Soul Food Podcasts Soul Food Ministries

คอลัมน์ “สดแต่เช้า”ปีที่4(33)

My Way?

”จงรักกันฉันพี่น้อง ส่วนการที่ให้เกียรติแก่กันและกันนั้น
จงถือว่าผู้อื่นดีกว่าตัว!“
‭‭ ~โรม‬ ‭12‬:‭10‬ ‭TH1971‬
”Be devoted to one another in love. Honor one another above yourselves.“ ~Romans‬ ‭12‬:‭10‬ ‭NIV‬‬

ในโลกนี้ คงไม่มีใครที่นิยมฟังเพลงสากลจะไม่รู้จักบทเพลงที่มีชื่อว่า “My Way”
ซึ่งมีเนื้อร้องว่า

“And now, the end is near
And so I face the final curtain
My friend, I'll say it clear
I'll state my case, of which I'm certain
I've lived a life that's full
I've traveled each and every highway
But more, much more than this
I did it my way.“

ซึ่งมีผู้แปลเป็นไทยไว้ว่า

“ณ บัดนี้ จุดจบได้ใกล้เข้ามา
ที่ฉันต้องเผชิญหน้ากับฉากสุดท้าย
เพื่อนๆเอย ฉันจะพูดอย่างชัดเจนว่า
ฉันมั่นใจที่จะบอกว่า
ฉันมีชีวิตที่เติมเต็มแล้ว
ในแต่ละเส้นทางและทุกวิถีที่ฉันเดิน
แต่ที่สำคัญมากไปกว่านั้นอีกมากก็คือ
ฉันได้ทำตามวิถีของฉันแล้ว!“

“Regrets, I've had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption
I planned each charted course
Each careful step along the byway
And more, much more than this
I did it my way”

“ความเศร้าโศกเสียใจนะเหรอ ก็พอมีบ้าง
แต่ก็น้อยนิด จนไม่น่าจะกล่าวถึง
ฉันได้ทำในสิ่งที่ต้องทำ
และได้ก้าวผ่านพ้นมาโดยไร้ยกเว้น
ในแต่ละเส้นทางฉันวางแผน
ให้ก้าวไปอย่างระมัดระวัง
แต่ที่สำคัญมากไปกว่านั้นอีก ก็คือ
ฉันได้ทำตามวิถีของฉันเองแล้ว!”

“Yes, there were times, I'm sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all, when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all and I stood tall
And I did it my way.“

”ใช่ มั่นใจว่าเธอก็รู้ ฉันเคยมีช่วงเวลา
ที่ขื่นขมมากกว่าที่จะกัดกลืนมันลง
แต่ทั้งหมดที่ผ่านมา เมื่อมีความคับข้องใจสงสัย
ฉันกลืนมันใว้ แล้วถ่มมันออกมา
ฉันเผชิญหน้ากับทั้งหมด และหยัดยืนอย่างทรนง
และฉันได้ทำตามวิถีทางของฉันเองแล้ว!“

“I've loved, I've laughed and cried
I've had my fill my share of losing
And now, as tears subside
I find it all so amusing
To think I did all that
And may I say - not in a shy way
Oh no, oh no, not me
I did it my way

“ฉันได้รัก ได้หัวเราะ และร้องไห้
ฉันเคยเปี่ยมสุข แล

พระธรรมนำชีวิต
ตอน เชื่อฟังจะรับพระพร Ep.945

เราเดินทางมาถึงบทสุดท้ายของพระธรรมกันดารวิถีแล้ว หากเรามองในภาพกว้างของพระธรรมเล่มนี้เราจะพบว่า ในช่วงสุดท้ายของพระธรรมเล่มนี้มีความคล้ายคลึงกับช่วงต้นๆของพระธรรมเล่มนี้ทุกอย่างประสบความสำเร็จ ช่วงเวลาในท้ายๆพระธรรมเล่มนี้เป็นคนรุ่นที่สองแล้วที่ได้เห็นและเรียนรู้จากความผิดพลาดในคนรุ่นก่อน ในบทที่ 14 เมื่อคนอิสราเอลไม่เชื่อฟังมีคนล้มตายเป็นจำนวนมาก แต่ในบทที่ 31 เมื่อเขาเชื่อฟัง พระวจนะของพระเจ้าบันทึกว่า ในการไปทำสงครามนั้น ทหารที่ไปไม่มีใครล้มหายตายจากไปเลย ในบทสุดท้ายนี้เป็นการบันทึกกล่าวถึงบุตรสาวของเศโลเฟหัด

