Mind’s Story Preeyada

ตัวตนที่แท้จริงนั้นไม่มีใครสามารถทำอันตรายได้ จะมีเพียงภาพลวงตาแห่งตัวตนเท่านั้นที่ได้รับอันตรายจากการวิพากษ์วิจารณ์และการสบประมาท เราจึงไม่จำเป็นต้องบากบั่นอย่างต่อเนื่องเพื่อจะให้อภัยผู้อื่น หากซึมซับบทเรียนอย่างสมบูรณ์ การให้อภัยผู้อื่นนั้น ไม่ต้องใช้ความพยายามเลยแม้แต่น้อย

อู่เหวย คือศิลปะที่ไร้ศิลปะ เป็นหลักการที่ไร้หลักการ ในทำนองเดียวกัน เมื่อบรรลุขั้นสูงสุดตามคำสอนเต๋า บุคคลนั้นจะกลายเป็นคนธรรมดาที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเต๋า ไม่รู้แม้กระทั่งคำสอนของเต๋า ปราศจากการเรียนรู้ทั้งปวง การใช้สติปัญญาในการคิดคำนวณก็ถูกมองข้าม และอยู่ในสภาวะที่เหนือกว่าการไม่มีจิตใจโน้มเอียง เมื่อบรรลุขั้นสมบูรณ์สูงสุด ร่างกายและแขนขาจะแสดงออกโดยตัวมันเอง มันจะกระทำไปโดยไม่ถูกสอดแทรกด้วยความคิด ความชำนาญทางเทคนิคต่างๆจะถูกแสดงออกโดยอัตโนมัติ มันถูกแยกขาดสมบูรณ์จากความพยายามอย่างมีเจตนา

ปัญญาเหนือกว่าความรู้ และการเข้าใจอย่างซาบซึ้งเหนือกว่าตรรกะวิทยา เราควรนับถืออำนาจที่น่าเกรงขามของความรู้และตรรกะวิทยา แต่ในขณะเดียวกัน ก็ควรคงไว้ซึ่งทรรศนะเกี่ยวกับความเป็นจริงทั้งในขอบเขตที่อำนาจเช่นนั้นไปถึงและไปไม่ถึง

การทำงานอย่างแข็งขันไม่จำเป็นต้องทำให้เกิดความน่าเบื่อ เมื่อเราทำให้มันเป็นส่วนหนึ่งของรูปแบบการดำเนินชีวิตของเรา พยายามปฏิบัติจนกลายเป็นของธรรมดาและเมื่อเราเข้าไปมีส่วนร่วมกับส่วนที่เป็นธรรมชาติของชีวิตเราแล้ว เราจะพบว่ามันง่ายดายโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม เช่นเดียวกับการหายใจอยู่ตลอดเวลาโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆเลย อีกทั้งไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่ายที่จะต้องหายใจ

แจกันในเรื่องนี้หมายถึงสิ่งใดๆที่เรายึดติด ยิ่งยึดติดมากเท่าไร ยิ่งกลัวสูญเสียมันไปมากเท่านั้น ความว่าจะสูญเสียนี้ ไม่ได้เพิ่งเกิดในขณะที่เริ่มมีการสูญเสีย หากแต่พอเริ่มยึดติดกับสิ่งนั้น เราก็เกิดความกลัวแล้ว
การดื่มแก่นแท้นี้ ต้องทำให้ชีวิตเต็มเปี่ยมด้วยเต๋า ในการนำมันเข้าสู่ปากนั้น ก่อนอื่นเราต้องคลายมือที่กำแน่นออก เราดื่มด้วยจิตใจที่รู้สึกสบายอย่างแท้จริงและปราศจากความกลัว จากนั้นเราผ่อนคลาย ไม่ยึดติดในสิ่งใด เพื่อที่จะสามารถกอบเอาน้ำนั้นขึ้นมาได้มากๆ และนำเต๋าเข้าสู่การดำรงชีวิตได้มากยิ่งขึ้น

เป็นการอุปมาอุปไมยที่ชี้ให้เห็นเข้าใจได้ง่ายเกี่ยวกับพวกเราทุกคนว่าจะเข้าหาชีวิตและความตายอย่างไร
โดยเปรียบเทียบการแต่งงานเป็นตัวแทนของความตาย สำหรับเราความตายก็ดูเหมือนเป็นจุดจบ การดำรงอยู่ทางกายที่เราพอใจนี้จะไม่คงทนตลอดไป ไม่ช้าก็เร็ว เราต้องตาย
นิทานเรื่องนี้สอนเราว่า ไม่จำเป็นต้องรอให้ตายเสียก่อน จึงจะรู้แจ้งในชีวิตและความตาย ปัญญานั้นมีอยู่กับเราที่นี่และเดี๋ยวนี้แล้ว นิทานบอกเราว่า การพยายามต่อต้านความตายนั้น ไม่จำเป็นและไร้ผล ปล่อยให้ความตายดำเนินไปตามธรรมชาติ