H κατάσταση των πραγμάτων

LiFO PODCASTS
  • 0.0 (0)
  • SOCIETY & CULTURE
  • UPDATED WEEKLY

Η Ντίνα Καράτζιου ανοίγει τον διάλογο για τις μεγάλες αλλαγές στον αστικό χώρο, την κοινωνία, το περιβάλλον και την οικονομία.

Episodes

  1. 6D AGO

    Ποια κτίρια στην Αθήνα μπορούν να γίνουν συνεταιριστικές κατοικίες;

    Μπορεί η συνεταιριστική κατοικία να αποτελέσει μια ρεαλιστική απάντηση στη στεγαστική κρίση. Ποια είναι τα κτίρια της Αθήνας που έχουν αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και αναδεικνύονται ως πιθανοί χώροι συνεργατικής κατοίκησης; Η Ντίνα Καράτζιου συζητάει με τη τη Dr  Δήμητρα Σιατίτσα, αρχιτέκτονα /πολεοδόμο και ερευνήτρια σε θέματα πόλης και κατοικίας, με εξειδίκευση στις αστικές πολιτικές και την κοινωνική στεγαστική πολιτική, το αν μπορούν να διαμορφωθούν λύσεις κοινωνικής στέγασης στον απόηχο των πρόσφατων κυβερνητικών μέτρων για τη στέγη. Στο επίκεντρο της συζήτησής μας είναι η CoHab Athens, μια ομάδα έρευνας και δράσης για τη συνεταιριστική και συνεργατική κατοικία, στην οποία, η Δ. Σιατίτσα είναι ιδρυτικό μέλος, καθώς και ο νεανικός συνεργατικός διαγωνισμός «Συν-κατοικώντας τα Κενά», που διοργάνωσε η CoHab Athens και αφορά και αφορά  τη μετατροπή κενών κτιρίων σε στεγαστικούς συνεταιρισμούς. Θα μιλήσουμε ακόμη μαζί της, για  τα πολλά κενά και αναξιοποίητα κτίρια που υπάρχουν σήμερα στην Αθήνα, και αν κάποια από αυτά,  θα μπορούσαν να μετατραπούν σε χώρους συλλογικής κατοίκησης και κοινωνικής ζωής.  Θα διερευνήσουμε, γιατί η συνεταιριστική κατοικία δεν έχει αναπτυχθεί στην Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και αν υπάρχουν σήμερα εξελίξεις γύρω από το ζήτημα της συνεταιριστικής κατοικίας και πού βλέπουμε τις πρώτες σχετικές προσπάθειες.

    34 min

  2. DEC 2

    Περνάνε οι COP, αλλά οι πάγοι συνεχίζουν να λιώνουν

    Η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα (COP30) ολοκληρώθηκε χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφήνοντας για άλλη μια φορά κρίσιμα ζητήματα ανοιχτά. Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα και τη διεθνή στρατηγική απέναντι στην κλιματική κρίση; Η Εμμανουέλα Δούση, καθηγήτρια Διεθνών Θεσμών στο ΕΚΠΑ και κάτοχος της Έδρας UNESCO για την Κλιματική Διπλωματία, αναλύει όσα πέτυχε –και όσα δεν κατάφερε– η φετινή διάσκεψη. H COP30 στο Μπελέμ της Βραζιλίας ολοκληρώθηκε, αφήνοντας σημαντικές δεσμεύσεις αλλά και κρίσιμα ερωτήματα για το μέλλον της παγκόσμιας κλιματικής διακυβέρνησης. Η Εμμανουέλα Δούση αναλύει τις τρεις πιο καθοριστικές πτυχές του τελικού κειμένου, εξηγώντας τι σημαίνουν για την πορεία απανθρακοποίησης, τη διεθνή χρηματοδότηση και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.   Στο επίκεντρο της συζήτησης και η επόμενη COP31, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Τουρκία το 2026. Η κ. Δούση εξηγεί πώς προέκυψε αυτή η επιλογή μέσα από τις διαδικασίες της Σύμβασης-Πλαίσιο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, τις περιφερειακές ομαδοποιήσεις, την εκ περιτροπής ανάληψη προεδρίας από τις regional groups και τις πολιτικές ισορροπίες που επηρεάζουν την ανάθεση της φιλοξενίας μιας COP. Παράλληλα, με αφορμή την επόμενη COP στην Τουρκία τίθεται ένα ευρύτερο ερώτημα: πώς επηρεάζεται η αξιοπιστία μιας παγκόσμιας διαδικασίας όταν φιλοξενείται από ένα κράτος που δέχεται έντονη διεθνή κριτική για ζητήματα δημοκρατίας και δικαιωμάτων;   Σε μια περίοδο που η χώρα επιδιώκει να ενισχύσει τη γεωπολιτική και ενεργειακή της θέση μέσω του Κάθετου Διαδρόμου και της συνεργασίας με τις ΗΠΑ, τη στιγμή που έχει δεσμευτεί διεθνώς σε φιλόδοξες πολιτικές απανθρακοποίησης, πώς μπορεί αυτός ο συνδυασμός να αποδειχτεί παραγωγικός και όχι αντιφατικός; Και με ποια εργαλεία η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει τον ενεργειακό της ρόλο, χωρίς να απομακρύνεται από την κλιματικά φιλόδοξη πορεία που έχει χαράξει;   Η κ. Δούση σχολιάζει επίσης τη σημαντική, πρόσφατη και ομόφωνη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου των Ηνωμένων Εθνών, η οποία χαρακτηρίζει την κλιματική αλλαγή ως υπαρξιακή απειλή και αποσαφηνίζει τις διεθνείς υποχρεώσεις των κρατών.

