Greatest Persian Mystical Poets. Rumi, Hafez, Razi Aldin Artimani, Oman Samani F S Fallah

عمان سامانی معراج نامه، توحید

Oman Samani Merajname,Tohid

عمان سامانی » معراج نامه »
بخش ۱ - توحید
ای که از هستی ترا آثار نیست

عاقل از هستیت در انکار نیست

نیست محروم از ظهور یک گیاه

خالی از انوار تو یک پر کاه

با وجود آنکه اندر پرده ای

سر ز هر پرده برون آورده ای

کوهها پاشید از توحید تو

زهره ها، بدرید از تمجید تو

طالبانت «رب ارنی » گو همه

«لن ترانی » پاسخ از هر سو همه

گه وجودت مخفی از فرط ظهور

بر مثال آفتاب از فرط نور

زان سبب تمثیل کردم آفتاب

تا بیابد نکته فهم دیر یاب

ورنه بیرونی تو از ادراک ما

کی بروید این گیاه از خاک ما

اندر اینجا شاهدی گیرم قوی

از کتاب مستطاب مثنوی

«ای برون از فهم قال و قیل من

خاک بر فرق من و تمثیل من »

عارفانت در ثنا، مبهوت و مات

وز ثنایت جمله عاجز در صفات

جمله محتاجند و ذات تو غنی

بر تو زیبد کبریایی و منی

مایه مجموع هستی ها تویی

خالق بالا و پستی ها تویی

ظاهر از بود تو بوده کاینات

ما به تو قائم تو چه قائم به ذات

نیستی و کس نداند چیستی

هستی اما در ردای نیستی

چشم و گوشی ده که بی گفت و شنفت

یا زبانی ده که نتوانیم گفت

ورنه بیرونی تو از فهم عقول

ای منزه ذات تو عمایقول

یا بگیر این لغوهای خام ما

یا زبان خود بنه در کام ما

گر که تنزیهت کنم آن فهم نیست

گر که تشبیهت کنم از کافریست

وانکه وصفت بر مذاق خاص و عام

این همه گفتند و مطلب ناتمام

معذرت را پیش ارباب کظیم

خوش بگو «واستغفر الله العظیم »

کی دهد صورت ز صورتگر خبر

آن بود مبهوت صورتگر صور

وان که باشد عارف صاحبنظر

بیندت در هر گیاهی جلوه گر

مور را فر سلیمانی دهد

خاک را تشریف سلطانی دهد

خوش نباشد وصف سیمرغ از مگس

ای تو کمتر از مگس این حرف بس

ملک تو باشد قدیم و تازه نیست

کبریایی ترا اندازه نیست

از خیال تو برون در هیچ حال

ما نباشیم ای تو بیرون از خیال

از دل و جانت بیارای کارساز

هر شب آریم ای تو از ما بی نیاز

ای ز اسمت مانده اندر پرده در

پرده ما روسیاهان را مدر

کافران عشق تو ای بی قرین

جمله را نسبت خداوندان دین

می کشی عشاق هیچت نیست غم

نیستت اندر ترازو سنگ کم

در ره عشق تو سرها ریخته

خونشان با خاک ره آمیخته
نه به تعریفت حدی نه غایت است
«ماعرفناک » رسولت آیت است

عمان سامانی گنجینه الاسرار در توجه به عالم خراباتیان صاحبدل و اخوان مقبل و استمداد همت و شروع به مصیبت فخر الشهدا، حضرت ابوالفضل العباس سلام الله علیه Oman Samani

این زیارت ( مناجات) توسط امیر المومنین و امامان و فرزندان او خوانده میشده است .

عمان سامانی گنجینه الاسرار در ازدیاد وجد و اشتداد شوق بر مشرب اهل عرفان و ذوق و اشاره به مراتب عالیه زبده و برگزیده ناس حضرت ابوالفضل العباس سلام الله علیه بر سبیل اجمال گوید:
باز لیلی زد به گیسو شانه را
سلسله جنبان شد این دیوانه را
و....
....وای چقدر این عمان سامانی زیبا شعر گفته، توان خواندن اشعارش را هم ندارم. خوش به سعادت ایشان.

در بیان اینکه چون سالک از در ارادت در آمد و دست طلب بر دامن عنایت پیر زد، نفس کافر به عنان گیری خیزد و هر لحظه فتنه ای هولناک بر انگیزد. اگر سالک را دل نلرزید و ثبات و تحمل ورزید و از در مراقبه درآمده از باطن پیر استمداد نمود، آن مخالفت به مرافقت و آن منازعات به موافقت تبدیل گردد و از آنجاست که عارف ربانی و مفلق شیروانی جناب حکیم خاقانی ( قدس سره) در مسأله نفس می فرماید:
در اول نفس چون زنبور کافر داشتم لیکن
در آخر یافتم چون شاه زنبوران، مسلمانش
در اینجا عارف، عنان گیری و دلیری حضرت حر را، بدان مسئله که عبارت از نفس کافر است در بدو امر سالک، تاویل می نماید، چه به مدد حضرت کامل و پرتو آن عنایت شامل، آن کفر محض به ایمان صرف مبدل آمد.
دوش گفتم با حریفی با خبر
کاندر این مطلب مرا شو راهبر
و ....

عمان سامانی گنجینه اسرار در بیان اشتداد وجد و حال و انقلاب آن سید بی همال که مبادا، فدایی آید یا، بدایی ( پیدا شدن راهی دیگر) رخ نماید
Oman Samani Ganjinatol AlAsrar
واقعا اینقدر این اشعار غم دارد که اصلا نمیشه از روش خوند.
اینجا میگه برای اینکه حضرت حق نکنه یک وقت نظرش عوض بشه از اینکه امام حسین علیه السلام و یارانش نتونن به نبرد بروند، هیچ خروشی از خودشون نشون نمی دادند. نکنه اگر خروش به گوش حضرت حق برسه، او بر آنها رحم آورد و سعادت شهادت نصیبشون نشه. میگه نکنه مثل حضرت ابراهیم که قرار بود حضرت اسماعیل را ذبح کنه، خدا هم اینجا جور را از اینها برداره و ماجرا عوض بشه. برای همین به یارانش فرمود
زان نمی آرم بر آوردن خروش
ترسم او را آن خروش آید به گوش
تا نکنه که :
اندک اندک دست بردارد ز جور
ناقص آید بر من این فرخنده دور
تا اینکه حر، گفت:
کای صورتگر عرض و سما
ای دلت آیینه ایزد نما
اول این آیینه از من یافت زنگ
من نخست انداختم بر جام، سنگ
و نهایتا
قصد جانان کرد و جان بر باد داد
رسم آزادی به مردان یاد داد