Virus Verhalen NPO Radio 1 / NTR

Iedereen moet binnen blijven. Niemand mag nog zomaar lekker bij de ander op de bank hangen. En zeker niet tegen elkaar aan. Voor heel veel ouderen in het verpleeghuis is dat een hard gelag.
Daar zit je, dag in dag uit, helemaal alleen in je appartement. Niemand komt langs. Niemand komt je even vasthouden, of een spelletje met je doen. Zelfs de weinige naasten die je nog hebt blijven weg. Ze mogen niet. Als je toch al de grip op de wereld dreigt te verliezen, is zo’n situatie haast niet te bevatten. Een gezin probeert oma telefonisch houvast te geven, in een tijd waarin de hele wereld in de ban is van het coronavirus.

Als de spanning stijgt en de gewone wereld is veranderd in een science fiction film, krijgt alles een andere lading. Ook clichés als: we moeten er voor elkaar zijn. Want dat is van cliché een noodzaak geworden. Buiten voelen we collectief smetvrees en binnen claustrofobie, maar soms moeten we ons daar overheen zetten om familieleden te helpen.
Dus dan ga je toch die trein in, op weg naar je terminaal zieke broer, huiverig voor de buitenwereld of niet. Als de thuiszorg wegblijft moet er toch iemand zijn die voor hem klaar staat. Of je blijft bij je zus die vermoedelijk het coronavirus opliep. Je aait haar over de rug, terwijl ze vergaat van de pijn. Welke rol zussen voor hun familieleden kunnen betekenen in tijden van ziekte en verdriet.

Als er van één groep veel gevraagd wordt op dit moment, dan is het wel van mensen in de zorg. Ons lot ligt letterlijk in hun handen. Het is een verantwoordelijkheid waar artsen en verpleegkundigen uiterst zorgvuldig mee omgaan. Ingepakt in lagen plastic en voorzien van mondkapjes en veiligheidsbrillen gaan ze op de IC-afdelingen het virus te lijf. Maar er zijn ook artsen die juist buiten het ziekenhuis werken. Want goede zorg is niet overal voor iedereen toegankelijk. In aflevering drie twee artsen die onder uitzonderlijke omstandigheden hun werk doen.

We leven in twee werkelijkheden, die nauwelijks met elkaar te verenigen zijn. Wie het nieuws volgt komt in ademnood, krijgt slapeloze nachten en durft nauwelijks de straat op. Maar wie de radio en TV even uit laat staan, de krant laat liggen en uit het raam kijkt, ziet een idyllische wereld. De zon schijnt, en op plekken waar het normaal druk is heerst nu een serene stilte. Dieren hebben vrij spel. Mensen slenteren rond en maken een praatje, op afstand, maar wel meer dan ooit. We verzinnen nieuwe regels en langzaamaan ontstaan nieuwe routines. Hoe vullen we onze dagen in deze nieuwe realiteit?

Je zou het bijna vergeten, maar ziekenhuizen zijn er niet alleen voor corona patiënten. Spoedafdelingen zijn nog open; hartafdelingen vragen met klem of mensen die klachten hebben toch vooral wél op het spreekuur willen komen; en ook een operatie aan een knie of heup gaat soms gewoon door.
En baby’s … baby’s worden natuurlijk ook nog steeds geboren.
December 2019. Uit China kwamen de eerste berichten over een sars-achtig virus. In Nederland werd een piepklein jongetje geboren. Wieb, hij is 25 weken als hij ter wereld komt.

We doen ons uiterste best om het corona virus niet te verspreiden. We houden afstand, gaan niet meer op bezoek bij oma en mijden onze vrienden en collega’s. Maar soms word je ondanks al deze voorzorgsmaatregelen toch ziek. En dan…ja, dan weet je eigenlijk niet wat je te wachten staat. Hoe ziek voel je je dan? In deze aflevering verhalen over hoe ziek je bent als je het corona virus te pakken hebt of denkt te hebben.