    25 min

  3. NOV 25

    Αθήνα, η πόλη όπου κανείς δεν υπολογίζει τους πεζούς

    Παρά τις εξαγγελίες και τα «οράματα», η Αθήνα εξακολουθεί να σχεδιάζεται σαν μια πόλη για λίγους, όχι για τους πολλούς, ούτε για τους ευάλωτους χρήστες του δρόμου. Η πρόσφατη κανονιστική παρέμβαση του Δήμου Αθηναίων για τα ηλεκτρικά πατίνια ανοίγει εκ νέου τη συζήτηση για τη βιώσιμη αστική κινητικότητα. Διαθέτει η Αθήνα ένα συνεκτικό σχέδιο για το πώς πρέπει να κινούμαστε στην πόλη; Τι απέγινε το Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ), της Αθήνας, που δημιουργήθηκε για να αποτελέσει τον οδηγό για τον μετασχηματισμό  της πόλης ένα ασφαλές και προσβάσιμο περιβάλλον;   Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον Κοσμά Αναγνωστόπουλο, συγκοινωνιολόγο και πολεοδόμο, επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου για τη Βιώσιμη Κινητικότητα (CIVINET), με αφορμή τη νέα κανονιστική ρύθμιση του Δήμου Αθηναίων για τα ηλεκτρικά πατίνια. Η συζήτηση εστιάζει στην ανάγκη ενός στρατηγικού επαναπροσδιορισμού της αστικής κινητικότητας, στις υποδομές μικροκινητικότητας που παραμένουν αποσπασματικές, καθώς και στη σημασία της συμμετοχής των πολιτών στον σχεδιασμό των μετακινήσεων και του δημόσιου χώρου.   Σε πόλεις όπως η Βαρκελώνη και η Βιέννη, η στρατηγική για τη βιώσιμη κινητικότητα περιλαμβάνει όχι μόνο υποδομές αλλά και λειτουργικά δίκτυα δημοτικής συγκοινωνίας, ριζικές αλλαγές στον δημόσιο χώρο και ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Στην Αθήνα, αντίθετα, τα μέτρα εμφανίζονται αποσπασματικά και με περιορισμένη διαβούλευση. Η πρόθεση του Δήμου να αναπτύξει δίκτυο δημοτικής συγκοινωνίας δείχνει μια νέα κατεύθυνση. Μένει να φανεί βέβαια, αν θα υπάρξει συνέπεια στην υλοποίηση του έργου και αν θα αποδειχθεί αποτελεσματικό στην πράξη.

