soğuk kahve Aylin

Almanya'dan Türkiye'ye uçarken geleneksel 30 kg bagaj hakkını doldurmak hep bir maceraya dönüşürdü. Tüm klişelerin yer bulduğu ve kendi çocukluğumdaki havalimanı maceralarını anlattığım bir bölüm oldu.

Hiçbir öğrencinin hayatı kolay değildir. Hele ki Almanya'da göçmen çocuğuysanız daha da zor. Bu bölümde, Berlin'de ortaokul ve lise yıllarımda yaşadığım ayrımcılığı ele alıyorum.

Dünyayı bir çocuğun gözünden görseydik ne olurdu? "Nasılsın?" sorusuyla bölüme başlayıp, Eurovision'daki heyecandan bahsedip ve toplumun beklentilerine kadar uzanan, ortaya karışık kısa bir bölüm oldu.

Büyük Ev Ablukada konserinde başlayan bir düşünceyi bu bölümde ilerletmeye karar verdim. Bir Berliner'ın gözünden durum değerlendirmesi de diyebiliriz. Almancı kimdir? Gurbetçi kimdir? En temelden başlayıp Kızılcık Şerbeti'ne kadar giden bu bölümde, varolan Almanya rüyasını ele aldım.

İlklerin günahı olmaz derler. Bu bölüm, benim en son yaptığım ilk şey oldu. Bir şeylere başlamak, bir şeyleri ilk defa yapmak her zaman bir niyetten geçer, zor olsa da. Kendimin en iyi versiyonunu ararken düşüncelerimi paylaştığım ve kendimi ifade etmeye çalıştığım bir bölüm oldu.

Almanların deyiminden yola çıkılmış bir tabir: 'soğuk kahve'. Hayatımızda geç kavradığımız, sonradan öğrendiğimiz birçok hikaye vardır. İşte tam burada o hikaye artık sıcaklığını yitirmiş ve soğumuştur. Peki, tadı bozulmuş mudur? Ders çıkarmaya her zaman, her yerde varsanız, gelin bu hikayede beraber dertleşelim.

Merhabalar, ben Aylin ve soğuk kahveye hoş geldiniz.