Recoverstory FAMEUS

Het leven van Benjamin (nu 34 jaar) stond van de een op andere dag stil toen zijn aorta 9 jaar geleden scheurde tijdens een mountainbiketocht met vrienden. Het was een kwestie van leven en overleven. Een Domino-effect aan complicaties zorgden voor langdurig herstel. Tijdens dit proces raakte hij in coma, deels verlamd en organen vielen uit. Hij weigerde een harttransplantatie en werd overgeleverd aan de zorg. Uiteindelijk is hij zestien keer geopereerd en duurde het revalidatietraject tweeëneenhalf jaar.

''Ik denk dat ik een winnaar ben. Ze hebben me uitgedaagd tijdens de opname en daar heb ik iets moois van kunnen maken. Ik wilde geen patiënt zijn.''

Doelgericht werken-aan-herstel, doorzettingsvermogen én er voor kiezen niet in een slachtofferrol te kruipen hielpen hem in herstel. Wat is zijn redding geweest? Het nemen van regie in eigen hand! Focussen op wat er wel kan en accepteren dat niet alles gaat zoals je wilt. Herstel ging niet zonder slag of stoot. Vandaag de dag kan hij gelukkig weer leven als iedere ander en zelfs weer sporten, maar dan wel met mate. Benjamin is een winnaar en wil andere mensen inspireren dit ook te zijn. Hij zet zich tegenwoordig in om de zorg te verbeteren en geeft regelmatig lezingen.

“Er is maar één die bepaald wat het belangrijkste is voor jou en dat ben jij zelf!”

Veel mannen durven er niet voor uit te komen. Ruud, nu 51 jaar oud, is van zijn 12e tot zijn 23e misbruikt door een kennis van de familie. Hij dacht dat het normaal was en sprak er nooit over. Nooit heeft iemand iets geweten of gemerkt, totdat Ruud 11 jaar geleden het ‘geheim’ deelde met zijn vrouw. Daarna volgde zijn weg naar herstel en dit was ook een heel proces.

Ruud vond praten over zijn misbruik doodeng en niet makkelijk. Aan de ene kant omdat hij heeft ervaren dat hulp en lotgenotencontact veelal gericht is op vrouwen. Maar ook omdat er geen pasklare weg is in herstel. ‘Niemand neemt je bij de hand mee in het proces. Ik wist niet wat er ging gebeuren en wat de vervolgstappen waren.’

Toch heeft hij uiteindelijk zijn weg hierin gevonden. De organisatie Blauwe Maan heeft daar een grote rol in gespeeld voor hem. ‘Er is hoop, er is een einde aan de donkere tunnel’. Hij hoopt met zijn verhaal dat ook mannen zich gehoord voelen. ‘Kom er voor uit want anders vergeet je jezelf. Als slachtoffer kan je er niks aan doen dat je misbruikt bent’.

Het verhaal van Marwilleke gaat over de grilligheid van herstel. Het laat zien dat herstel een allesomvattend geheel is dat je niet zomaar in een hokje of doosje kan stoppen. Als kind is Marwilleke misbruikt en hierom gepest. Waarop zij besloot er nooit meer een woord over te spreken. Ze ging op ‘standje aan’/ overleven. Richtte haar leven in met positiviteit en mogelijkheden totdat ze later in haar leven geconfronteerd werd met zoveel gebeurtenissen tegelijkertijd dat ze niet anders kon dan hulp zoeken. Een proces van herstellen volgt. Dit gaat niet zonder slag of stoot. Telkens als zij in haar verwerkings- en/of rouwproces zat, werd ze verstoord door een andere heftige gebeurtenis of verlies. En elke keer kwam er een punt dat ze doorging met hulp zoeken voor alles wat er gebeurd is. En dat doet ze nog steeds.

‘Nog niet alles is hersteld. Je bent wie je bent met alle ervaringen die je hebt opgedaan en dat is nooit af. En dat mag, het is oké. Naast het harde en jarenlange werk aan mijn herstel ben ik positief ingesteld en maak ook leuke dingen mee’.'

'Er kan altijd een moment zijn dat er iets opplopt, of dat je getriggerd kan worden door dingen in je omgeving. Herstel is iets dat een leven lang zal duren. Het is niet stom, er is geen schuld, het mag er zijn.'

Als kind werd Sylvia niet gezien en gehoord door haar ouders. Na een moeilijke geboortestart kreeg zij op anderhalfjarige leeftijd zuurstoftekort in haar hersenen. Ze werd door haar vader mishandeld en had geen veilige omgeving of überhaupt woorden om dit te uiten of te delen met iemand. Met alle gevolgen van dien in haar latere leven. Toen Sylvia 14 jaar oud was kwam ze terecht in een kindertehuis en kon hier voor het eerst een eigen plek en veiligheid creëren.

Later, toen zij haar eigen gezin ging stichtten, kwam ze terecht in een rollercoaster van emoties. Door onmacht en het niet-geleerd-hebben-vanuit-huis, ging ze doen waar ze zelf zoveel last van had als kind. Ze verloor het gevoel van grip en zocht hulp. Ondanks alle schuld, schaamte en zelfveroordeling is ze het gesprek aangegaan. Met hulpverlening, haar gezin en haar zoon. Daar is veel moed voor nodig. Uiteindelijk heeft Sylvia machteloosheid in kunnen zetten om weer grip te krijgen op zichzelf en in de opvoeding van haar zoon. Geweld is nooit goed te praten, dat wordt afgekeurd. Hoe naar het ook is, de pleger is wel onderdeel van het systeem en om tot een oplossing te komen is er ruimte nodig voor begrip

Hoort euthanasie bij herstel? Ja, zegt Maya. "Herstel draait voor mij om eigen regie en ook mijn eigen einde bepalen hoort bij eigen regie". Maya vertelt in deze podcast over het belang van praten over de dood en haar wensen hierin.

Maya is 1 mei 2023 overleden op de manier zoals zij wilde. Haar podcast blijft te beluisteren. Ook dit was haar wens. In haar afscheidsdienst is er nog een stuk uit de podcast afgespeeld. Vanuit FAMEUS zijn we blij dat we dit nog voor Maya hebben kunnen doen. Wij zijn Maya en haar familie dankbaar dat we deze podcast hebben mogen opnemen en deze nog op de site blijft staan.

Ine is 72 jaar oud en kampt haar hele leven al met depressies. Ze is herstellende van een leven van zoeken naar het bij elkaar brengen van haar binnen- en buitenwereld. Sinds 2 jaar heeft ze naar eigen zeggen het heeft in eigen handen genomen en de regie gepakt. 'Nu kan ik zeggen: ik doe er toe. Ik mag mijn stem laten horen. Die stem wil ik verder uitbouwen om mijn eigen plek in het leven belangrijk te vinden.' Het is volgens Ine bijna altijd mogelijk om een switch te maken.

'Nu en de toekomst zie ik als een toegift en een dankjewel voor de lange strijd dat ik nu ben en het alleen maar mooier kan worden - aldus Ine.