    33 min

  4. NOV 18

    Το κλίμα της Αθήνας αλλάζει πρόσωπο: Νύχτες χωρίς ανάσα, μέρες χωρίς ορίζοντα

    Η κλιματική ταυτότητα της Αθήνας αλλάζει δραματικά και τα σημάδια είναι πλέον ορατά. Οι καλοκαιρινές νύχτες δεν προσφέρουν πια ανακούφιση, η ορατότητα έχει μειωθεί εντυπωσιακά και τα ακραία καιρικά φαινόμενα εντείνονται. Τι αποκαλύπτει το ιστορικό κλιματικό αρχείο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών για την πραγματική έκταση των κλιματικών αλλαγών; Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τη Δήμητρα Φουντά, Διευθύντρια Ερευνών στο Ινστιτούτο Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, για την κλιματική ιστορία και το μέλλον της πρωτεύουσας. Με οδηγό το εξαιρετικής αξίας ιστορικό αρχείο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, το οποίο καταγράφει αδιάλειπτα το κλίμα της Αθήνας από τα μέσα του 19ου αιώνα, η κ. Φουντά αποκαλύπτει άγνωστες πλευρές του περίφημου αττικού κλίματος και τις εντυπωσιακές μεταβολές που έχουν συντελεστεί. Οι δροσερές καλοκαιρινές νύχτες έχουν γίνει πλέον εξαίρεση, καθώς από το 2000 και μετά οι νύχτες χωρίς θερμική δυσφορία έχουν μειωθεί στο μισό. Παράλληλα, ακόμη και η ορατότητα στην πόλη έχει καταρρεύσει: πριν από το 1970 οι Αθηναίοι έβλεπαν καθαρά σε απόσταση έως 10 χιλιομέτρων στο 70% των ημερών· μετά το 2000, αυτό το ποσοστό έχει περιοριστεί στο 10%.  Στο μεταξύ, η ένταση των ακραίων καιρικών φαινομένων αυξάνεται, με λιγότερες, αλλά πολύ ισχυρότερες βροχοπτώσεις, ενώ η Αθήνα βιώνει μία από τις ξηρότερες περιόδους της ιστορίας της. Από τον Οκτώβριο του 2021 έως τον Σεπτέμβριο του 2025 καταγράφηκαν τα τρία πιο ξηρά υδρολογικά έτη των τελευταίων δύο αιώνων. Μια συζήτηση που δείχνει όχι μόνο τι έχει ήδη αλλάξει αλλά και τι διακυβεύεται για τις επόμενες δεκαετίες.

    30 min

  5. NOV 11

    Brain drain: Πόσοι μένουν και πόσοι φεύγουν;

    Το φαινόμενο της «διαρροής εγκεφάλων» παραμένει ένα από τα πιο σύνθετα και επίμονα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Παρότι το τελευταίο διάστημα προβάλλεται έντονα το αφήγημα της «επιστροφής εγκεφάλων», τα πραγματικά δεδομένα δείχνουν μια πιο σύνθετη εικόνα. Στο νέο επεισόδιο της σειράς podcast της LiFO, «Η κατάσταση των πραγμάτων», η Ντίνα Καράτζιου συνομιλεί με τον Λόη Λαμπριανίδη, οικονομικό γεωγράφο, εκτελεστικό διευθυντή του Παντείου Πανεπιστημίου και επί σειρά ετών καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ο οποίος έχει μελετήσει ενδελεχώς το φαινόμενο σε επίπεδο τόσο ερευνητικό όσο και πολιτικής σχεδίασης.   Η συζήτηση εκκινεί από το ερώτημα εάν πράγματι υφίσταται σήμερα το λεγόμενο brain regain, το αφήγημα περί «επιστροφής εγκεφάλων», το οποίο προβάλλεται έντονα τους τελευταίους μήνες. Πόσο, όμως, ανταποκρίνεται αυτή η εικόνα στα διαθέσιμα δεδομένα; Επιστρέφουν πράγματι οι νέοι επιστήμονες; Κι αν ναι, με ποιους όρους και προϋποθέσεις;   Πόσο σοβαρά λαμβάνεται υπόψη από την πολιτεία το brain drain ως αναπτυξιακή πρόκληση; Υπάρχουν σήμερα στοχευμένες πολιτικές που μπορούν να αντιστρέψουν ή, έστω, να αναχαιτίσουν την τάση αυτή; Και, κυρίως, πόσο ώριμο είναι το θεσμικό και παραγωγικό περιβάλλον ώστε να δεχτεί πίσω όσους επιστήμονες επιλέξουν να επιστρέψουν;   Μέσα από τη συζήτηση επιχειρείται μια αποτύπωση των πραγματικών διαστάσεων του brain drain: από την ανάλυση των βαθύτερων αιτίων που οδηγούν στη φυγή μέχρι την κριτική αξιολόγηση των πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα για την ανάσχεση ή την αντιστροφή του. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και στη συστημική αδυναμία της χώρας να προσφέρει συνθήκες επιστημονικής και επαγγελματικής ολοκλήρωσης σε όσους επιθυμούν να επιστρέψουν, γεγονός που αναδεικνύει την κρισιμότητα μιας ουσιαστικής μεταρρυθμιστικής στρατηγικής και όχι μιας απλής επικοινωνιακής προσέγγισης του ζητήματος. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο κ. Λαμπριανίδης: «Το brain drain είναι κομβικό για να κατανοήσουμε τα δομικά προβλήματα της χώρας και να τα ξεπεράσουμε, άρα, μ’ αυτή την έννοια, προσφέρει πολύ κακές υπηρεσίες κάποιος, είτε είναι η κυβέρνηση είτε είναι τα μέσα, όταν αφήνει τον κόσμο να εφησυχάζει για πράγματα τα οποία δεν είναι για εφησυχασμό».

