Hemelvaart

Hoe vier je afwezigheid? Hemelvaart prijkt daarom bij de meeste mensen niet bovenaan het lijstje van favoriete feestdagen. Jezus vertrekt van de aarde en de leerlingen blijven verweesd achter. Is dat iets om te vieren? Ze blijven turen naar een lege hemel, iets dat voor veel moderne mensen herkenbaar is. Hoe kunnen we Hemelvaart meer op waarde schatten? Niet door het te zien als een "los eindje" in het evangelie dat even moest worden afgehecht. Is het niet de ultieme bekroning op de wederopstanding?

Lieke heeft letterlijke een lege hemel mee. Ab heeft muziek van een synestheet mee - iemand die kleuren en smaken ervaart bij muziek. Allard heeft twee daklozen mee die alleen maar wachten, maar waarop? Alain heeft voor de verandering een filmreeks mee. Anne Broeksma sluit uiteraard weer de aflevering af.

In deze aflevering hoe je over:

• Hymnus de ascensione Domini van Johan Wagenaar (1935)
• Altaar van Vyšší Brod door Meister von Hohenfurth (ca 1350)
• IV: Prière du Christ montant vers son Père uit L’Ascension, Quatre méditations symphoniques pour orgue van Olivier Messiaen (1934)
• Skyspace van James Turrell (1994)
• Wachten op Godot van Samuel Beckett (1953)
• The Ascension - ‘We Trusted that it had been Him’ uit The Apostles van Edward Elgar (1903)
• Black Panther: Wakanda Forever van Ryan Coogler (2022)
• East Window in St-Martin-in-the-Fields van Shirazeh Houshiary en Pip Horne (2007)

Wat staan jullie naar de hemel te kijken?

met een vlakgom wiste ik mijn stappen
knipte het elastiek door 
dat mij van bed naar bank liet schieten
tot ik in het scherm verdween
en zonder stof in mijn sandalen verder dwaalde

en ik wiste de beelden die ik had gezien
de pixels, het slakkenspoor door mijn hoofd
getrokken door foto’s en teksten die het bestaan 
van een ander moesten bevestigen 
en ook de stukjes informatie die zonder tussenkomst van wezens
met elkaar achter mijn rug zaten te praten

koud had ik het, toen ik uit die virtuele grot kwam rollen
en klikte ook het scherm uit 
liet het bureau waarop het stond mijn huis uit dragen
stripte de muren 
belde de kringloop om mijn bed, mijn bank
en al die kleinere objecten op te halen

en in die ruimte ging ik zitten
op de vloer en keek naar mijn handen
telde de vingers
niets was er nu, niets 
om mijn ogen in vast te haken

behalve dat scherm omlijst met kozijnen
waarachter pixels zandkorrels waren
die groeiden tot een wereld
waarin mijn handen thuis konden zijn
omdat er niets kopieerwerk was
zonder tussenkomst van adem
en ik bleef achter in die lege kamer 
als sukkel bleef ik nog dagen
naar dat licht
dat trage wonder staren

- Anne Broeksma