Reve tot leven VRT MAX

Aflevering 6 met Ad Fransen trekt me over de streep om vijf sterren te geven aan deze blog over Gerard Reve. Bij de topic over de huwelijksjaren en relatie van Gerard Reve en Hanny Michaelis, komt de vraag van Lieven: “… of Reve ooit een echte, evenwichtige, evenwaardige verhouding met iemand heeft gehad; zelfs niet noodzakelijk in de romantiek, maar gewoon een vriendschapsverhouding?” “Tja,” zegt Ad, “dat weet ik niet.” En even later: “Nee.” Dit verdict stelt me gerust. Het had aan mij kunnen hebben gelegen, dat ik later geblokkeerd geraakte in contact met Reve, nadat ik hem tijdens Leuven Literair in het jaar 1986, tussen de bedrijven door, mijn gedichten presenteerde, te zijner lezing later eens. Want hij maakte zich, ondanks mijn protserigheid, sommige negentienjarigen als pose en als schild eigen, toch meteen toegankelijk, door vriendelijk geïnteresseerd vragen te stellen, ook al had hij niet veel tijd omdat hij dadelijk zou gaan voorlezen uit zijn nieuwste of zo boek. Hij was innemend, ondanks of net dankzij zijn rijzige gestalte, weet je wel, en met die warme stem van hem. Hij vroeg me zelfs wat mijn verdere interesses in kunst waren. Ik weet niet meer of hij toen werkelijk zei, of dat het mijn constructie is, dat dichters slecht geld verdienen (ik vond dat niet terug in zijn brief, opdracht en kattebelletje achteraf - “brief aan Pieter E.”, dat ben ik, Pieter Elaerts, brief geciteerd in het derde deel van Nop Maas’ biografie, blz. 472, voetnoot 64), maar toen ik hem antwoordde dat ik wel in de muziek kon gaan, zei hij met een brede lach iets als “O, zingend en dansend de wereld rond”. Dat kwam binnen als: “Jij jouw keuze, jij jouw verantwoordelijkheid.” Of: “Nee, niks voor jou. Ik taxeer je in één blik.” Dus denk ik nu: hij was ooit dichtbij, maar evengoed ver weg van mij … als was hij, toen, God in Frankrijk, deze volks schrijvende, lieve sterke über-daddy.

Voor mijn aangenaamste uren van 2022.

Een zaligmaking voor Lieven van het Reve
Lijkt mij niets overdreven.