Μιλάμε για το θέατρο

Ελένη Γεωργίου και Κώστας Κουρμουλάκης
  • 0.0 (0)
  • PERFORMING ARTS
  • UPDATED BIWEEKLY

Η Ελένη Γεωργίου και ο Κώστας Κουρμουλάκης μιλούν με ηθοποιούς και συντελεστές του θεάτρου, καταγράφοντας μνήμες και τεκμήρια του νεοελληνικού θεάτρου, μέσα από την προφορική μαρτυρία.

  1. Δημήτρης Καταλειφός

    6D AGO

    Δημήτρης Καταλειφός

    Ο Δημήτρης Καταλειφός μιλάει γιατο θέατρο ως χώρο συγκέντρωσης, έρευνας και ευθύνης. Μιλάει για τη σεμνότητα ως προτέρημα και για τη ντροπή που βρίσκει στη σκηνή τον φυσικό της τόπο. Ανατρέχει στις ομάδες που τον διαμόρφωσαν (τη Σκηνή και το Εμπρός) ως παραδείγματα συλλογικού οράματος και κοινής γλώσσας, στοιχείων καθοριστικών για την τέχνη του θεάτρου. Στέκεται στη σημασία της γραφής, της ακρίβειας και της επαλήθευσης, στην ανάγκη να αποφεύγεται το γενικό και το αόριστο. Μιλάει κριτικά για τη σοβαροφάνεια, τον καταναλωτισμό και τη διάσπαση της προσοχής, για το κοινό που αυξάνεται αλλά δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, για το θέατρο που περνάει πια σε μια μεταβατική περίοδο. Αναφέρεται στην ευθύνη του κράτους απέναντι στη θεατρική παιδεία και στην αναγκαιότητα μιας ουσιαστικήςεκπαίδευσης. Στα 50 χρόνια καριέρας διατηρεί ένα βλέμμα καθαρό, ανήσυχο, που υπερασπίζεται το θέατρο ως πράξη παιδείας και ουσίας και επιμένει: Το θέατρο είναι ιερό και σπουδαίο όταν κάποιος το αντιμετωπίσει έτσι.

    50 min
  2. Ερρίκος Ε' - Θέατρο Σημείο

    DEC 9

    Ερρίκος Ε' - Θέατρο Σημείο

    Είναι δική μας ευθύνη μα μην επιτρέπουμε σε κανέναν να είναι ανώτερος από τα ήθη. Γύρω από αυτό τον προβληματισμό αναπτύσσεται το νέο μας podcast. Μια συζήτηση για το θέατρο που χτυπάεικαμπανάκια εξουσίας, σχέσεων και ανθρώπινης αντοχής. Μιλάμε με τον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Διαμαντή και τους ηθοποιούς της παράστασης Ερρίκος Ε’, ενός έργου πουξεδιπλώνεται σαν ερώτημα προς το μέλλον: πώς λειτουργεί η εξουσία; πώς επιβάλλεται και πώς επιβάλλουμε εμείς οι ίδιοι την παρουσία μας μέσα της; Η παράσταση προτείνει κάτι σχεδόν αναρχικά τρυφερό: ένα αίτημα υπέρ της φιλίας,της αγάπης, της ένωσης. Τέσσερις ηθοποιοί (Θάνος Μαγκλάρας, Παρθενόπη Μπουζούρη, Ελίνα Παπαθεωδώρου, Γιάννης Σιάμπαλιας) εγκλωβισμένοι σε έναν χώρο που θυμίζει καταφύγιο, αναμετριούνται με τον Σαίξπηρ και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Σε αυτό το κλειστό σύμπαν εισβάλλουν δύο ακόμα φωνές, με τη μορφή των διαγγελμάτων, οι φωνές του  Δημήτρη Καταλειφού και της Μάνιας Παπαδημητρίου. Μαζί συζητάμε για τις πολιτικές σκοπιμότητες που εξακολουθούν να μας αφορούν, για τα υλικά του θεάτρου όταν αυτά αποκαλύπτουν τους ίδιους τους μηχανισμούς τους, για τις σχέσεις των ηθοποιών με την ομάδα και με τους ρόλους τους, αλλά και για τα κείμενα που συνομιλούν, πυροδοτούν και διαστέλλουν τον Ερρίκο Ε’.

