ဆရာအောင်ချိမ့်အတွက် အမှတ်တရ

ကဗျာမရှိဘဲ ကျနော် မနေနိုင်ဘူး။ အသက်ရှုသလို ရေသောက်သလို ထမင်းစားသလိုပဲ ကဗျာက ကျနော်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတခုပဲ။ ကဗျာရေးဖို့ တကူးတက ကြိုးစားမနေရဘူး။ ကဗျာတွေ ကသာ သူ့အလိုလို ကျနော် ခေါင်းထဲကို ရောက်လာတာ။ အဲ့ဒါက ကံဆိုးတာလား ကံကောင်းတာလားတော့မသိဘူး။ ကျနော့်ရဲ့ ကြမ္မာပဲ။ ကျနော်အရင်ဘဝက ကဗျာဆရာ ဖြစ်ခဲ့လိမ့်မယ်။ နောက်ဘဝလည်း ကဗျာဆရာပဲ ဖြစ်ချင်တယ်။ မေး – ဒီနေ့ခေတ် မျိုးဆက်သစ် ကဗျာဆရာတွေကို ဘာများပြောချင်လဲ။ ဖြေ – မင်းတို့ရဲ့ ကဗျာတွေ နေ့တိုင်းတိုးတက်နေရမယ်။ ရှိပြီးသားနဲ့ မကျေနပ်နဲ့။ မင်းတို့ ဖန်တီးထားတာထက် ပိုကောင်းတဲ့အရာတွေ ရှိနေသေးတယ်ဆိုတာ သိထားပါ။ ကဗျာတပုဒ်ပြီး တိုင်းမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တိုးတက်အောင် ကြိုးစားပါ။