Ze stoickim spokojem Tomasz Mazur

Wiele rzeczy nas przygnębia, sprzyjając wykształceniu pesymistycznego światopoglądu. Sam stoicyzm, ze względu na koncepcję amor fati (akceptacja losu) i wyrzeczenie się pragnień, postrzega się jako filozofię nieoptymistyczną, jeśli nie jawnie pesymistyczną. Tymczasem jest to światopogląd jednoznacznie optymistyczny, zaś praktykę stoicką można traktować jako ćwiczenia z optymizmu. W tym odcinku wyjaśniam, jak po stoicku przezwyciężać wszelkie formy pesymizmu, które szczegółowo wyjaśniłem w odcinku poprzednim.

Często mówimy o zanieczyszczeniu środowiska, mając na myśli zanieczyszczenie chemiczne. Jednak istnieją także inne rodzaje zanieczyszczeń, o których rzadziej mówimy, a które również, choć może nie w równym stopniu, czynią nasze życie uciążliwym, a nawet niebezpiecznym. Jednym z takich zanieczyszczeń jest zanieczyszczenie dźwiękiem – zazwyczaj używamy w tym kontekście pojęcia hałasu. W dzisiejszym odcinku podcastu kontynuuję relację z wakacji, koncentrując się przy tym na doświadczeniu zanieczyszczenia hałasem. Gdziekolwiek współcześnie nie pojedziemy, szukając spokoju i wytchnienia, tam może nas czekać hałas, który przywieźli ze sobą inni wypoczywający. Jak sobie z tym radzić? Na to pytanie odpowiadam w tym odcinku podcastu "Ze stoickim spokojem".

Czasem, żeby odpocząć, trzeba się naprawdę napracować... Czy zgodzisz się z tym stwierdzeniem? W tym odcinku podcastu zapraszam do wysłuchania lekkiej relacji z wyprawy wakacyjnej. Relację wzbogacam stoickimi refleksjami i obserwacjami. W odcinku zapowiadam także nową formę współpracy ze słuchaczami, jaką planuję w nadchodzącym roku szkolno-akademickim. Zapraszam do słuchania.

Zapraszam do wysłuchania drugiej części rozważań na temat doświadczenia złamanego serca. Czy stoik może mieć złamane serce? Wiemy, że współcześnie jest to jedno z najbardziej powszechnych i, jak się zdaje, najbardziej naturalnych zjawisk. Człowiek zakochuje się i doznaje zawodów, niekiedy zawód jest tak intensywny, że opisać go można jedynie w kategoriach „złamanego serca”. Czy stoicyzm jest praktyką, która łagodzi objawy tego doświadczenia, czy może raczej sprawia, że w ogóle go nie doświadczamy? Czy antyczni stoicy zakochiwali się, czy przeżywali związane z tym niepokoje i katusze? Zapraszam do wysłuchania dzisiejszego odcinka.

Według niektórych badań "złamane serce" należy do najpowszechniejszych doświadczeń współczesnego człowieka. W tej czy innej postaci niemal każdy doświadczył tego stanu. Czy jest to faktycznie nieuchronne? Czy sposób, w jaki żyjemy, w jaki jesteśmy skonstruowani, musi nas na to doświadczenie wystawiać? Czy stoicyzm może coś na ten stan zaradzić? A może uprawianie stoicyzmu całkiem nas przed nim zabezpiecza? Ale czy to by było dobrze? To tylko niektóre pytania, jakie nasuwa problem zawodu miłosnego. Zapraszam do wysłuchania rozbudowanej, dwuczęściowej odpowiedzi na te pytania. W pierwszej części rozmawiam o zawodzie miłosnym z psycholożką i seksuolożką Anną Brymorą.

Stoicyzm zdaje się zawierać pewnego rodzaju wewnętrzną sprzeczność. Z jednej strony jest to filozofia refleksyjna i kontemplatywna, nawołująca do akceptacji losu i wyrażająca podziw oraz zachwyt nad strukturą świata. Z drugiej jednak strony stoicyzm to filozofia czynu, motywująca swoich zwolenników do podejmowania wartościowych działań, a nawet definiująca człowieka w kategoriach specyficznego sposobu działania właśnie. Zapraszam do wysłuchania odcinka, w którym, sięgając do mniej znanych antycznych źródeł, analizuję i wyjaśniam założenia leżące u podstaw stoickiej filozofii czynu oraz fakt, że nie kłóci się to z bardziej kontemplacyjną wykładnią istoty stoicyzmu.