    1h 10m

  3. NOV 30

    Ελένη Δαφνή

    Η Ελένη Δαφνή μιλάει για το θέατρο, τον χώρο μέσα στο οποίο μεγάλωσε, από τα παιδικά της χρόνια στα καμαρίνια, μέχρι την πορεία της ως δημιουργός που αναζητά ελευθερία και αληθινή συνεργασία. Αναφέρεται στη θέση της γυναίκας στη σκηνή, στη μετάβαση από την πειθαρχία στο ένστικτο, στη σχέση της με τον πατέρα της μέσα στην τέχνη, στις αλλαγές που ήρθαν, ευτυχώς, ενάντια στις κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο του θεάτρου, αλλά και στην αντίφαση του σύγχρονου κοινού που έχει ανάγκη  να συγκινηθεί, να συνδεθεί, αλλά φοβάται τη σύνδεση, θυμίζοντάς μας πως το θέατρο είναι ζωντανός οργανισμός που απαιτεί παρουσία, γιατί στην καρδιά του βρίσκεται πάντα το εφήμερο.

    45 min

  4. NOV 18

    Μανόλης Παντελιδάκης

    Ο Μανόλης  Παντελιδάκης μας άνοιξε έναν κόσμο όπου ησκηνογραφία δεν είναι διακόσμηση, αλλά ένας ζωντανός καμβάς πάνω στον οποίο ο θεατής προβάλλει τις δικές του εικόνες. Μίλησε για το θέατρο ως μια βαθιά συλλογική τέχνη, όπου ο σκηνοθέτης και ο σκηνογράφος αποφασίζουν μαζί τι θέλουν να πουν, και όπου το πρώτο σκίτσο, η πρώτη σπίθα εικόνας, συχνά κρύβει όλη την ουσία της σκηνογραφίας. Από τη μαθητεία δίπλα στον Τσαρούχη και την καθοριστική εμπειρία της μεταπολίτευσης μέχρι τις συνεργασίες με Βουτσινά, Κραουνάκη, Νικολακοπούλου και Κακλέα, αφηγείται μια διαδρομή που σμιλεύτηκε από δασκάλους, ομάδες, αγαπημένους φίλους, πόλεις και εγκαταλελειμμένους χώρους που τον συγκινούν. Με τη γαλλική ανάλυση να διαμορφώνει τον τρόπο σκέψης του και με βαθιά πίστη στησημασία του χώρου, της κλίμακας και της ανθρώπινης σχέσης, μας περιγράφει πώς κάθε παράσταση γεννιέται από εικόνες που όλοι κουβαλάμε και οργανώνονται σε μια νέα πραγματικότητα πάνω στη σκηνή.

    1 hr

  5. NOV 9

    ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Εν αρχή ην ο λόγος: εμείς είμαστε για να υπηρετήσουμε τον λόγο.

    Εν αρχή ην ο λόγος: εμείς είμαστε για να υπηρετήσουμε τον λόγο. Στο νέο μας podcast, ο Αντώνης Αντωνίου μιλάει με πάθος για τη δύναμη του θεάτρου και τον ρόλο του ηθοποιού ως υπηρέτη του λόγου και της αλήθειας. Μοιράζεται τη βαθιά του πίστη στην ηθική, το μέτρο και την ευθύνη που συνοδεύουν κάθε καλλιτεχνική πράξη, αλλά και την ανάγκη το θέατρο να παραμένει κοντά στο κοινό του, να το αφορά και να το συγκινεί. Μέσα από προσωπικές εμπειρίες και αναμνήσεις από σημαντικές συνεργασίες, ο Αντωνίουφωτίζει την ουσία της υποκριτικής ως την απόλυτη ταύτιση με τον ρόλο, την προσήλωση στο έργο και την αφοσίωση στην ομαδική δημιουργία. Ένα επεισόδιο κατάθεση ψυχήςγια το ήθος, την ευθύνη και τη μαγεία της θεατρικής τέχνης.

