Doormodderen is het tegenovergestelde van afhaken | Patrick van der Hijden is procesbegeleider en gespreksleider bij heel ingewikkelde maatschappelijke kwesties

"Het is bijna goed en het moet fundamenteel anders."

Patrick van der Hijden is een ervaren procesbegeleider die in talloze contexten werkt aan het versterken van gesprekken, ontmoetingen en democratische processen. Zijn motto: "Het is bijna goed en het moet fundamenteel anders" - een paradox die de kern raakt van democratisch samenleven.

In deze aflevering duiken we diep in de wereld van gesprekken, besluitvorming en democratische verantwoordelijkheid. Patrick vertelt hoe hij tot zijn motto kwam via een toneelmaakster die ontdekte dat ze, om de laatste stap te maken, weer helemaal opnieuw moest beginnen. We onderzoeken de spanning tussen het verlangen naar perfectie en de waarde van doormodderen - dat 'altijd nieuwe gedoe' dat de essentie van democratie is.

We bespreken hoe machtige groepen en partijen voordeel hebben bij mensen die niet met elkaar praten, hoe rituelen en ontmoetingen in onze samenleving verdwijnen, en wat dat betekent voor onze democratie. Patrick deelt zijn scepsis over "het goede gesprek" als oplossing, maar pleit hartstochtelijk voor de kracht van echte ontmoetingen waarin mensen elkaar daadwerkelijk kunnen zien en horen.

Ook gaan we in op politieke partijen als belangrijke opleidingsinstituten, de pijnlijke afwezigheid van verantwoordingsbereidheid bij sommige politici, en het belang van doormodderen als kernwaarde in democratische processen.

Luister mee naar een gesprek dat je aan het denken zet over jouw eigen rol in de democratie en over de waarde van het organiseren van ontmoeting en tegenspraak. 

--

Ook dit keer natuurlijk met de rubriek 'Alles wat je altijd al wilde weten over het staatsrecht, but were afraid to ask' met Thorbecke-hoogleraar Geerten Boogaard. Dit keer stelt de gast de vraag: 'Hoe is de rol en de bescherming van mensen die niet mogen stemmen, zoals nieuwkomers en ongedocumenteerden? Zoals het nu gaat, met dit kabinet, maar feitelijk ook al daarvoor, lijkt het alsof de staat kan doen wat ze wil met deze mensen, maar hoe zijn die rechten eigenlijk gewaarborgd, hoe zijn ze het best te verdedigen, en zijn die waarborgen eigenlijk niet te zwak?'