Наста Захарэвіч. Харасмент — не дробязь: чаму “разабрацца самім” ужо не працуе?

У апошнія месяцы беларускае грамадства ўздрыгнула ад шэрагу гучных скандалаў, звязаных з харасментам і гендарнымі пытаннямі. Людзі, пра якіх яшчэ ўчора гаварылі як пра герояў, цяпер становяцца фігурантамі публічных гісторыяў пра дзікпікі ці непрымальныя паводзіны. Аднойчы пачаўшыся, гэтая дыскусія ўжо не спыніцца — і гэта важна, бо ўпершыню за шмат гадоў многія жанчыны і мужчыны публічна загаварылі пра праблему, якая існавала даўно, але хавалася за маўчаннем. Разам з тым з’яўляюцца пытанні: навошта гэта выносіць на людзі, бо можна ж разабрацца сам-насам? Маўляў, тыя ці іншыя людзі кіруюць арганізацыямі не таму, што яны “святыя”, а таму, што ўмеюць арганізоўваць працу — і да іхняга ложка грамадству няма справы. Так, напрыклад, у сваім свежым тэксце разважае гісторык і актывіст Алесь Кіркевіч. Але ці сапраўды праблема ў тым, што “людзі не анёлы”? І чаму пра такую “прыватнасць” усё ж варта гаварыць публічна? Пра тое, чаму адкрытасць у пытаннях харасменту — не мода і не “віртуальны партсход”, а крок да здаровай супольнасці, размаўляем у эфіры Еўрарадыё з журналісткай Настай Захарэвіч.