    46 min

  6. NOV 4

    Μαρία Καραμανώφ: «Το μεγαλύτερο πλήγμα στο περιβάλλον το προκαλεί η ίδια η νομοθεσία»

    Η πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας και επίτιμη αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Μαρία Καραμανώφ, εξηγεί γιατί η προστασία του περιβάλλοντος έχει μεταφερθεί από την πολιτική βούληση στις δικαστικές αίθουσες και τι σημαίνει αυτό για τη δημοκρατία και την έννοια της «βιώσιμης ανάπτυξης» στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι πολίτες και οργανώσεις καταφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να αποτρέψουν καταστροφικές παρεμβάσεις στο περιβάλλον, μια κίνηση που δείχνει όχι μόνο την αυξανόμενη ευαισθητοποίηση της κοινωνίας αλλά και ένα θεσμικό κενό: τη μετατόπιση της ευθύνης προστασίας του δημόσιου συμφέροντος από εκείνους που χαράσσουν και εφαρμόζουν πολιτικές στους πολίτες και στη Δικαιοσύνη.   Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τη Μαρία Καραμανώφ, πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας και επίτιμη αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, για τη θεσμική διάσταση αυτής της μετατόπισης και για το τι σημαίνει στην πράξη «βιώσιμη ανάπτυξη» σε μια χώρα όπου η περιβαλλοντική νομοθεσία δοκιμάζεται από την πίεση των επενδύσεων και τη ρητορική της «ισορροπίας».   Στο επίκεντρο της συζήτησης και η λειτουργία κρίσιμων εργαλείων περιβαλλοντικής προστασίας, όπως οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, για τις οποίες η κ. Καραμανώφ σημειώνει: «Η μελέτη ΜΠΕ είναι ίσως το σοβαρότερο εργαλείο που έχει προβλέψει η ενωσιακή και η εθνική νομοθεσία», αλλά «αντιμετωπίζεται ως τυπική, ενοχλητική διαδικασία». Μαζί συζητάμε για τον χωρικό σχεδιασμό, ο οποίος, αντί να λειτουργεί ως εργαλείο ορθολογικής οργάνωσης του χώρου, συχνά γίνεται πρόσχημα διατήρησης των τετελεσμένων.   Όπως επισημαίνει: «Η επιταγή για χωρικό, πολεοδομικό και χωροταξικό σχεδιασμό υπάρχει από το 1975 στο Σύνταγμα· την ανέσυρε από τη λήθη η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας και απαίτησε τη σύνταξη πολεοδομικών και χωροταξικών σχεδίων. Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι όλα τα διαδοχικά νομοθετήματα που θέσπισαν χωροταξικά και πολεοδομικά εργαλεία είχαν έναν κοινό παρονομαστή, την πάση θυσία αποφυγή της διατάραξης των ήδη τετελεσμένων και την απρόσκοπτη συνέχιση της ίδιας τακτικής, τώρα πλέον με την επίφαση και το πρόσχημα χωρικού σχεδιασμού», λέει χαρακτηριστικά η κ. Καραμανώφ.   Η συνέντευξη φωτίζει επίσης το ρόλο της νομολογίας του ΣτΕ ως αντίβαρου σεπολιτικές επιλογές που υποβαθμίζουν τις αρχές της βιωσιμότητας, αλλά και τα όρια αυτής της παρέμβασης. Πόσο μπορεί η Δικαιοσύνη να λειτουργήσει ως φραγμός όταν οι ίδιες οι θεσμικές διαδικασίες αποδυναμώνονται; Και τι επιπτώσεις έχει για τη δημοκρατία η εκ των υστέρων επιβολή άσκησης περιβαλλοντικής πολιτικής, μέσα από δικαστικές αποφάσεις;