    46 min

  6. OCT 28

    Γιώργος Κιμούλης

    «Ο εχθρός της αλήθειας στη σκηνή είναι η λήθη, ο ρόλος του θεάτρου είναι υπομνηστικός.» Με αυτή τη φράση, στο νέο μας podcast, ο Γιώργος Κιμούλης συνοψίζει μια ολόκληρη κοσμοθεωρία για το θέατρο και τον άνθρωπο. Η συζήτησή μας κινήθηκε ανάμεσα στημνήμη και τη δημιουργία, στη σχέση του ηθοποιού με τον εαυτό του, στον τρόπο που η εργασία πάνω στη σκηνή μετατρέπεται σε πράξη αλήθειας. Μιλήσαμε για τηδιαφορά ανάμεσα στο “παίζω” και στο “εργάζομαι”, για τη μίμηση ως ανάκληση μνήμης και όχι ως απάτη, για τη φαντασία που θεμελιώνεται στη μελέτη και για τη διαρκή προσπάθεια του ηθοποιού να ολοκληρώσει το ανολοκλήρωτο. Το θέατρο, όπως το περιγράφει, δεν είναι αναπαράσταση αλλά υπενθύμιση. Είναι ένας διάλογος με το χρόνο και μια πράξη αντίστασης στη λήθη, μια ευθύνη απέναντι στο κοινό και στην αλήθεια.

    50 min

  7. OCT 19

    Νίκος Δαφνής

    Αγώνα και αγωνία κουβαλάνε η Γέφυρα και το θέατρό μας Ο Νίκος Δαφνής μας μιλάει για τη διαδρομή του στο θέατρο, για τη στιγμή που γεννήθηκε ο Θίασος 81 και για το Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα, έναν χώρο που έγινε καταφύγιο, πεδίο μάχών και όνειρο μαζί. Οι πρώτοι στόχοι, οι ουτοπίες που άντεξαν ή χάθηκαν, οι μάχες που κερδήθηκαν και εκείνες που πόνεσαν, οι συνθήκες της καθημερινής δημιουργίας και οι στόχοι που ακόμη φωτίζουν τον δρόμο, όλα αυτά γίνονται υλικό μνήμης και στοχασμού που ο ίδιος μοιράζεται μαζί μας σε μια βαθιά ειλικρινή συζήτηση.

    57 min

  8. OCT 7

    Παναγιώτης Μέντης - Στον μεγάλο πόνο δεν υπάρχουν δάκρυα

    Ηθοποιός και γεννημένος συγγραφέας, ο Παναγιώτης Μέντης κουβαλάει από παιδί τη ματιά του σιωπηλού παρατηρητή. Από τη σκληρότητα του κόσμου αντλεί το υλικό που αργότερα μετασχηματίζει σε θεατρικό λόγο, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να ακουστούν.   Μας μιλάει για τον τρόπο με τον οποίο οι ήρωές του τον οδηγούν στη γραφή, για τα γεγονότα πουτον ωθούν να δημιουργεί, για την απελπισία που γεννάει τους θεατρικούς του κόσμους.              Επίσης μας μιλάει για τις σημερινές συνθήκες του θεάτρου, για την πορεία του ελληνικού έργου, για τηγλώσσα των νέων συγγραφέων, για την ανάγκη διαφύλαξης της θεατρικής μας μνήμης και για την εξέλιξη των εργασιών αποκατάστασης του πολύτιμου υλικού του ΘεατρικούΜουσείου. Ευαίσθητος, συνειδητοποιημένος, αλλά και δυνατός, τονίζει πως τα τραύματα είναι πλούτος που γεννούν την καλλιτεχνική έκφραση.

    1h 1m
See All (21)

About

Η Ελένη Γεωργίου και ο Κώστας Κουρμουλάκης μιλούν με ηθοποιούς και συντελεστές του θεάτρου, καταγράφοντας μνήμες και τεκμήρια του νεοελληνικού θεάτρου, μέσα από την προφορική μαρτυρία.

Information

  • Creator
    Ελένη Γεωργίου και Κώστας Κουρμουλάκης
  • Years Active
    2K
  • Episodes
    21
  • Rating
    Clean
  • Copyright
    © Ελένη Γεωργίου και Κώστας Κουρμουλάκης
  • Show Website
    Μιλάμε για το θέατρο

You Might Also Like