แก่นแท้แห่งพระกรรมฐาน 101-144

หนังสือแก่นแท้แห่งพระกรรมฐาน โดยพระธรรมสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม) วัดอัมพวัน อำเภอพรหมบุรี จังหวัดสิงห์บุรี

101:มีตัวอะไรไต่หน้า ตอมโน่นนี่ คันโน่นนี่ ต้องกำหนดให้รู้จริง

102:นอนสมาธิ

103:จิต สติ และการกำหนด

104:บุญกรรมมีจริง บาปกรรมมี ยมบาลจดไม่มี จิตนี้เป็นผู้จด จดทุกวัน

105:ดวงหทัย หายใจเข้าออกอยู่ที่ลิ้นปี่ (กึ่งกลางระหว่างจมูกกับสะดือ)

106:ทำไมต้องกำหนดที่ลิ้นปี่

107:ลิ้นปี่เป็นขั้วแบตเตอรี่ชาร์จไฟฟ้าเข้าหม้อ

108:สติคือตัวกำหนด ไม่ใช่ตัวบังคับจิต

109:คำว่าปัจจุบัน

110:ทำกรรมฐานไม่ได้ เพราะไม่ได้กำหนด

111:ธรรมชาติของจิต

112:การกำหนดนี่ตัวฝืนใจ เป็นตัวธรรมะ เป็นตัวปฏิบัติ

113:กำหนดจิต อย่าหายใจทิ้ง เหมือนเปิดน้ำประปาทิ้ง ไม่มีประโยชน์

114:สติกำหนดจิต ทำให้ไม่ประมาท

115:หนอ...ตัวนี้เป็นการรั้งจิตให้มีสติดี

116:จิตอยู่ตรงไหน พัฒนาให้ถูก

117:วิธีฝึกเบื้องต้น จิตยังไม่เข้าขั้น ให้พยายามกำหนดให้ต่อเนื่อง

118:เจ็บปวดที่ไหน ต้องตามกำหนด ใช้สติไปควบคุม ไม่ใช่กำหนดเพื่อให้หายเจ็บปวด

119:อุเบกขาเวทนา ใจลอยหาที่เกาะไม่ได้ ต้องกำหนด

120:เห็นหนอส่งกระแสจิตไว้ที่หน้าผาก (อุณาโลม)

121:อดีต อนาคต ไม่เอา เอาปัจจุบัน

122:ต้นจิต คือ ตัวอยาก อยากหยิบหนอๆ นี่ต้นจิตเป็นเจตสิกเอาไว้ทีหลัง

123:การปฏิบัติหากรู้ว่าทำกรรมอะไรไว้ ต้องกำหนด ไม่ให้ฟุ้งซ่านอยู่ในกรรมนั้น

124:สติปัฎฐาน 4 มีอะไรเกิดขึ้น ให้กำหนด ไม่ปล่อยให้ดิ่งไปเฉยๆ

125:ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนครูมาสอน เราต้องเรียน คือ กำหนดจิตใช้สติตลอดเวลา

126:ปวดหนอ กำหนดให้ได้ ตายเป็นตาย

127:ตัวธรรมะอยู่ที่ทุกข์ ถ้าไม่ทุกข์จะไม่รู้อริยสัจ 4

128:ปวดหนอตั้งสัจ