Το αμάρτημα της μητρός μου, του Γιώργου Βιζυηνού

«Το αμάρτημα της μητρός μου» του Γιώργου Βιζυηνού δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Εστία» το 1883 και πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό οικογενειακό δράμα που εκτιλύσσεται στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης. Πρωταγωνιστές είναι ο αφηγητής και η μητέρα του και η αναφορά είναι ευθεία στην παιδική ηλικία του συγγραφέα. Η γλώσσα είναι αρχαΐζουσα στην αφήγηση και δημοτική στους διαλόγους, ενώ συνολικά το διήγημα χαρακτηρίστηκε ως «καινοτόμο» για την εποχή του, αποτελώντας ένα από τα σημαντικότερα στην ιστορία της ελληνικής πεζογραφίας. Μια μητέρα που άθελά της υπέπεσε σε ένα ολέθριο λάθος, σκοτώνοντας άθελά της την κόρη της σε ηλικία βρέφους, υιοθετεί κορίτσια για να αναπληρώσει το κενό της, παραμελώντας τα τρια αγόρια της και προκαλώντας την έντονη αντίδρασή τους.

Διαβάζει ο ηθοποιός Μάνος Ζούρας.

Για τον Γιώργο Βιζυηνό: Το πραγματικό ονοματεπώνυμό του ήταν Γεώργιος Μιχαήλ Σύρμας ή Μιχαηλίδης, γεννήθηκε στη Βιζύη στις 8 Μαρτίου 1849 και πέθανε στην Αθήνα στις 15 Απριλίου 1896 σε ηλικία 47 ετών. Ήταν Έλληνας πεζογράφος, ποιητής και λόγιος και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής λογοτεχνίας. Σπούδασε στην Ελληνική Σχολή Λευκωσίας και αργότερα στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου και ξεκινά να εκδίδει τα πρώτα του γραπτά, ποιήματα και διηγήματα. Θεωρήθηκε πρωτοπόρος και ανακαινιστής, ανοίγοντας τον δρόμο της νεοελληνικής διηγηματογραφίας, αντλώντας το αφηγηματικό του υλικό από προσωπικές και οικογενειακές μνήμες με κύρια χαρακτηριστικά τη δραματικότητα, την άρτια τεχνική και τη μυθιστορηματική πλαστικότητα των χαρακτήρων.