Liichtmëssdag (B1)

Wëllkomm zréck an der Poterkëscht! Haut schwätze mir iwwer eng Lëtzebuergesch Traditioun, Liichtmëssdag. Wat dat genau ass, héiere mir haut. Vill Spaass beim Nolauschteren!

-

Transkript:

A: Hallo Luc! Ech hu viru Kuerzem vun enger lëtzebuergescher Traditioun héieren, déi ech nach net kennen: Liichtmëssdag. Kanns du mir soen, wat dat ass? 

B: Natierlech! Liichtmëssdag gëtt zu Lëtzebuerg all Joer den 2. Februar gefeiert. Dat ass de Virowend vum Dag vum Hellege Blasius, an do ginn d’Kanner liichten. 

A: Liichten ? A wat ass dat dann ?  

B: D’Kanner gi vun Dier zu Dier, meeschtens a klenge Gruppen. Wann d’Kanner kleng sinn, ginn oft nach d’Eltere mat. Se hunn e Liichtbengel mat engem Lampion, dee si meeschtens an der Schoul gebastelt hunn. Se sangen e Lidd a kréien da meeschtens vun de Leit Kamellen oder Séissegkeeten. 

A : Flott! Dat kléngt e bësse wéi Halloween, mee ouni Kostüm. Wat sangen d’Kanner dann? 

B: Et ass en traditionnellt Lidd, mir nennen et ,,Léiwer Herrgottsblieschen’’. Et kléngt esou : (Lidd). 

A : Schéin ! Mee ,,Speck an Ierbesse’’ ginn et hautdesdaags warscheinlech net méi, oder? 

B: Nee, wéi ech gesot hunn, ginn et meeschtens Séissegkeeten oder alt emol e puer Euro. 

A: Ok! A wéini kommen d’Kanner deen Dag meeschtens? 

B: Oft gi se no der Schoul, also am Nomëtteg fort, mee heiansdo komme se och nach owes. 

A: Gutt, da passen ech op, datt ech deen Dag e puer Kamellen oder Schockela am Haus hunn. Mee eng Fro hunn ech awer nach. Wien ass den ,,Herrgotssblieschen’’? 

B: Ma dat ass den Hellege Blasius, ee vun deene 14 hellegen Nouthëllefer. En ass bekannt dofir, datt en d’Véi vun de Bauere schützt, mee och géint Halswéi, Geschwier an d’Pescht hëlleft.  

A: Wow, du weess wierklech vill. Ech froen dech dann d’nächst Kéier, wann ech zu enger anerer Traditioun eng Fro hunn!