”พวกเขาร้องเรียนว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาให้ท่านจัดสรรที่ดินโดยจับฉลากกันในหมู่ประชากรอิสราเอล และให้ยกมรดกของเศโลเฟหัดญาติของเราแก่เหล่าบุตรสาวของเขา แต่หากพวกนางแต่งงานกับชนอิสราเอลเผ่าอื่น ที่ดินมรดกของพวกนางก็จะกลายเป็นของคนเผ่าที่นางแต่งงานด้วย ทำให้ที่ดินรวมของเผ่าของเราลดลงไป เมื่อถึงปีกึ่งศตวรรษของอิสราเอล มรดกของพวกนางก็จะถูกรวมเข้ากับมรดกของเผ่าที่พวกนางแต่งงานด้วย เป็นการเอาที่ดินของพวกนางไปจากส่วนมรดกตามเผ่าที่เป็นของบรรพบุรุษของเรา”“
‭‭กันดารวิถี‬ ‭36‬:‭2‬-‭4‬ ‭TNCV‬‬

เมื่อมีความคับข้องใจพวกเขาก็นำเรื่องนั้นมาหาพระเจ้า ขอให้พวกเราจะเป็นอย่างนั้นด้วย ไม่ว่าจะมีเรื่องราวอะไรที่ไม่เข้าใจ คับข้องใจให้นำเรื่องนั้นมาร้องทูลกับพระเจ้า พวกเขานำมาหาโมเสสและผู้นำเผ่าต่างๆ ผมเปรียบเรื่องนี้กับยุคปัจจุบันของเรา เมื่ออธิษฐานทูลกับพระเจ้าแล้ว ก็นำเรื่องที่คับข้องใจหรือความไม่สบายใจนั้นม

คอลัมน์ “สดแต่เช้า”ปีที่4(32)

โกรธไป จะไม่ดี!

”เพราะว่าความโกรธของมนุษย์ไม่ก่อ
ให้เกิดความชอบธรรมของพระเจ้า“
‭‭ ~ยากอบ‬ ‭1‬:‭20‬ ‭THSV11‬‬
”because human anger does not
produce the righteousness that
God desires.“
‭‭ ~James‬ ‭1‬:‭20‬ ‭NIV‬‬

ถ้าความโกรธของเรา เป็นความโกรธอย่างพระเจ้า
คือเป็นความโกรธที่มาจากธรรมชาติที่บริสุทธิ์ ที่ไม่สามารถเข้ากับความบาปชั่วที่ไม่บริสุทธิ์
ความโกรธของเรา จะเป็นสิ่งที่ดี!
แต่ปัญหาคือ ความโกรธของเรา ไม่ได้มาจากธรรมชาติที่บริสุทธิ์
แต่มาจากธรรมชาติบาปเช่นเดียวกับคนที่ทำให้เราโกรธ
เราจึงโกรธ โดยมี อารมณ์ หรือ อัตตาของเราเป็นพื้นฐาน
มักเป็นความโกรธแบบ2มาตรฐาน!
คือถ้าความผิดบาปนั้น
เป็นเรา หรือ คนที่เรารักทำ-เราจะไม่โกรธ หรือ โกรธน้อยกว่าที่ควร
และให้อภัยง่าย
แต่ถ้าคนที่ทำผิดบาปนั้น เป็นคนอื่นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่เราไม่ชอบเป็นผู้กระทำ
เราจะโกรธไว และให้อภัยยาก!
ความโกรธอย่างนี้ ไม่ดี!

ในพระคัมภีร์มีคำเตือนสติมากมายในเรื่องความโกรธ
ขอให้เรารีบฟัง ใคร่ครวญ และทำตามดังนี้

“อย่าปล่อยให้ ความโกรธ ครอบงำจิต
แสดงฤทธิ์ ฉุนเฉียว จนเสียศูนย์
อารมณ์โกรธ ทำร้าย ใจอาดูร
ทุกข์เพิ่มพูน กลับมา ทำลายตน

จงจัดการ ความโกรธ ด้วยสติ
อย่าตำหนิ ตัดสิน อย่างเกรี้ยวกราด
ถ้าผิดใจ อย่าเพิ่ง อาละวาด
อย่าตัดขาด สิ้นญาติ หมดไมตรี

พระคัมภีร์ เตือนว่า อย่าโกรธเร็ว
เป็นสิ่งเลว เมื่อโกรธ ฝังในอก
จะทำโง่ กลายเป็น ตัวตลก
เพิ่มเศร้าโศก ขมขื่น ท่วมท้นใจ

คนโกรธช้า ดีกว่า ตีเมืองได้
ปกครองใจ เลิศกว่า ครอบครองเมือง
โกรธมนุษย์ แรงไป จะเป็นเรื่อง
อย่าขุ่นเคือง เร่งเร้า วิวาทพัง

อย่าโกรธเกลียด ผู้ใด นานข้ามวัน
ก่อนตะวัน ตกดิน หยุ

คอลัมน์ “สดแต่เช้า”ปีที่4(31)

คนงานที่ไม่มีใครต้องการ!

