Pokój w głowie

Uwielbiam ten podcast za merytoryczne treści i krótkie odcinki. Jedyne co mi przeszkadza to dźwięki tła, bo niestety rozpraszają (w ogólności nie mam nic do bawiących się czy oglądających bajki dzieci).

Lubiłam Pokój w głowie przez pierwsze 100 odcinków. Niestety mam wrażenie, że autorce pomysły się skończyły i z braku laku błądzi po przedziwnych wątkach. Frustracja z powodu stref bez dzieci czy jakieś numerologiczne nawiązania nie licują z dotychczasowych poziomem podcastu. Polecam więc początkowe odcinki, a dalsze można sobie podarować.

Najbardziej cenię w tym podkaście, na który trafiłam przypadkiem kilka miesięcy temu, to, że Pani Kasia pięknie inspiruje. Podkasty trwają kilkanaście minut, ale są ze mną zawsze conajmniej kilka dni…ponieważ zainspirowana, przetwarzam treści w kontekście swoich doświadczeń. Bardzo wartościowe przekazy! Polecam serdecznie. Nie wyobrażam sobie sobotniej porannej kawki bez Pani Kasi☺️

Musiałam przed końcem wyłączyć odcinek o chęci bycia lubianą. Zdecydowanie nie jest to program dla ludzi, którzy mają problemy, a to dziwne, bo tego się spodziewałam. Ten odcinek trochę poprowadzony był tak, że osoby „które chcą być lubiane” są przeciwko całej reszcie, a w szczególności osobom z problemami psychicznymi. Rozumiem w pewien sposób założenia takiego podejścia, ale lekkie ostrzeżenie na początku odcinka byłoby okej. Jeżeli ktoś, kto akurat jest w złym stanie natrafi na taki odcinek, może go to potężnie uderzyć. Zostawiam te ocenę w formie ostrzenia do tego konkretnego odcinka, nie do podcastu. Podcastu raczej nie będę słuchać, boję się tego co mogę usłyszeć.