    34 min

  7. OCT 28

    «Ο φραπές, ο χασάπης και η Πόπη με τη Φεράρι»: Γιατί κανείς δεν θέλει να γίνει αγρότης

    Τους τελευταίους μήνες, η ελληνική κτηνοτροφία βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Από τις επιδοτήσεις-«μαϊμού» του ΟΠΕΚΕΠΕ μέχρι την ευλογιά που έχει αποδεκατίσει χιλιάδες ζώα και τη διαρκή συρρίκνωση του κλάδου, η συγκυρία σκιαγραφεί ένα μέλλον εξαιρετικό αβέβαιο. Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με το Θωμά Μόσχο, εκπρόσωπο μια νέας γενιάς κτηνοτρόφων, τεχνικό σύμβουλο του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας και Πρεσβευτή της Ελλάδας στην Copa Cogeca για τις αλήθειες που δεν βολεύουν, τις χρόνιες παθογένειες του συστήματος και την ανάγκη για γενναίες αλλαγές. «Κανείς δεν γίνεται αγρότης για να δουλεύει 365 μέρες τον χρόνο, με τα λεφτά του να πηγαίνουν στον φραπέ, στον χασάπη και στην Πόπη με τη Φεράρι.», λέει.  Ο πατέρας του, Δημήτρης Μόσχος, αλλά και ο ίδιος, ήταν από τους πρώτους που ανέδειξαν ζητήματα παρατυπιών στις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ, επιμένοντας δημόσια σε πρακτικές που υπονόμευσαν τους πραγματικούς παραγωγούς.   Η εικόνα που μεταφέρει από την περιφέρεια είναι ζοφερή, με την καθημερινότητα των παραγωγών να γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική. Η απουσία ουσιαστικής στήριξης, σε συνδυασμό με τις χρόνιες στρεβλώσεις του συστήματος, έχει οδηγήσει την αγροτική παραγωγή σε οριακό σημείο.   «Αν δεν δοθούν κίνητρα, σε πέντε χρόνια θα έχει απομείνει μόλις το 15% των αγροτών και κτηνοτρόφων που έχουμε σήμερα», αναφέρει.

    28 min

  8. OCT 21

    Αναδάσωση ή φυσική αναγέννηση; Πώς θα αναπνεύσει ξανά η Αττική;

    Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών, η ανάγκη για αποκατάσταση του φυσικού τοπίου και του δασικού πλούτου είναι επιτακτική. Μπορεί η φύση να αναγεννηθεί μόνη της ή απαιτείται τεχνητή αναδάσωση; Πότε αφήνουμε τη φυσική αναγέννηση να λειτουργήσει και πότε χρειάζεται παρέμβαση; Τι σημαίνει στην πράξη η αποκατάσταση ενός καμένου οικοσυστήματος και πόσο δύσκολη είναι αυτή η διαδικασία; Στο νέο επεισόδιο της σειράς «Η κατάσταση των πραγμάτων», η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον Νίκο Γεωργιάδη, υπεύθυνο χερσαίου τμήματος της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς, με αφορμή τις εκτεταμένες πυρκαγιές των τελευταίων ετών και το ερώτημα που παραμένει ανοιχτό: πώς θα καταφέρει η Αττική να αναπνεύσει ξανά; Όπως εξηγεί ο ίδιος, η αποκατάσταση των καμένων εκτάσεων δεν είναι υπόθεση απλής φύτευσης δέντρων. Δεν φυτεύουμε ό,τι θέλουμε, όπου θέλουμε και όταν θέλουμε – η αναδάσωση, μας λέει, είναι ένα σύνθετο επιστημονικό έργο που απαιτεί γνώση, σχέδιο, χρόνο και συνέπεια.   Το επεισόδιο εξετάζει επίσης τον ρόλο των εθελοντικών ομάδων και των οργανώσεων που αναλαμβάνουν δράσεις αναδάσωσης. Πόσο σημαντικός είναι ο συντονισμός με τις αρμόδιες αρχές, όπως τα κατά τόπους δασαρχεία; Ποια προβλήματα μπορεί να προκύψουν όταν απουσιάζει η επιστημονική καθοδήγηση και ο σχεδιασμός;   Ο Νίκος Γεωργιάδης υπενθυμίζει ότι η φωτιά αποτελεί μεν φυσικό στοιχείο του κύκλου της ζωής πολλών μεσογειακών οικοσυστημάτων, όμως η συχνότητα και η έντασή της έχουν αλλάξει. Η κλιματική κρίση, η εγκατάλειψη της υπαίθρου και η ανεπαρκής διαχείριση έχουν διαταράξει αυτήν τη φυσική ισορροπία. Σήμερα, το ζητούμενο δεν είναι απλώς να πρασινίσουν ξανά οι καμένες εκτάσεις, αλλά να αποκατασταθεί η οικολογική λειτουργία και η ανθεκτικότητα του τοπίου.