”คนเกียจคร้านในการงาน
ก็เป็นพี่น้องกับคนที่ชอบทำลาย!“
‭‭ ~สุภาษิต‬ ‭18‬:‭9‬ ‭THSV11‬‬
”One who is slack in his work
is brother to one who destroys.“
‭‭ ~Proverbs‬ ‭18‬:‭9‬ ‭NIV‬‬

ทุกที่ทุกแห่งหน ที่มีงาน
ไม่ว่าจะเป็นงานของพระเจ้าหรือเป็นงานของมนุษย์
ต่างล้วนต้องการคนงานทั้งสิ้น!

อย่างไรก็ตาม มีคนงานบางประเภท ที่ไม่มีใครอยากจะได้ไปทำงานด้วย

แล้วคนงานแบบไหนล่ะ ที่ไม่มีใครอยากได้?


1.“คนงานที่ ไม่มี ใครต้องการ
มักหย่อนยาน ละเลย เกิดเสียหาย
คือเกียจคร้าน ไม่สน ผลบั้นปลาย
จะวอดวาย อย่างไร ก็ช่างมัน

2.คนงานที่ ไม่มี ใครต้องการ
มักดักดาน แค่อยู่ นานเข้าไว้
พัฒนา ไม่มี เหมือนหมดไฟ
ปล่อยตัวไป เป็นตาม ยถากรรม

3.คนงานที่ ไม่มี ใครต้องการ
มักยืนกราน เอาแต่ ความคิดตน
ใครจะคิด อย่างไร ล้วนไม่สน
คิดว่าตน ถูกต้อง แต่ผู้เดียว

4.คนงานที่ ไม่มี ใครต้องการ
มักหักหาญ ผู้อื่น ไม่ให้เกียรติ
มักขวางคลอง ขัดแย้ง ทำคนเครียด
ใครจะเกลียด อย่างไร ฉันไม่แคร์

5.คนงานที่ ไม่มี ใครต้องการ
มีโวหาร อวดชู ตนเลิศหรู
เก่งเกินใคร เยี่ยมที่สุด ก็คือกู
น่าหดหู่ งานเป็นทีม ทำไม่เป็น

6.คนงานที่ ไม่มี ใครต้องการ
อยู่องค์การ แต่ขาด ซึ่งภักดี
ทำงานอยู่ แต่กลับ คอยโจมตี
จรลี ทันที เมื่อดีลมา

7.คนงานที่ ไม่มี ใครต้องการ
หาผลงาน ประโยชน์ แม้ไม่เหมาะ
สนแต่งาน ตนเอง พร้อมทะเลาะ
ถึงนำเคราะห์ เสียหาย ช่างองค์การ

8.คนงานที่ ไม่มี ใครต้องการ
เขาเชี่ยวชาญ หาช่อง ฉีกกฎเกณฑ์
ดีใส่ตัว ชั่วคนอื่น เก่งเบี่ยงเบน
ผิดไม่เป็น แก้ตัวได้ ทุกเรื่องเลย

9.คนงานที่ ไม่มี ใครต้องการ
มีสันดาน ชอบกด คนอื่นต่ำ
ชอบยกตน สูงค่า ประเสริฐล้ำ
เด่นถ้อยคำ แต่ว่า ไร้น้ำใจ

10.คนงานท

พระธรรมนำชีวิต
ตอน ยอมอยู่ภายใต้การควบคุม Ep.944

พระเจ้าทรงห่วงใยมนุษย์ทุกคน ไม่ว่าเราจะเป็นใคร พระเจ้าไม่เคยลืมใครสักคน ยิ่งในเวลาที่เราน้อยใจ เพราะรู้สึกว่าไม่มีใครสนใจ อยากให้รู้ว่าพระเจ้าทรงใส่ใจและห่วงใยเราทุกคนเสมอ หากเราเชื่อในพระเยซู เราจะมีพระวิญญาณของพระเจ้าสถิตอยู่ในชีวิตของเรา ขอพระองค์จะนำให้เราสัมผัสถึงความห่วงใย สัมผัสถึงการเอาใจใส่ของพระเจ้าในชีวิตของเราทุกคน

”องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสในที่ราบโมอับริมแม่น้ำจอร์แดน ตรงข้ามเมืองเยรีโคว่า “จงสั่งชนอิสราเอลให้ยกเมืองบางเมืองและทุ่งหญ้าโดยรอบจากมรดกที่ชาวอิสราเอลครอบครองให้แก่ชนเลวี เมืองเหล่านี้จะเป็นที่พักอาศัยของพวกเขา และทุ่งหญ้าซึ่งอยู่รายรอบสำหรับฝูงสัตว์ของเขา“
‭‭กันดารวิถี‬ ‭35‬:‭1‬-‭3‬ ‭TNCV‬‬

