Wimtalk Wim Hoogendijk

Je kunt het niet alleen

In dit hoofdstuk spreekt Richard Rohr over lijden. Hij heeft het over persoonlijk lijden. En hoe dit lijden je volledig van je stuk kan brengen. Zelfs op zo’n manier dat je het leven als oneerlijk gaat zien en nergens meer enige betekenis in kan ontdekken.

Rohr verbindt dit ‘kleine’ persoonlijke lijden aan een universeel lijden. Hij noemt het ‘het grote verdriet’, of ‘het verdriet van God’.

In het tweede deel van dit hoofdstuk plaatst Rohr het individu tegenover het collectief.

Door het christelijk geloof individualistisch te maken hebben we het van zijn kracht berooft.

Jezus bad: ‘dat zij allen een zijn’. Het gaat om één lichaam. De Bijbel spreekt over een verbond. Een verbond met Noach, Abraham, Israël. Je kunt het niet alleen!

Dit zijn zo maar wat gedachten uit dit hoofdstuk.

Je begrijpt het al, genoeg om over door te praten. En dat is precies wat we hebben gedaan.

Veel luisterplezier!

In deel 1 ging het vooral over waarom Jezus niet gestorven is. Niet als een mensenoffer om een boze god tevreden te stellen bijvoorbeeld. In deze aflevering gaat het over de vraag, maar als het nu geen offer was van genoegdoening, of geen soort plaatsvervanging voor onze zonden, waarom is Jezus dan wel gestorven?

We gaan het onder andere hebben over de aard van onze werkelijkheid, over solidariteit en totale liefde. Daarnaast gaan we uitgebreid in op het denken van René Girard, met zijn zondebok principe.

Ik wens je wederom veel luisterplezier.

In deze podcast gaan we uitgebreid in op een de vraag die in het christendom erg belangrijk is geworden: waarom is Jezus gestorven? Dat hij is gestorven is niet meer dan logisch. Hij was tenslotte als gewoon mens geboren, dus sterfelijk. Maar hij is op een ongewone manier om het leven gekomen. Op 33 jarige leeftijd werd hij door de Romeinse bezetters opgepakt en beschuldigt van hoogverraad. Hij zou zichzelf hebben gelijkgesteld aan Caesar en zichzelf beschouwen als koning van de Joden. Jezus werd veroordeeld tot de dood door kruisiging. De meest gruwelijke manier die de Romeinen hadden bedacht om iemand ter dood te brengen. Uiteindelijk zou deze kruisiging op de een of andere manier heel belangrijk worden in het christendom. Nog steeds zie je ook in ons land op bijna elke kerk en ook in de kerken kruisen in alle vormen en maten. Soms leeg en soms met Jezus eraan. Maar waarom was die dood van Jezus nu zo belangrijk. In de loop van de kerkgeschiedenis zijn daar een aantal theorieën over bedacht. De gangbare theorie sinds de 11e eeuw in het westerse christendom is de theorie van ‘verzoening door voldoening’. Heel kort komt het erop neer dat God erg boos is op de mensheid. Deze woede van God heeft alles te maken met de zondigheid/slechtheid van de mensen. Hij kan ze niet vergeven. Er moet voor betaald worden. Hij eist een offer. Het enige offer wat kan voldoen is het offer van Zijn eigen Zoon Jezus. Dus kwam Jezus uit liefde voor de mensheid om te sterven als levend offer om zo aan de woede/boosheid van God een einde te maken. En als je nu in Jezus gelooft dan heeft hij als het ware in jou plaats de schuld betaald en kan God je in genade aannemen. Maar als je niet in Jezus gelooft dan blijft Hij boos op je en loopt het heel slecht met je af.

In dit eerste deel praten Peter en Wim over deze theorie. Je zult merken in het gesprek dat Richard Rohr absoluut geen aanhanger is van de theorie van ‘verzoening door voldoening’. Deze gangbare theologische aanname wordt in deze podcast op losse schroeven gezet.

De podcast is live opgenomen in een mooie boerderij in Hoogland.

Als 'bijlage' na de podcast gaan Peter en Wim nog op twee vragen in.

Als je vanuit een protestantse traditie komt dan zegt het begrip ‘Avondmaal’ je wel iets. Of vanuit een katholieke traditie ‘Eucharistie’. Het is een christelijk ritueel. Maar de vraag is wat betekent het nu eigenlijk? Jezus die het heeft over het aanbieden van zijn lichaam om te eten en van zijn bloed om te drinken. Wat een afstotelijk verhaal als je er even ‘nuchter’ over nadenkt. Een soort oproep tot kannibalisme? Wat moet je hiermee? Wat zit er achter?

Vooral hierover hebben Peter en Wim een klein uur gepraat. En dat alles naar aanleiding van hoofdstuk 11 van het boek van Richard Rohr: “Dit is mijn lichaam”.

Spannend hoofdstuk om hier met twee mannen over te praten. Dus bij voorbaat is ons gesprek beperkt. Zijn we er niet onterecht vanuit gegaan dat God man is? Misschien is het niet toevallig dat in veel oude godsdiensten en mythologieën, het vrouwelijke een grote rol speelt. Trouwens als je goed leest ga je zien dat ook in de Bijbel het Goddelijke vrouwelijke eigenschappen krijgt. Zoals de ‘liefde van een moeder’. Ook in de wijsheidsliteratuur wordt de Wijsheid voorgesteld als een vrouw, Sofia. In het laatste bijbelboek Openbaring vinden we een vrouw, met de zon en maan onder haar voeten.

Is het ook niet bijzonder hoeveel kerken in Europa genoemd zijn naar Maria?

Over dit en veel meer hebben we met bijna een uur gepraat. Naar aanleiding van het hoofdstuk ‘de vrouwelijke incarnatie’ (hoofdstuk 10 van ‘The universal Christ)

Ben benieuwd naar je reactie:)

Inmiddels zijn we aangekomen bij hoofdstuk 9 van Richard Rohr’s  boek Universal Christ. De titel klinkt wat mysterieus, maar dat valt eigenlijk reuze mee. Alhoewel het hele leven als je er even rustig over nadenkt (contemplatief = voor een tweede keer) in zijn geheel één groot mysterie is. Dat is nu net ook de lading van dit hoofdstuk. Aan je kijkt naar het leven van Jezus in de evangeliën dan is het een leven van kleine dingen, van eten en drinken, genieten van de natuur, vriendschappen. Maar ook van lijden en verlies. Alsof God in Jezus in onze kleine huiselijke levens binnenkomt en ons leert dat ons kleine leventje er echt toe doet. En al die pogingen om in religieuze zin, op te klimmen naar het Goddelijke, blijken niet veel meer dan het oppoetsen van ons ego. Terwijl God al die tijd bezig was af te dalen naar beneden, in Jezus. Maar wacht even, dit is de oppervlakte, leven in het hier en nu. Maar in die kleine dingen zit, als je nog eens rustig kijkt, met respect (= letterlijk opnieuw denken) en ontzag, een tweede laag. Een laag waarin alles met elkaar is verbonden. Een laag van compassie en hoop. Deze laag vind je niet als je opklimt, maar veel meer als je afdaalt en je ego wat meer loslaat.

OK, dit begint toch wat vaag te klinken. Misschien wordt alles wat duidelijker tijdens het luisteren van de podcast. Peter en Wim praten je graag bij.