Sakın Bir Yalan Daha Söyleme! İnanırım... | Olağan Şüpheliler (The Usual Suspects)

1995 yılında vizyona girmiş ve girdiği dönemden bugüne kadar da farklı yapımlara ilham olmuş bir film Olağan Şüpheliler. Komplike kurgusu, akıcı diyaloglarının yanında, insan doğasının en temel hislerinden biri olan şüphe veya kuşkuyla bizi kendine bağlayan kült bir yapım. Olağan Şüpheliler üzerinden şüphe etmek, sahte-gerçek kendilik ve ruhsallıktaki hakikat arayışına dair konuşmak istedik.

#olağansüpheliler #usualsuspects #filmanalizi #psikoloji #psikolojikfilmokuması #filmental

Referanslar

Bion, I. The Names of O: is Bion a mystic?.

Civitarese, G. (2019). Bion’s O and his pseudo-mystical path. Psychoanalytic Dialogues, 29(4), 388-403.

Cooper, P. Between Wonder and Doubt: Psychoanalysis in the Goal-Free Zone. Am J Psychoanal 62, 95–118 (2002). https://doi.org/10.1023/A:1015160810503

Eisold, K. (2005). Using Bion. Psychoanalytic Psychology, 22(3), 357.

Gaddini, R. (2004). Thinking about Winnicott and the origins of the self. Psychoanalysis and History, 6(2), 225-235.

Newman, K. M. (2013). A more usable Winnicott. Psychoanalytic Inquiry, 33(1), 59-68.

Ogden, T. H. (2001). Reading Winnicott. The Psychoanalytic Quarterly, 70(2), 299-323.

Ogden, T. H. (2004). An introduction to the reading of Bion. The International Journal of Psychoanalysis, 85(2), 285-300.

Slochower, J. (1998). Illusion and uncertainty in psychoanalytic writing. The International Journal of Psycho-Analysis, 79(2), 333.

Winnicott, D. W. (1968). Playing; its theoretical status in the clinical situation. The International Journal of psycho-analysis, 49, 591.

Winnicott, D. W. (2018). Ego distortion in terms of true and false self. In The person who is me (pp. 7-22). Routledge.