Hoop

De mens is gebouwd uit hoop. En dan niet letterlijk hoop. Maar de hoop die wij altijd denken te hebben. Of die wij ons zelf zo vaak vertellen dat we het bijna geloven. Het maakt niet uit om welke situatie het gaat. De mens houdt altijd hoop. En we verzuipen zelfs in onze eigen hoop. We zijn zo overtuigd van onze eigen hoop dat we zeker weten dat de rest fout zit. Maar toch blijkt die hoop dan weer niet waar te zijn. Soms kunnen we beter geen hoop hebben. Soms kunnen we beter denken aan het slechte einde. Zo kan de hoop altijd nog meevallen. Maar wat wij ook tegen ons zelf zeggen, de hoop blijft ons altijd achtervolgen. De hoop is niet los te laten. Dus hou ik toch maar weer hoop, zodat ik weer kan wachten op hetzelfde einde.