    33 min

  9. OCT 16

    Κοινωνικό Κλιματικό Ταμείο: Πραγματική στήριξη ή χαμένη ευκαιρία;

    Μπορεί το Κλιματικό Ταμείο να αποτελέσει μια δίκαιη λύση στην ακριβή ενέργεια; Ή μήπως τα €4,78 δισ. που αναλογούν στην Ελλάδα κινδυνεύουν να πάνε χαμένα; Η Ντίνα Καράτζιου μιλά με την Ιωάννα Σούκα, αναλύτρια Ενεργειακής Πολιτικής στο Green Tank. Τον Ιούλιο του 2024, η ελληνική κυβέρνηση έθεσε σε δημόσια διαβούλευση το φιλόδοξο Κοινωνικό Κλιματικό Σχέδιο. Με προϋπολογισμό που φτάνει τα 4,78 δισ. ευρώ, φιλοδοξεί να στηρίξει την κοινωνία έναντι των αυξημένων κλιματικών και οικονομικών πιέσεων της επόμενης δεκαετίας. Πίσω από τα νούμερα όμως, προκύπτουν κρίσιμα ερωτήματα: πώς θα αξιοποιηθούν οι πόροι αυτοί; Ποιοι πραγματικά θα ωφεληθούν; Και ποιος είναι ο ρόλος των πολιτών σε αυτήν τη νέα σελίδα της ενεργειακής μετάβασης; Το Σχέδιο αυτό συνδέεται άμεσα με μια μεγάλη αλλαγή που φέρνει η Ευρωπαϊκή Ένωση: από το 2027 επεκτείνεται το Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών, το λεγόμενο ΣΕΔΕ2, στα κτίρια και στις οδικές μεταφορές. Ουσιαστικά, ένας «φόρος άνθρακα» θα ενσωματωθεί στις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης, του φυσικού αερίου και των άλλων συμβατικών καυσίμων, οδηγώντας σε αυξήσεις που το πιθανό είναι να μετακυλιστούν στους καταναλωτές. Σε αυτό το επεισόδιο, συζητάμε με την Ιωάννα Σούκα, αναλύτρια Ενεργειακής Πολιτικής στο Green Tank, για τις δυνατότητες αλλά και για τις αδυναμίες του ελληνικού σχεδίου, για τις κοινωνικές επιπτώσεις του ΣΕΔΕ2 και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει έως και 15,5 δισ. ευρώ για μια πραγματικά δίκαιη και βιώσιμη μετάβαση.

    21 min

  10. TRAILER

    Νέα σειρά podcasts στη LiFO: Η κατάσταση των πραγμάτων

    Ζούμε σε μια εποχή που όλα αλλάζουν. Οι πόλεις, οι άνθρωποι, το περιβάλλον γύρω μας. Ποια είναι, όμως, η κατάσταση των πραγμάτων;   Στη νέα σειρά podcast της LIFO, η δημοσιογράφος Ντίνα Καράτζιου ανοίγει τον διάλογο για τις μεγάλες αλλαγές στον αστικό χώρο, την κοινωνία, την οικονομία και την οικολογία. Με ειδικούς, επιστήμονες, πολίτες και ανθρώπους που διαμορφώνουν το μέλλον. Η κατάσταση των πραγμάτων. Με τη Ντίνα Καράτζιου. Κάθε εβδομάδα, εκεί που οι εξελίξεις συναντούν την ερευνητική δημοσιογραφία.

    1 min

Trailer

About

Η Ντίνα Καράτζιου ανοίγει τον διάλογο για τις μεγάλες αλλαγές στον αστικό χώρο, την κοινωνία, το περιβάλλον και την οικονομία.

Information

You Might Also Like