Elsbeth verliest jong haar man aan leukemie. Hij is 23 jaar geworden. Zijn aftakeling en dood leveren voor Elsbeth traumatische beelden op. Ze heeft PTSS en raakt in een diepe depressie. Uiteindelijk wordt ze opgenomen bij de crisisdienst omdat ze het leven niet meer zag zitten. Met een combinatie van therapie, hulp van vrienden en familie, en de steun van haar geloof krabbelt ze op. Haar keerpunt: ervoor kiezen om niet op te geven. “Op den duur was ik trots dat het me lukte om rechtop te blijven staan. Dat overwinningsgevoel wilde ik behouden.”