คนเลวี คนงานของพระเจ้า พวกเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะรับมรดกเหมือนคนอื่นๆ พระเจ้าไม่เคยลืมพวกเขา เป็นคำสั่งว่าให้คนอืสราเอลที่ได้รับมรดกต้องยกที่ดินให้คนเลวีเพื่อการดำรงชีวิตอยู่ อย่างที่ผมบอกหลายครั้งแล้วพระเจ้าของเราทรงละเอียดและดีรอบคอบ ในคำสั่งเรื่องการมอบที่ดินให้คนเลวีนี้ มีคำสั่งชัดเจนว่าต้องให้ตรงไหน กว้างและยาวเท่าไหร่ด้วย

"เมืองที่พวกเจ้าจะยกให้แก่คนเลวีนั้น คือเมืองลี้ภัยหกเมืองซึ่งเจ้าจะอนุญาตให้ผู้ที่ฆ่าคนหลบหนีไปที่นั่น และเจ้าจงเพิ่มให้พวกเขาอีกสี่สิบสองเมือง“ กันดารวิถี‬ ‭35‬:‭6‬ ‭THSV11‬‬

เมืองที่ต้องให้นั้นจะถูกนำมาเป็นที่ลี้ภัยสำหรับคนที่ฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา เพื่อหลบไปอยู่ก่อนที่จะถูกไต่สวนจากปุโรหิต เมืองที่ต้องให้คือ 18 เมืองเป็นเมืองลี้ภัย 6 อยู่ในคะนาอัน 3 เมืองและฝั่งตะวั

พระธรรมนำชีวิต
ตอน ถูกโปรแกรมไว้แล้ว Ep.943

เรายังพยายามที่จะได้มาในทุกความต้องการด้วยตัวเองอยู่หรือเปล่า หากเป็นอย่างนั้นชีวิตของเราคงเหนื่อย คงเหมือนวิ่งวนอยู่บนสายพาน คงเหมือนหนูที่วิ่งวนอยู่ในวงล้อแห่งความสำเร็จ ความสำเร็จที่เราวิ่งตามไข่วคว้ามักจะทำให้เราเหนื่อยจนหมดแรง เราต้องรู้และเชื่อว่า พระเจ้าเป็นผู้กำหนดทุกสิ่งไว้แล้วสำหรับทุกคนและโดยเฉพาะคนของพระองค์

”พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงบัญชาคนอิสราเอลและกล่าวกับพวกเขาว่า เมื่อเจ้าทั้งหลายเข้าไปในแผ่นดินคานาอัน (แผ่นดินนี้จะตกเป็นมรดกของพวกเจ้า) อาณาเขตของแผ่นดินคานาอันทั้งหมดคือ“
‭‭กันดารวิถี‬ ‭34‬:‭1‬-‭2‬ ‭

หากเราไปอ่านในบทนี้เราจะพบว่า พระเจ้าเป็นผู้กำหนดเขตแดนทั้งหมดของอิสราเอล กำหนดในทุกทิศว่าจากไหนถึงไหน และแน่นอนที่สุดพระเจ้าเป็นผู้กำหนดเขตแดนของเราทุกคนว่าเราจะขึ้นไปสูงสุดหรือต่ำสุด ณ จุดๆไหน หรือว่าชีวิตของทุกคนจะไปสิ้นสุดเมื่อไหร่ ขอให้เรามั่นใจว่าหากพวกเราอยู่ในข้อตกลง ทุกอย่างดีแน่ๆ

”พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ต่อไปนี้เป็นชื่อบุคคลที่จะแบ่งดินแดนแก่เจ้าทั้งหลายให้เป็นมรดก คือเอเลอาซาร์ปุโรหิต และโยชูวาบุตรนูน เจ้าจงนำผู้นำจากทุกเผ่าเผ่าละหนึ่งคนไปแบ่งดินแดนเพื่อเป็นมรดก“
‭‭กันดารวิถี‬ ‭34‬:‭16‬-‭18‬ ‭

พระเจ้าทรงเป็นผู้กำหนดทุกสิ่งไว้ แม้แต่คนที่พระเจ้าทรงบัญชาให้แบ่งมรดก พระองค์ให้รายละเอียดไว้เป็นชื่อทุกชื่อเลย เมื่อวานนี้ ศ.จ.ดร.สมใจ รักษาศรี มาเทศนาที่เขาหินซ้อน หนึ่งในนั้นท่านบอกว่า พระเจ้าได้โปรแกรมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว พระเจ้าเป็นผู้เริ่มต้น และกำหนดจุดจบไว้เรียบร้อยแล้ว