Skądinąd

Podcast ten jest fantastyczną przygodą intelektualną, od kiedy zacząłem go słuchać. Elokwencja autora, otwieranie nowych perspektyw i zaangażowanie gości w przystępne tłumaczenie zjawisk tworzą bardzo atrakcyjną formę zdobywania wiedzy o współczesnym świecie.

Po włączeniu odcinka o Rzymie najpierw słuchałem, że autor wydał książkę. Później że gość wydał książkę. Później kto robił zdjęcia do książki gościa. Strasznie się uśmiałem, bo to to takie dukanie bez treści kompletnie o niczym z perspektywy ego panów. Biedny Rzym, tu nie wygrał z ego dwóch panów, aktor trzecioplanowy. Ja ja ja ja. Ja ja ja. I trochę ja ja ja ja.

Podcast Skądinąd to moje ostatnie odkrycie. Rozmowy o rzeczach ważnych i ciekawych, a w dużej mierze mi nieznanych wcześniej. Co bardzo cenne, prowadzący bierze udział w dyskusji, podaje swoje racje i ścieżki myślenia, a nie jest jedynie odpytującym. Warto znaleźć coś dla siebie i odsłuchać.

Bardzo dziękuję za audycję nr 178 o starzeniu się, zmianach rozwojowych z tym związanych, o osamotnieniu osób opiekujących się starszymi rodzicami, o godnym traktowaniu ludzi starych i chorych, o wolności wyboru przez ludzi chorych między życiem a śmiercią. Te tematy w Polsce powinny rozbrzmiewać w debacie publicznej mocniej i częściej. Zaproszona rozmówczyni bardzo ciekawie i kompetentnie opowiada o procesie starzenia się, zwraca uwagę na fakt, ze człowiek stary zachowuje w umyśle, to co utracił na zewnątrz i należy mu się szacunek, że można czuć się wzbogaconym wiekiem. Wysłuchałam z zainteresowaniem. Jak najwięcej takich rozmów.