeheersing is een voorbeeld van mijn fundament waar ik altijd op terug kan vallen als het aankomt op persoonlijke ontwikkeling. Wanneer ik uitgedaagd word in het leven en voel dat er verandering moet plaatsvinden, pak ik dit erbij en gebruik ik het als hulpmiddel om even tot mezelf te komen en te begrijpen waarom ik doe wat ik doe en weer uit kan dragen wie ik graag wil zijn.

"Hij is een kind vol liefde door mensen zoals jou” – (moeder van een jeugdvoetballer)
Er zijn weinig woorden in mijn leven geweest die mij zo diep geroerd hebben als deze. Maar dit is onbewust altijd het uitgangspunt geweest die ik meeneem in mijn werk, of het nou met jeugdvoetballers is of de jongeren/ouders die ik tref als gezinsmanager. Het zijn kleine gebaren of gesprekken die veel groots kunnen betekenen. Deze podcast ben ik niet alleen gestart om wat te delen over mijn persoonlijke pad, maar wil ik ook gebruiken om kinderen/jongeren een stem te geven, zowel in het voetbal als binnen de jeugdzorg. Mijn persoonlijke en professionele ontwikkeling zijn namelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Toen ik 6,5 jaar geleden startte was mijn hele visie totaal anders dan dat het nu is. Ik wilde dat ieder kind die ik tegenkwam het maximale uit zijn voetbal ontwikkeling kon halen. Ik wilde meewerken aan hun dromen en doelen, zelfs voor mij was prestatie alles wat telde. Maar nu is sport (voetbal) voor mij een middel geworden om veel meer uit de mens achter de speler te halen, oude wonden te helen of patronen te doorbreken. Veel jongeren/gezinnen hebben mij volledig toegelaten en toegang gegeven tot hun grootste angsten, twijfels en onzekerheden. Een kind in de topsport is namelijk niet de enige die stress kan ervaren, soms heeft het effect op het hele gezin. Alleen al het stukje gezien worden, luisteren en erkenning geven maakt dat die stress bij iedereen gereduceerd wordt. Zal het verschil kunnen maken als we de focus niet alleen leggen op mental health om te presteren, maar een meer gezinsgerichte aanpak hanteren om latere schade te voorkomen?

"Leave the world a bit better than you found it"
Wat als je als 30er niet het gebaande pad bewandeld? Ik heb zo vaak de vraag gekregen, wordt het niet een keer tijd voor kinderen? Hoe staat het in de liefde? Waarom heb je geen relatie? Heb je geen behoefte om met iemand samen te zijn? Vragen waarvan ik altijd heb gezegd "ik heb er gewoon geen behoefte aan" maar verder ook niet over na heb gedacht. Ik kon mezelf er af toe heel oncomfortabel over voelen. Dat ik bijna dacht: wat is er mis met mij? We leven nog steeds in een maatschappij waarbij er wordt verwacht dat we een bepaald pad bewandelen. Huisje-boompje-beestje en het liefst voordat je 30 bent. Wijk je daar van af, dan moet er wel wat mis zijn met je. Nou, in mijn geval is het altijd een hele bewuste keuze geweest. Toch kon ik nooit echt voelen waarom ik die keuze maakte. Wel dacht ik altijd: hoe kan ik voor een kind kunnen zorgen als dit interne gevoel altijd in mij rondwaart en hoe kan ooit voor iemand een goede partner zijn als ik er pertinent vanuit ga dat ik toch wel verlaten wordt? En dat zat veel dieper dan ik dacht ... Nu ik dit stuk zo sterk kon voelen besef ik dat ik er nooit klaar voor was omdat ik bepaalde thema's in mijn leven nog had op te lossen. Wellicht niet zo zeer oplossen, maar in ieder geval te omarmen en accepteren dat dit een onderdeel van mij is. Het luisteren van inspirerende podcasts, lezen van boeken en vooral veel praten en leren van de mensen om me heen maakt dat ik mezelf steeds meer ga begrijpen, beter weet wie ik ben en waar ik vandaan kom. En dat gun ik veel meer mensen, vandaar dat ik dit verhaal openhartig wil delen.
Heel veel luister plezier!