Contact bij Dementie Lida Zegel - van Tiel

Je kan het niet vaak genoeg horen, maar toch, bij deze nogmaals; zie de mens. Kijk niet naar de ziekte maar zie de mens. Heb geen vooroordeel als iemand anders is of doet dan jij normaal vindt, maar zie de mens. Heb geen oordeel op iemands gedrag, maar zie de mens. Probeer telkens weer open en onbevooroordeeld het contact met de ander aan te gaan. Oefen dit telkens weer, wees je bewust. En ben niet te streng als het even een keer niet lukt, start gewoon weer opnieuw. Door bewust te zijn verander je al.

Verder een klein hoekje ter nagedachtenis aan Willy. Mijn leuke, ruimhartige en lieve (oud)collega, waar ik veel van heb geleerd als het ging over haperende hersenen. 

Hoe belangrijk is het als alles voorspelbaar is? alles?! Nee niet alles, maar wel veel. Het geeft duidelijkheid, en daarmee veiligheid. Ik zag dit aan onze kleinzoon en hondje die bij ons logeerden. Zij maakten dat ik het me weer bewust was van wat ik waarom altijd doe zoals ik het doe ... Zo zielig als er een kindje van 1,5 jaar logeert en midden in de nacht wakker wordt en volledig gedesoriënteerd is. Ik kan me voorstellen dat je zoiets met een haperend brein ook kan gebeuren ... 

Wat is nou het allerbelangrijkste in contact? Uiteraard vind ik contact bij dementie heel belangrijk, maar contact is eigenlijk overal belangrijk, met al je relaties; of het nu met je kind is of met je partner of met iemand waar contact niet vanzelfsprekend mee is... Via 'See me, feel me' (The Who) kom ik bij 'Er zijn'. Wat is dat 'er zijn' en hoe doe je dat? Jezelf loslaten?! Ja ... want jij kan dat beter dan de ander met dementie. 

Uitdaging aan de luisteraar om eens "niets" te doen dan alleen maar (...) er zijn bij de ander. Ik ben benieuwd naar de ervaringen. 

Mijn week was even niet zo lekker. Even leek het erop dat er een keer geen aflevering op donderdag zou komen. Gewoon een weekje niet ... tot er weer van alles gebeurde. Wat ik meemaakte als Blos en wat anderen daarvan kunnen leren moest ik wel delen. Ik kon het gewoon niet uitstellen. Dan toch maar even de tijd nemen om het in een podcast te zetten. 

Een nieuw jaar, wens ik iedereen vooral een gezond nieuwjaar, en nieuwe kansen. In deze aflevering over jaren en verjaren. Hoe oud ben je? Of hoe oud is iemand als hij/zij aan jou vraagt of jij weet hoe oud hij/zij is? Wat zeg je dan en waarom kies je voor dat antwoord. Of ga je samen op onderzoek naar de leeftijd ... Allemaal gerelateerd aan de jaarwisseling die deze gedachten bij me opriepen.

Verder hoor je hoe ook ik nog in valkuilen trap. Vooral als het met mensen is die zo nabij staan. Ik vertel je wat mij overkwam, maar ook hoe ik daar weer uit kwam. 

Liefde is ... Contact bij Dementie; zag ik toen ik de beschrijving bij de opname schreef. De titel had ik al bedacht na aanleiding van de film 'Love Actually', maar hoe mooi past hij bij de podcastnaam. Zo mijmer ik door onder de kerstboom. De donkere dagen aan het einde van het jaar. De lichtpuntjes die er ook zijn. 

Het mooie was dat de film 'Love Actually' al 20 jaar geleden opgenomen is en daar dit jaar op terug gekeken werd. Diverse acteurs werden opgezocht en geïnterviewd. Aan iedereen werd gevraag om de titel van de film af te maken: "Liefde is ...". Mooi hoe de meeste ook antwoorden met; "overal om ons heen.". En zo zie ik het ook. Alleen wil ik het nog meer toespitsen op het contact met mensen met dementie ...